„Po porodzie wróciłam do domu obolała, a tam nawet nie było sprzątnięte, nie mówiąc już o obiedzie. Mój mąż nie uznaje, że należy mi się teraz odpoczynek” [LIST DO REDAKCJI]

Uważałam moją siostrę za rozsądną osobę, przyjaciółkę... Ale ona nie ma do mnie za grosz szacunku! Wspierałam ją przez całą ciążę. Mąż ją zostawił, więc potrzebowała mnie bardziej niż zwykle. Nie ma nikogo innego, nasi rodzice są schorowani i mieszkają pod wschodnią granicą. Byłyśmy blisko. Chyba dalej jesteśmy, ale teraz to ona powinna mnie solidnie przeprosić. Nadia urodziła się tydzień temu. Prześliczna dziewczynka. Wiem, bo od razu po porodzie moja siostra przysłała mi zdjęcie. Kiedy Agata z malutką wyszły ze szpitala, od razu nagotowałam zupy, upiekłam szarlotkę i pojechałam do nich. Nie dzwoniłam, bo po co? Przecież ja ostatnio prawie mieszkałam u niej, chyba nie muszę zapowiadać się z każdą wizytą? Przyjechałam, zadzwoniłam i co? Pocałowałam klamkę! Agata tylko przez drzwi mi rzuciła, że teraz dziecko nie może spotykać się z obcymi. Obcymi! I że może za parę tygodni bym przyjechała, bo teraz mogę czymś zarazić Nadusię. No coś podobnego! Co ona sobie ubzdurała? Przecież to ja o nią dbałam przez całą ciążę, Nadia jest prawie jak moja córka! Czym miałabym zarazić dziecko, przecież jestem zdrowa. Nie spodziewałam się takiego potraktowania przez własną siostrę. No i trochę się martwię, bo jak ona sobie teraz poradzi sama z noworodkiem. Pewnie mnie potrzebuje, tylko ktoś jej głupot nagadał. Mam nadzieję, że szybko zmądrzeje, bo już nie mogę się doczekać, kiedy przytulę moją słodką siostrzenicę. Basia Zobacz też: Pierwsze godziny po porodzie: cierpienie i samotność matki Depresja poporodowa: kiedy się zaczyna i ile trwa? Karmisz? Też możesz zajść w ciążę

Poszkodowana w lutym 2020 roku urodziła siłami natury zdrowego synka. Z dokumentacji szpitalnej wynika, że pacjentce nacięto krocze, a poród przebiegł bez komplikacji. Jednak kobieta przez długi czas uskarżała się na silny ból, który nie pozwalał jej normalnie funkcjonować i zajmować się dzieckiem. Lekarze bagatelizowali zgłaszane dolegliwości. „Musi boleć”, słyszała pani Kasia. Jakie było zdziwienie kobiety, kiedy 8 marca, w domu, urodziła opatrunek. 40 tys. zł zadośćuczynienia W marcu 2020 roku pani Katarzyna pozwała szpital, żądając 40 tysięcy złotych zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej doznała w wyniku błędów. Zszyty w drogach rodnych kobiety gazik stanowił potencjalne zagrożenie dla jej zdrowia, a nawet życia, a nacięcie krocza nastąpiło bez jej zgody. Jednak szpital nie przyznaje się do winy. W wątpliwość podaje fakt, że opatrunek został zaszyty w szpitalu. Co prawda ubezpieczyciel szpitala wypłacił poszkodowanej 2 500 zł odszkodowania, jednak uważa sprawę za zamkniętą – kobieta nie doznała uszczerbku na zdrowiu, a krzywda, jakiej doznała, jest, w ocenie szpitala, niewielka. Błędy medyczne znacząco wpłynęły na stan psychiczny kobiety. Poszkodowana nie tylko straciła zaufanie do lekarzy, ale także boi się kolejnej ciąży, chociaż marzy o drugim dziecku. Pani Katarzyna nie poddaje się i nadal walczy o godne odszkodowanie. Wszystkim rodzącym mamom życzymy bezpiecznego rozwiązania. Źródło: nowosci.com.pl Piszemy też o: Sylwia Przybysz i Jan Dąbrowski wzięli ślub. Na weselu pełno dzieci! Duże opóźnienia w wypłatach 500+. Błąd we wniosku czy chaos w ZUS-ie? Ciało dziecka w stanie zaawansowanego rozkładu. Ojcu grozi dożywocie

Leoś Hildebrandt z Ostrowa w gminie Władysławowo miał być zdrowym dzieckiem. Był niecierpliwie wyczekiwanym pierworodnym swoich rodziców – Marty i Piotra. Poród rodzinny przebiegał prawidłowo. To pan Piotr pierwszy zauważył, że z jego synkiem nie wszystko jest w porządku. „On nie ma ucha” – powiedział lekarzom. Tak zaczęła się walka o zdrowie Leosia. Zostaliśmy zostawieni sami sobie „Nikt nie wiedział, co się stało, co dolega Leosiowi i jak nam pomóc. My też byliśmy w szoku, bo z jednej strony szczęśliwi, że nasz synek jest już z nami, a z drugiej strony pełni obaw. Nie wiedzieliśmy, co oznacza brak ucha. Czy nasz synek będzie normalnie słyszeć i mówić? Czy można mu jakoś pomóc? Brak odpowiedzi na te pytania powodował ogromny lęk ” – wspominają w dziennikbaltycki.pl rodzice chłopca, którym obiecano, że wszystkie informacje razem z dalszym planem leczenia znajdą się w karcie dziecka. Tak się nie stało. „Po wyjściu ze szpitala musieliśmy wziąć się w garść. Pomogli nam znajomi i rodzina pracujący w służbie zdrowia. Ukierunkowali i udostępnili kontakty do specjalistów. Rozpoczęliśmy walkę o zdrowie Leosia, niejednokrotnie trafiając na mur. Oczywiście 90% wizyt i badań odbywało się prywatnie” – opowiadają pani Marta i pan Piotr. Diagnoza i dalsze problemy Leoś cierpi na mikrocję i atrezję, które spowodowały, że urodził się bez prawej małżowiny usznej. Nie wiadomo, czy ma kanał słuchowy, czy nie. Dodatkowo zdiagnozowano u niego zaburzenia napięcia mięśniowego , które wymagają regularnej fizjoterapii. Niezbędna jest też terapia logopedyczna. Chłopiec słyszy tylko jednym uchem, nie zawsze jest w stanie usłyszeć, co ktoś do niego mówi, skąd dobiegają dźwięki, a to ogranicza jego bezpieczeństwo i zaburza prawidłowy rozwój. „Dzieje się tak dlatego, że...