Odkurzanie, pranie, gotowanie? Obowiązki domowe – przewodnik wg wieku

Od kiedy dziecko może pomagać w domu?  Wydaje ci się, że rok lub dwa to za wcześnie na pierwsze domowe obowiązki ? Wszyscy eksperci są zgodni, że dzieciom należy pozwalać włączać się w zajęcia, jakie wykonuje mama czy tata. Może z początku nie warto nazywać ich "obowiązkami domowymi", tylko np. "pomaganiem rodzicom".  Dziecko naprawdę  widzi i zapamiętuje, co robią jego rodzice i rodzeństwo i... chce robić to samo. Dla takiego malucha zamiatanie czy podlewanie kwiatków to nie są przykre "obowiązki", tylko nowa, świetna zabawa.  Jeżeli właśnie tak potraktujesz kwestię dbania o dom razem z dzieckiem, znacznie ułatwisz sobie sprawę. Na początku dziecko rzeczywiście będzie bardziej przeszkadzać i brudzić niż pomagać, ale z czasem nauczy się wykonywać zadania jak należy. Na początku nie oczekuj od dziecka, że zawsze wykona swoje zadanie na tip-top. W tym wieku ważniejsze jest, żeby po prostu zaczęło się uczyć.  Przede wszystkim, dziecko od samego początku będzie uczyć się, że dom to ważne miejsce, o które należy dbać i to wspólnie. Nauczy się też, że to także jego miejsce. Dlatego nie zniechęcaj dziecka i pozwól mu włączyć się w obowiązki.  Przykładowe zadania, które można powierzyć rocznemu dziecku W przypadku rocznego dziecka powinny to być naprawdę bardzo proste rzeczy. Nawet jeżeli dziecko jeszcze nie chodzi lub chodzi słabo, na pewno dobrze już chwyta i przestawia rzeczy w mieszkaniu. Niech do jego obowiązków należą zadania spod znaku "odkładania na miejsce": Odstawianie na miejsce bucików Odkładanie na miejsce książeczek Sprzątanie zabawek wieczorem - wrzucanie ich np. do pudła, wkładanie do szafki Wyrzucanie pieluchy do kosza (dzieci, które już chodzą; jeżeli jest łatwy i bezpieczny dostęp do kosza na śmieci) Najpierw pokaż dziecku, jak powinno...

Choć wszyscy marzymy o tym, by było ich jak najmniej, dobrze wiemy, że się od nich nie uwolnimy. Smutne? Pewnie tak, ale z drugiej strony... Po co zatruwać się myślami w stylu: „Jak ja nienawidzę mycia naczyń”. Przyznaj się, ile razy usłyszał to twój maluch? A może lepiej powiedzieć: „OK, zrobię to i to, ale później czekają mnie same przyjemności” albo „Sprzątanie jest beee, ale później jest czysto w domu”? Wszystko, co powiesz czy zrobisz, dla smyka jest najważniejsze na świecie. Więc jeśli ty narzekasz na obowiązki, to i on zapamięta je jako coś, co lepiej omijać duuużym łukiem. Pamiętaj, póki malec jest wpatrzony w ciebie jak w obrazek, możesz pokazać mu, że o to, by wasz dom wyglądał jak najlepiej, starają się wszyscy – i mali, i duzi. Dlaczego są potrzebne? Tak, dzieciństwo powinno być beztroskie i wypełnione zabawą. Ale czy powinno być pozbawione obowiązków? Nie! Dzięki nim maluch uczy się odpowiedzialności („Poukładam książki na półce, bo na podłodze mogą się zniszczyć”), samodzielności i niezależności (co wpływa na ocenę własnej wartości). Dziecko uczy się też systematyczności, bo jeśli czegoś nie zrobi dzisiaj, jutro będzie miał dwa razy więcej. A do tego czuje się potrzebne i ważne. Bo w rodzinie każdy jest za coś odpowiedzialny: mama, tata, starsze rodzeństwo, nawet maluszek. To świetna nauka, dzięki której smyk dowie się, jak żyć w grupie i jak współdziałać z innymi. Od czego zacząć? Zastanów się, jakie obowiązki może mieć twój szkrab, a potem: • Powiedz smykowi, czego od niego oczekujesz. Konkretnie! Nie mów: „Sprzątaj codziennie pokój”, tylko: „Odstaw samochodziki/lalki na półkę”, „Odłóż koszulkę na tę półkę, a spódnicę na tę”. Maluch powinien dokładnie wiedzieć, jakie są jego zadania. Dla ułatwienia możesz...

Dzieci mogą z powodzeniem wykonywać różne obowiązki domowe – przekonuje   Nikkole Paulun (występował w programie MTV o nastoletnich mamach) i pokazuje na Facebooku swojego 6-letniego syna podczas wykonywania różnych prac domowych. Jej celem było zwrócenie uwagi rodziców na to, że dzieci nie tylko mogą pomagać w domu, ale też, że jest to im potrzebne, żeby nauczyć się samodzielności , a w przyszłości być pożytecznymi członkami społeczeństwa. Co sądzicie o tym pomyśle? Czy Nikkole ma rację, czy może przesadza? Zobaczcie jej post i przeczytajcie jej przesłanie. Nas bardzo to przekonuje, a was? "Uczę mojego syna gotować i wykonywać prace domowe . Dlaczego? Ponieważ obowiązki domowe nie są tylko dla kobiet . Ponieważ pewnego dnia będzie być może singlem, mieszkającym samotnie i będzie wiedział, jak zrobić pranie i nie zamawiać codziennie jedzenia na wynos. Ponieważ pewnego dnia być może będzie chciał zaimponować ukochanej własnoręcznie przygotowanym posiłkiem. Ponieważ któregoś dnia może mieć dzieci i żonę, i będzie musiał uczciwie wziąć na siebie część obowiązków domowych. Ponieważ ja jestem z pokolenia, które narzeka, że szkoła nie nauczyła nas gotować, prać, wiązać krawatów i płacić podatki. Ponieważ nauka robienia tych wszystkich rzeczy i bycia przydatnym członkiem społeczeństwa, zaczyna się ode MNIE. Ponieważ to jest w porządku, żeby pozwolić dziecku być dzieckiem , a jednocześnie przekazywać mu lekcje na całe życie. Mój syn nigdy nie będzie zbyt "męski", żeby gotować i sprzątać. Będzie tym typem mężczyzny, który po zmianie koła w samochodzie, będzie sprawdzać pieczeń w piekarniku. Który będzie umiał segregować pranie i kosić trawę. Pamiętajcie, rodzice, mężczyzna, który uważa, że nie powinien gotować albo wykonywać prac domowych, kiedyś był chłopcem, którego tego nie nauczono"...