Nie milknie oburzenie po publikacji prof. UKSW dr hab. Zbigniewa Stawrowskiego w dodatku do dziennika "Rzeczpospolita", w którym filozof polityki przekonuje, że klapsy nie tylko nie są równoznaczne z biciem, ale też nie są nawet szkodliwe: "przeciwnie – (klaps) jest czynem wysokiej wartości wychowawczej i dlatego zasługuje wręcz na pochwałę". Kiedy osoba wykształcona, podpierająca swój autorytet tytułami naukowymi i zawodem wykładowcy akademickiego, pisze takie rzeczy w ogólnopolskim dzienniku, uważanym za poważne opiniotwórcze medium, trudno milczeć.
Nic więc dziwnego, że głos zabrało także Polskie Towarzystwo Pedagogiczne. "Nie chcemy i nie możemy milczeć" – piszą pedagodzy w swoim oświadczeniu. - "Zabieramy głos, aby w przestrzeni publicznej nie pojawiały się zdania nieprawdziwe, bałamutne, wypaczające zasady wychowania i jawnie nawołujące do krzywdzenia dzieci. Mamy obowiązek zaprotestować przeciwko łamaniu podstawowych pedagogicznych i etycznych zasad wychowania dzieci oraz budowania ładu społecznego".
W stanowisku PTP w sprawie przemocy wobec dzieci czytamy m.in. "Żadne badania nie dowodzą pozytywnego wpływu bicia na rozwój dzieci, a artykuł prof. Zbigniewa Stawrowskiego nawołuje do łamania prawa. (...) Wszelkie formy przemocy fizycznej i psychicznej wobec dzieci powodują szkody w rozwoju fizycznym, emocjonalnym i społecznym dziecka, zaburzają jego zdolności uczenia się, ograniczają pamięć i koncentracje, przyczyniają się do zwiększenia zachowań agresywnych, są antywychowawcze".
"Z zażenowaniem odczytujemy nieprawdziwe, naiwne, powierzchowne, niegodne profesora uniwersyteckiego argumenty przedstawione przez Autora artykułu – piszą pedagodzy w swoim oświadczeniu. - "Pan Profesor nie zadał sobie trudu przeprowadzenia podstawowej kwerendy, która pokazałaby mu ogrom badań psychologicznych, pedagogicznych, prawnych, medycznych, historycznych prowadzonych przez międzynarodowe i polskie ośrodki naukowe zajmujące się związkami między przemocą, w tym także klapsami (ang. spank) a rozwojem mózgu dziecka, wpływem przemocy na funkcje poznawcze dziecka, na jego zachowanie, na biografie edukacyjne i życiowe dzieci oraz ich przyszłych dzieci. Żadne, powtarzamy żadne badania nie dowodzą pozytywnego wpływu przemocy, bicia, naruszania nietykalności cielesnej dzieci na ich rozwój".
Zasmuca fakt, że publikacja "Rzeczpospolitej" podzieliła komentatorów na dwie grupy – z jednej strony mamy osoby oburzone argumentacją prof. Stawrowskiego, z drugiej... zwolenników dawania klapsów. A tych – jak się okazuje – nie brakuje nawet wśród naszych czytelniczek, czego dowodem była gorąca dyskusja pod artykułem na naszym profilu na Facebooku.
To nadal dziwi, mimo że nie powinno, bo badania opinii publicznej nie pozostawiają złudzeń: w 2011 roku 85 proc. Polaków uważało, że klapsy są dopuszczalną metodą wychowawczą, a w tym roku 58 proc. rodziców uznało, że są sytuacje, w których należy dać dzieciom klapsa - mniej niż w 2011 roku, ale wciąż większość.
Zwolennicy klapsów uważają, że współczesne metody wychowania są nieskuteczne i prawie zawsze wyciągają argument "bezstresowego wychowywania". Bezstresowe, czyli bez przemocy? Dziecko może robić, co chce, bez żadnych konsekwencji? Bić rówieśników, tyranizować dorosłych? Tak widzą to internauci, którzy zgadzają się z prof. Stawrowskim. Nie mają racji. Wychowanie bez klapsów nie oznacza braku granic. Klaps jest zawsze sygnałem, że przemoc fizyczna jest w porządku. Jeśli jesteś silniejszy, możesz uderzyć słabszego. To tego uczymy dzieci, bijąc je. Pokazujemy im też, że nie radzimy sobie jako rodzice. Uciekamy się do używania siły, bo nie potrafimy nic więcej. Nie znamy lepszych sposobów.
Bicie dzieci jest złe. Zawsze. Istnieje wiele badań mówiących o długotrwałym wpływie bicia na psychikę dziecka. Dla tych z was, którzy uważają, że rację ma prof. Stawrowski, twierdzący, że klaps nie jest biciem, mamy wiadomość: to nieprawda. I mamy na to dowody. Naukowe. W tym roku opublikowano wyniki trwającego 50 lat (!) badania przeprowadzonego przez naukowców ze Stanów Zjednoczonych wśród ponad 160 tys. dzieci, które dostawały klapsy. Nie bito ich pasem ani innymi przedmiotami, nie były ofiarami żadnej innej formy przemocy fizycznej, dostawały wyłącznie klapsy. Zdaniem badaczy jest to obecnie najbardziej dokładna naukowa analiza konsekwencji dawania klapsów.
