Jedna rzecz, której musisz nauczyć swoje dziecko. Ten film wyciska łzy!

Reklama nie jest niczym złym - informuje o nowych produktach. Małe dzieci traktują ją jednak inaczej niż dorośli. Całkowicie bezkrytycznie.    - Dzieci są kompletnie nieodporne na reklamę, zwłaszcza telewizyjną. Niewiele wiedzą o świecie, są otwarte, łatwowierne i brak im krytycyzmu. Święcie wierzą, że to co widzą w TV jest prawdą. Nie mają świadomości czemu służą reklamy, uwielbiają je, traktują je jak film albo dobranockę – tłumaczy Julita Podruczna,  psycholog społeczny z SWPS we Wrocławiu. Przeczytaj także: Wpływ reklamy na dziecko   Chwyty w reklamach dla dzieci Twórcy  reklam doskonale o tym wiedzą.  Wiedzą także, jak powinni je robić, by podobały  się najmłodszym. – Reklamy adresowane do dzieci są bardzo kolorowe, i dynamiczne, towarzyszą im wpadające w ucho piosenki i  zabawne animacje – mówi  psycholog. - Odwołują się do podstawowych potrzeb np. potrzeby bycia lubianym i akceptowanym przez rówieśników. W dziecku oglądającym na ekranie  grupkę roześmianych przyjaciół rodzi się przekonanie: „Dołączę do nich, będę taki jak oni, jeśli będę miał to czy tamto   Wykorzystują także fakt, że dzieci uwielbiają  kolekcjonować: dołączają do produktów naklejki, magnesy na lodówkę i inne drobiazgi. Wpływają na emocje („Lalka będzie smutna, jeśli zostawisz ją w sklepie”).   Stosowane są także inne, czasem bardzo wyrafinowane chwyty.  - Kiedyś w USA reklamowano przed świętami pewną super zabawkę - opowiada Julita Podruczna - Dzieci oczywiście chciały ją mieć – opowiada Julita Podruczna. -  Okazało się jednak, że nie ma jej w sklepach. „Proszę zajrzeć po świętach”  mówili sprzedawcy.  Rodzice chcąc nie chcąc musieli kupić coś innego, a potem przychodzili do sklepu raz jeszcze. Dzięki temu naciskani przez dzieci zrobili  podwójne „świąteczne” zakupy. Wykorzystano regułę...

Celem edukacji wczesnoszkolnej (obejmującej klasy 1–3) jest przekazanie dzieciom podstawowych wiadomości dotyczących świata i nauczenie ich takich umiejętności, które umożliwią im sprawne funkcjonowanie we współczesnym świecie. Co ważne, pierwszoklasista zdobywa wiedzę przy użyciu nowoczesnych źródeł i technologii. Jego nauka odbywa się w sposób zintegrowany, czyli bez sztucznego podziału na język polski, matematykę, geografię itd. – wiedza z różnych dziedzin przenika się, dzięki czemu dziecko uczy się myśleć i wyciągać wnioski. W pierwszych trzech klasach szkoły podstawowej nie ma zatem przedmiotów, są natomiast wyodrębnione bloki tematyczne.   1. Edukacja polonistyczna W jej ramach dziecko uczy się czytania i pisania . Uczy się także czytać teksty ze zrozumieniem, komunikować w jasny sposób swoje spostrzeżenia, potrzeby, odczucia. Poznaje zasady kulturalnej rozmowy (nie można krzyczeć, używać brzydkich słów itp.), a także estetycznego pisania (musi dbać o estetykę i poprawność graficzną pisma ). Pierwszoklasista ćwiczy też swoją umiejętność koncentracji (słucha w skupieniu czytanych utworów (np. baśni, opowiadań, wierszy) i w miarę swoich możliwości czyta lektury wskazane przez nauczyciela. Uczestniczy w zabawach teatralnych, odtwarza z pamięci teksty dla dzieci, np. wiersze, piosenki, fragmenty prozy. Czytaj też: Przygotowania do szkoły – o czym warto pamiętać? 2. Język obcy nowożytny Dziecko poznaje obcy język , by pod koniec 1 klasy rozumieć już proste polecenia, recytować wierszyki i rymowanki, śpiewać piosenki, pisać proste wyrazy i korzystać ze słowników obrazkowych. 3. Edukacja muzyczna Dziecko uczy się śpiewu i gry na prostych instrumentach muzycznych. Zaznajamia się także z różnymi elementami muzyki (melodią, rytmem, wysokością dźwięku, tempem, dynamiką). Dowiaduje się, że muzykę można zapisać i odczytać, i że...

Dziecko nie przychodzi na świat z umiejętnością pomagania. Ale można je tego nauczyć. Wystarczy wzmacniać te zachowania, podczas których dziecko robi coś dobrego dla innych. I choć pomagamy bezinteresownie , uwrażliwienie na cudze problemy może przynieść wymierne korzyści. Bo empatia , życzliwość , wrażliwość służą budowaniu więzi między ludźmi. Dzieci, które nie przechodzą obojętnie obok cudzego nieszczęścia, lepiej odnajdą się w społeczeństwie jako dorośli niż te, z których wyrosną egoiści. Pomaganie innym - krok 1 Niemowlęta i dzieci do 2–3. roku życia mogą posmutnieć, np. gdy płacze inne dziecko, ale nie jest to objawem prawdziwej empatii. Dzieci w tym wieku skupiają się na sobie. Przedszkolaki także postrzegają świat przez pryzmat własnych potrzeb, a potem z tego wyrastają. Trzylatek jest w stanie zrozumieć uczucia innych. Przytuli zapłakaną koleżankę, okryje tatę kocem, gdy drzemie na kanapie. Cztero-, pięciolatek lubi przygotowywać prezenty dla bliskich, i potrafi się dzielić. Ale pod jednym warunkiem: takie dziecko musi brać z kogoś dobry przykład! Czytaj też: 10 rzeczy, których dziecko powinno nauczyć się od ciebie Pomaganie innym - krok 2 Jeśli malec widzi, że oddajesz ubrania potrzebującym, że kupujesz produkty spożywcze i zostawiasz mąkę, mleko i olej w koszu wyłożonym w sklepie w ramach akcji przedświątecznej zbiórki żywności, takie zachowania będą dla niego oczywiste. Dwu-, trzylatka możesz próbować włączać w takie akcje charytatywne , zaproponować, aby pomógł ci np. wybrać niepotrzebne już ubrania i zabawki. Pomaganie innym - krok 3 Szacunek dla starszych . Można powiedzieć, że wysysa się go z mlekiem mamy, a dokładnie przez podglądanie, jak rodzice traktują swoich rodziców i innych ludzi. Przeprowadzasz ociemniałą osobę przez przejście dla pieszych, pomagasz sforsować schody człowiekowi na wózku...