Jakiś czas temu w Poznaniu dziewczynka szła do szkoły i na przejściu dla pieszych zaczepił ją obcy mężczyzna w kapturze na głowie i ciemnych okularach. Jego zachowanie i zaczepki na tyle przestraszyły dziewczynkę, że poinformowała o tym opiekunów, a ci policję.
Potem w poznańskich internetowych mediach najwięcej było komentarzy typu: "Co za świat, gdzie każda zaczepka jest traktowana jako atak!”. Prawie nikt nie pisał, że dziewczynka zachowała się idealnie. Przestraszona nie przemilczała zdarzenia, ale opowiedziała o nim dorosłym.
Czy tamten mężczyzna chciał zrobić jej coś złego? Nie wiadomo – być może nie. Ale to nie do dziecka należy rozstrzyganie o tym.
Dokładnie rok temu znajoma dziewięciolatka z mojego osiedla wracała jak codziennie na hulajnodze ze szkoły. Dziewczynka doskonale znała zasady bezpieczeństwa: nie wpuszczamy obcych na klatkę schodową, nie otwieramy nikomu drzwi, nie idziemy z nikim do samochodu po cukierka. A i tak, kiedy jakiś mężczyzna zawołał z tyłu, że potrzyma jej drzwi, by łatwiej mogła wprowadzić hulajnogę, ona na to się nie tylko zgodziła, lecz także jeszcze grzecznie mu za to podziękowała.
Uratował ją kurier, który przypadkiem schodził z góry i zobaczył na półpiętrze szamoczącą się kilkulatkę i mężczyznę, próbującego zatkać jej usta.
Nie damy rady odprowadzać naszych dzieci do szkoły do 18. roku życia. Nie jesteśmy w stanie towarzyszyć im przez cały czas. Nie możemy trzymać je pod kloszem aż do dorosłości.
Chronimy je tylko do jakiegoś czasu. Potem one same muszą się chronić – jeśli tylko wiedzą, jak.
Przy różnego rodzaju rozmowach powtarzam moim córkom, że nie wolno im wpuszczać nikogo obcego na klatkę schodową ani nie wolno im nigdy iść z nikim obcym do auta, nawet gdyby kusił cukierkiem, lalką albo szczeniaczkiem w transporterze.
Po zdarzeniu z udziałem naszej małej sąsiadki do zasad bezpieczeństwa doszły jeszcze trzy punkty:
1. Nie uciekamy do mieszkania
Bo w mieszkaniu nie uratuje nas żaden kurier czy listonosz. Nikt nie usłyszy tam naszego krzyku ani płaczu.
Moje córki łudziły się, że w razie potrzeby uda im się tak szybko zamknąć drzwi wejściowe, by nikt nie zdążył wsunąć między nie a futrynę stopę czy dłoń. Przećwiczyliśmy to kilka razy: one uciekały, my udawaliśmy, że je gonimy – za każdym razem udało nam się wejść za nimi do mieszkania.
2. Krzyczymy jak najgłośniej
Nie wstydzimy się wrzeszczeć i piszczeć. Nie staramy się ukryć tego, że coś się nam dzieje. Taka prosta rzecz jak krzyk może uratować życie.
3. Nie jesteśmy grzeczne!
Dziewczynka z Poznania nie zastanawiała się nad tym, czy to jest grzecznie naskarżyć na obcego pana. Być może dzięki temu uratowała nie tylko siebie, lecz także inne dzieci. Ja moim córkom też powtarzam, że grzeczność kończy się wtedy, kiedy zaczyna się nasze zagrożenie.
Nie muszą grzecznie dziękować, gdy ktoś im chce potrzymać drzwi wejściowe – mają wtedy stanowczo powiedzieć, że dziękują, nie trzeba.
Nie muszą – i nawet nie powinny – odpowiadać na pytanie o imię.
Na prośbę o pomoc (w szukaniu psa, we wskazaniu drogi do sklepu) mają odpowiadać: „Jestem za mała, żeby to zrobić” – i odejść.
Nie chcę ich wychować na nieuczynne, niegrzeczne damulki – ale z drugiej strony wiem, co mówią policjanci i psycholodzy. Ofiarą pedofilskich napaści padają zwykle grzeczne dzieci.
Czytaj także: Niech płacze! Wyrośnie na szczęśliwego człowieka
Jeśli spędzasz większość dnia w domu, z pewnością zastanawiasz się, jak ochłodzić mieszkanie w upały. Spędzanie dnia i nocy w wysokiej temperaturze odbiera siły i utrudnia wypoczynek, a nie każdy ma w domu klimatyzację. Upał bywa nie tylko nieprzyjemny, ale czasem może być także groźny, zwłaszcza dla małych dzieci. Przegrzanie prowadzi do apatii, zaburza apetyt i utrudnia zasypianie, a niemowlę w upał łatwo się odwadnia. Na szczęście są proste sposoby na obniżenie temperatury w pomieszczeniach bez potrzeby inwestowania w klimatyzację. Jak ochłodzić mieszkanie w upał – sposoby Jeśli chcesz ochłodzić mieszkanie podczas upału, zacznij od najprostszych sposobów. Na początek wypróbuj wietrzenie w odpowiednich porach i zasłanianie okien oraz unikanie niektórych czynności domowych. Ale uwaga – działaj z głową. Łatwo bowiem pogorszyć sprawę i jeszcze bardziej podnieść temperaturę w pomieszczeniu. Pamiętaj, że znacznie prościej ochłodzić mieszkanie w upał, jeśli mieszkasz w nowoczesnym budynku lub domu odpowiednio termomodernizowanym. Właściwa izolacja budynku gwarantuje, że w upały ciepłe powietrze nie będzie przenikać z zewnątrz do środka, a chłodne nie będzie migrować z wewnątrz do innych pomieszczeń. Poniżej podajemy najprostsze sposoby na upał: Zasłanianie okien Najlepiej sprawdzą się białe zasłony, żaluzje lub rolety. Zasłoń nimi okna od wewnątrz i pamiętaj o szczelnym zamknięciu okien, aby upalne powietrze z dworu nie wchodziło do wnętrz. Biały kolor materiału odbija promieniowanie słoneczne i nie pozwala nagrzewać się ścianom, podłodze i przedmiotom w mieszkaniu. Wieszanie zasłon po zewnętrznej stronie okien Idealnie byłoby mieć okiennice, które po zamknięciu pozwalają chronić się przed upałem. Ten patent jest bardzo rozpowszechniony na południu Europy, gdzie zwykle jest bardzo gorąco....
