Zastanawiacie się czasem, jak się bawić z dzieckiem, by był to czas wspólnej radości, ale też nauki, w tym nauki... życia? Bo wiadomo, że nawet najlepsze studia szczęścia nie dają, jeśli nie mamy wokół bliskich ludzi, ciekawych pasji czy wiary w siebie, prawda? Zdaniem naszej ekspertki, psycholog Dominiki Słomińskiej, właśnie pozytywne doświadczenia z dzieciństwa uzbrajają nas we wszystkie siły na całe życie. Co jeszcze jest ważne jej zdaniem, by maluch był dobrze „wyposażony” na przyszłość? Jak łączyć edukację z dobrą zabawą? Przeczytajcie koniecznie ten wywiad! Gwarantujemy, że warto!
Plastyczność mózgu to naukowe pojęcie określające zdolność tkanki nerwowej do tworzenia nowych połączeń. Największa wydolność rozwojowa mózgu jest u małych dzieci, choćby z tego powodu, że organ ten w momencie porodu jest najbardziej niedojrzałą strukturą i w zależności od stymulacji, w odpowiedni sposób kształtuje się i modeluje. Istotne jest, żeby dorośli, którzy towarzyszą dziecku, mieli świadomość, jak bardzo ważna jest to cecha mózgu i jak ogromny wpływ mamy my, dorośli, na to, żeby dziecko rozwijało się jak najlepiej. Wszem wobec wiadomo, że dziecko najlepiej i najszybciej uczy się przez zabawę. Treści przekazywane w niej nie są obarczone przymusem, stresem i zwykle maluch jest na nich bardzo skoncentrowany. Przez zabawę można również kształtować wszechstronność dziecka bez etykietowania na wstępnym etapie jego talentów i predyspozycji.
Zabawa jest najlepszą formą nauki. To nie frazes, to fakt. O co trzeba zadbać? Jest wiele czynników. Zabawa musi być adekwatna do wieku dziecka, powinna być beztroska i radosna, powinna zawierać treści edukacyjne i pochwały. Podczas zabawy możemy kształtować typy inteligencji i wszechstronną wiedzę. Przykładem może być prosta zabawa na spacerze polegająca na liczeniu aut, nazywanie ich marek i rozpoznawaniu kolorów pojazdów.
Możliwości kształtowania umiejętności dziecka podczas zabawy jest niezliczona ilość. Możemy ćwiczyć umiejętności społeczne np. przez zabawy relacyjne, rozpoznawanie i nazywanie emocji, gry planszowe, gdzie można być wygranym i przegranym. Możemy ćwiczyć umiejętności manualne z zakresu motoryki małej – malowanie palcami, wypełnianie szablonów farbą, wycinanki, przyklejane obrazki, malowanie palcem po zaparowanej szybie, malowanie w wannie kredkami, zabawy w błocie itp. Są do tego idealne! Podczas zabawy rozwijamy też intelekt dziecka – przez zagadki, zabawy pamięciowe, tworzenie piosenek i wierszyków czy zabawy z literkami w scenariuszu tematycznym. A jest bohaterem zabawy, który nazywa się Arbuz, a C jest postacią, która ma na imię cebula, i przeżywają na dywanie różne przygody. Nie należy zapominać o umiejętnościach sportowych – chodzenie na bosaka po kałużach, po kamieniach w potoku, wiszenie na trzepaku i huśtawki, pokonywanie całej długości trawnika skacząc w worku albo puszczanie i łapanie baniek mydlanych trzepaczką do dywanów dają mnóstwo frajdy i świetnie rozwijają fizycznie.
Dla ambitnych rodziców pułapką jest, że zabawa może budzić zbyt dużą rywalizację. Nie jest też dobrze, gdy – jeżeli dziecko z czymś sobie nie daje rady – rodzic się denerwuje. Zabawa w założeniu ma być beztroska i ma służyć dziecku i budować jego poczucie własnej wartości. Nie można złościć się na dziecko tylko dlatego, że popełnia błędy lub nie jest wystarczająco skupione. Po prostu podczas zabawy rodzic nie powinien formułować oczekiwań i wymagań, ma towarzyszyć dziecku i też się świetnie bawić.
Pamiętam, że kiedy byłam dzieckiem, uwielbiałam spędzać czas z babcią. Babcia była zwykle zajęta, musiała gotować, robić zakupy i ogarniać dom. Zawsze w jakiś magiczny sposób włączała mnie do tych aktywności – kiedy szłyśmy na bazar, zostawiała mnie na kilka chwil w zaprzyjaźnionej budzie z warzywami, gdzie właścicielka, pani Hanka, pozwalała mi bawić się wagą z odważnikami i ważyć warzywa i owoce. Kiedy urzędowałyśmy w kuchni, babcia rozsypywała na parapecie ziarno i przylatywały synogarlice – ja patrzyłam, a babcia opowiadała mi o ich zwyczajach, pozwalała ratować ptaki, które wypadły z gniazda, zachwycała się każdym krzywym kluseczkiem, który wycięłam z makaronowego ciasta i dawała mi własny garnuszek, w którym mogłam gotować swoją zupę, nie denerwowała się kiedy wylałam mleko, tylko z uśmiechem pokazywała mi, jak je wytrzeć i następnym razem wyjąć bezpiecznie z lodówki. Na spacerach mówiła mi wierszyki i grała ze mną w klasy. I po latach mogę się przyznać, że podczas tej życiowej szkoły nauczyłam się najwięcej. I czułam się kochana najbardziej na świecie.