Wchodzi pan, sąsiedzie? – pani Kamila uchyliła drzwi na klatkę schodową. – Nie, jeszcze trochę… pooddycham świeżym powietrzem. Pewnie domyślała się, dlaczego wolę stać na deszczu, zamiast iść do domu. A ja zwyczajnie bałem się. Bałem się kolejnego upokorzenia, jakie tam na mnie czekało. Albo złośliwej uwagi na temat mojej męskości, a raczej jej braku. Mogło mnie też czekać spotkanie z Mareczkiem, dwumetrowym drabem, kochankiem mojej żony. Nie kryła się z tym, oświadczając mi wprost, że skoro ja nie jestem w stanie sprostać jej potrzebom, to nie mogę mieć pretensji o to, że robi to ktoś inny. Traktowały mnie jak śmiecia Gdyby jeszcze te wszystkie upokorzenia spotykały mnie wyłącznie ze strony żony… Kiedyś Magda, moja córka, uwielbiała się ze mną bawić. Ale kiedy zaczęła dorastać, zbliżyła się do matki. Ja nie wiedziałem, jak poderwać faceta. A Alicja instruowała ją o tym bez żenady: – Madziu, patrz od razu na dłonie – podsuwała córce przed oczy moją rękę. – Widzisz, jakie tata ma drobne paluszki? Szukaj facetów z dużymi dłońmi, takich jak Mareczek. Bo inaczej skończysz z takim fajtłapą jak ja – po czym obie śmiały się. Kiedy Magda skończyła zawodówkę i zaczęła pracować, miałem poczucie, że pogardza mną nawet bardziej niż matka. Na dodatek pracowałem dorywczo. Wprawdzie dokładałem swoją część do domowego budżetu, ale one i tak twierdziły, że żyję na ich koszt… Wziąłem głębszy oddech i wszedłem do bloku. Jak najciszej otworzyłem drzwi wejściowe i… W przedpokoju stała spakowana walizka. – Już tu nie mieszkasz – oświadczyła Alicja. – Ale… to nasze wspólne mieszkanie! – Ej, gościu, bez awantur – wtrącił się Mareczek. – Panie grzecznie proszą, to wypad. Bo inaczej może być w...
Tatku, pojedziemy jutro do zoo? Proszę, proszę… – Julcia spojrzała na Jacka błagalnym wzrokiem, a on jak zawsze nie potrafił odmówić. Mała jest typową córeczką tatusia, więc owinęła go sobie wokół palca. Uwielbiam patrzeć, jak się przekomarzają i wygłupiają. Tym bardziej że mam w pamięci trudne początki naszej rodziny. Jacka poznałam w klubie. Od razu wpadliśmy sobie w oko i przetańczyliśmy razem większość imprezy, a potem zapisałam mu swój numer telefonu szminką na serwetce. Zadzwonił dopiero po kilku dniach, gdy straciłam już nadzieję na to, że w ogóle się odezwie. Poszliśmy na kawę. Jacek opowiadał z zapałem o swoich planach na przyszłość. Prowadził małe studio fotograficzne, gdzie robił zdjęcia do paszportów, ale chciał zostać fotoreporterem i pojechać do Afganistanu. Słuchałam z ciekawością, choć z drugiej strony nie do końca mi się to podobało. Nie widziałam w jego planach miejsca na ślub i rodzinę, a ja właśnie taką miałam wizję przyszłości. Wróciłam z randki trochę zrezygnowana. – I jak? – napisała mi w esemesie siostra, która była wtajemniczona w moją romantyczną przygodę. – Sama nie wiem. Fajny chłopak, ale raczej nic z tego nie będzie – odpowiedziałam. – Jego żądza przygody mnie trochę przeraża. Szczerze mówiąc, myślałam, że na tym się skończy. I pewnie by tak było, gdybyśmy dwa tygodnie później nie wpadli na siebie znów. Tym razem w bibliotece. Chciałam wypożyczyć coś lekkiego, ale kiedy go zobaczyłam, poszłam szybko do działu z książkami historycznymi. Nie wiem, czemu to zrobiłam… Chyba po prostu wstyd mi było przy nim przeszukiwać półkę z romansami. Wyszliśmy z biblioteki już razem. Potem widywaliśmy się coraz częściej i cóż tu dużo mówić – porwała nas namiętność, bo o wielkiej miłości od...