I to właśnie o to chodzi – zabawa to bycie z dzieckiem z radością, miłością i akceptacją.
Artykuł powstał z udziałem marki KINDER Niespodzianka
Zabawa, czyli spontaniczna i przyjemna forma spędzania czasu, na początku odbywa się w samotności. Niemowlęta najchętniej bawią się własnym ciałem, dlatego też często widzimy, jak wkładają rączki bądź nóżki do buzi. Dopiero później, około 1-2. roku życia dzieci bawią się równolegle, czyli obok siebie, a następnie zaczynają się zauważać. Właśnie wtedy pojawiają się powszechne i trudne do rozwiązania spory o zabawki, bo dziecko myśli, że każda w polu widzenia jest jego. W przedszkolu dzieci bawią się już wspólnie, bo wtedy maluch odkrywa, że z rówieśnikami też można ciekawie spędzić czas. Kolejnym etapem jest zabawa zespołowa, w której bierze udział duża grupa dzieci. Przy tym warto pamiętać, że po pokonaniu wszystkich etapów zabawy, ta początkowa, czyli samotna, nadal odgrywa ważną rolę w rozwoju. Różne rodzaje zabaw Zabawy rozwijają się i rosną razem z dzieckiem. Maluchy zaczynają zawsze od zabawy manipulacyjnej, czyli takiej, która polega na potrząsaniu, oglądaniu, dotykaniu oraz innych, podstawowych czynnościach, które można wykonywać m.in. z grzechotką, gryzakami, małymi zabawkami, czy własnymi rączkami, nóżkami itp. Kolejnym rodzajem zabawy jest ta konstrukcyjna, czyli po zapoznaniu się z zabawkami, brzdąc zaczyna konstruować (m.in. układa, tworzy budowle). Później są zabawy tematyczne i tak dziecko zaczyna się bawić m.in. w dom, sklep, lekarza, strażaka oraz odgrywa inne, zaobserwowane w życiu codziennym role. Właśnie dzięki nim odwzorowuje to, co widzi. Równolegle do nich można zaobserwować zainteresowanie zabawami rytmiczno-ruchowymi z wykorzystaniem muzyki i własnego ciała. Ciekawym rodzajem bardziej zaawansowanej zabawy jest zabawa badawcza, która pozwala m.in. na eksperymentowanie, pobudzanie wyobraźni, a także rozumienie zależności, które później przydadzą się w szkole np. na matematyce, przyrodzie czy...
Latawiec dla dzieci może być elementem najmilszych wspomnień z dzieciństwa. Najlepszy jest oczywiście ten zbudowany przez rodzica. Jednak żeby była dobra zabawa, zabawka musi latać, a to nie zawsze udaje się z latawcem dla dzieci własnej roboty . Dlatego warto rozważyć zakup gotowego latawca. Latawiec dobieramy do wieku i umiejętności dziecka . Najmłodszemu wystarczy prosty latawiec, który po prostu zawisa w powietrzu. Starsze dziecko jednak taką zabawką szybko się znudzi. Jemu lepiej podsunąć latawiec akrobatyczny lub sportowy – komorowy. Latawiec dla dziecka: w wieku 3-7 lat w wieku 8-10 lat w wieku od 10 lat w górę jak puszczać latawce Latawiec dla dziecka młodszego – 3-7 lat Dla młodszych dzieci najlepszy będzie najprostszy płaski lub półpłaski latawiec, z ogonem lub bez niego, z dwu- lub wielopunktową uzdą i jedną linką. Jest lekki i łatwy do kontrolowania – wystarczy w miarę stały wiatr. Gdy taki latawiec dla dziecka wzniesie się, wystarczy trzymać linkę, aby zabawka utrzymywała się w powietrzu. Wśród tych najprostszych latawców są tanie, wykonane z plastikowej folii oraz trwalsze z syntetycznej tkaniny . Ich koszt jest naprawdę niewielki, a wybór wzorów duży – klasyczne w kształcie rombu, ptaki, rekiny i inne kształty. Latawiec dla dziecka w wieku od 8 lat Nieco starszemu dziecku można już podsunąć bardziej zaawansowany latawiec, tzw. akrobatyczny. Steruje się nim za pomocą dwóch linek, a nie tylko utrzymuje w powietrzu jedną linką. Kształt akrobatycznych latawców dla dzieci jest inny niż tych najprostszych. Latawiec ma sportowy, dynamiczny wygląd . Te lepsze modele sprzedawane są z linkami zaopatrzonymi w wygodne uchwyty. Sterowanie latawcem akrobatycznym nie jest najłatwiejsze, ale po kilku próbach każde dziecko sobie z nim poradzi. Ponieważ jednak nauka...