Wnioski są jednoznaczne: im częściej dzieci dostają klapsy, tym bardziej są skłonne do przeciwstawiania się rodzicom i do aspołecznych zachowań, przejawów agresji, problemów z odróżnianiem dobra od zła, a w dorosłości częściej mają problemy ze zdrowiem psychicznym. Dorośli, którzy dostawali klapsy w dzieciństwie, częściej stosują taką formę kary w stosunku do własnych dzieci, co potwierdza tezę, że zachowania przemocowe są przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Czy naprawdę potrzebujemy więcej dowodów na to, że klaps jest złą metodą wychowawczą? Że wyrządza dziecku krzywdę, którą będzie odczuwać przez całe życie i którą – za naszą sprawą – będą odczuwać inni ludzie wchodzący z kontakt z naszym dzieckiem? Jeśli to nie wystarczy, pozostaje prawo. Dając klapsy, łamiesz prawo. Tu nie ma miejsca na dyskusję.
Zobacz też:
Agencja badań SW Research przeprowadziła badanie, w którym ankietowani mieli odpowiedzieć na jedno pytanie. Brzmiało ono: „Czy akceptujesz stosowanie klapsów wobec dzieci?”. Wyniki wciąż są niepokojące. Tyle razy eksperci wypowiadali się na temat tego, że klapsy nie są dobrą metodą wychowawczą, a polskie społeczeństwo w ogromnej mierze nadal uważa inaczej. Prawie połowa Polaków odpowiedziała, że akceptuje klapsy. A wy jakbyście odpowiedzieli? Sondaż sprawdzający, czy Polacy akceptują klapsy W ankiecie wzięło udział 800 osób, reprezentatywnych dla populacji Polski pod względem płci, wieku i miejsca zamieszkania. Na zadane pytanie można było odpowiedzieć „tak”, „nie” lub „nie wiem/trudno powiedzieć”. Tę trzecią opcję wybrało 17,6 proc. ankietowanych. Większość Polaków miała jednak sprecyzowany pogląd na ten temat. Klapsów nie akceptuje 40,9 proc. społeczeństwa, natomiast 41,5 proc. przyzwala na stosowanie tego typu kar wobec dzieci. Zobacz też: Warzecha uważa, że klapsy to przejaw zdrowego rozsądku? To bardzo nierozsądne! Kto najczęściej akceptuje klapsy? Jak podaje Piotr Zimolzak z agencji badawczej SW Research, „zwolenników tego rodzaju kary wobec najmłodszych znajdziemy częściej wśród mężczyzn (51 proc.) i osób z wykształceniem zasadniczym zawodowym, natomiast istotnie rzadziej wśród obywateli z wykształceniem wyższym”. Wynika z tego, że w polskim społeczeństwie wciąż pokutuje przekonanie o słuszności tzw. wychowania silną ręką . Pocieszające jest to, że osoby wykształcone nie mają podobnych przekonań, a ponieważ Polacy chętnie i licznie się kształcą, być może z czasem zrozumieją, jak bardzo klapsem można skrzywdzić a nie wychować. Klapsy rodzą przemoc Od 2010 roku polskie przepisy całkowicie zakazują stosowania kar cielesnych wobec dzieci . Specjaliści od lat...
Badania pokazują, że spada akceptacja dla bicia dzieci, jednak nadal gros rodziców uważa, że dzieci można bić i co więcej - trzeba. Nie brakuje zwolenników zarówno „niewinnych klapsów”, jak i „porządnego wychowawczego lania”. Jednocześnie mało kto widzi, by takie metody pomagały . O co w tym wszystkim chodzi? Nie zawsze większość ma rację Ostatnio opublikowałyśmy wyniki badań dotyczące stosowania kar cielesnych wobec dzieci. Umieściłyśmy także na naszej stronie sondę, by poznać wasze zdanie. Wyniki bardzo nas zaskoczyły . Aż 45 proc. z was uważa, że klaps nie jest przemocą wobec dziecka, a 14 proc. uważa, że czasem to jedyna metoda. Czy jeśli większość rodziców tak uważa, to mają rację? Czy naprawdę bez takiego stresu nie da się wychować dziecka? Nic bardziej mylnego! Oznacza to jednak, że rodziców nadal trzeba edukować i uświadamiać, że nie ma czegoś takiego jak „wychowawczy klaps.” Choć do tej pory żadne badania nie udowodniły dobroczynnego wpływu kar cielesnych i ich wychowawczej efektywności, rodzice nadal są święcie przekonani, że to najlepsza metoda. Niejednokrotnie słyszałam opinie, że bez bicia nie da się wychować dziecka, a bezstresowe wychowanie do niczego nie prowadzi. Tyle że stres, jaki funduje bijący rodzic, szkodzi dziecku i to akurat dowiedziono już niejednokrotnie. Dziecko karane w ten sposób jest bardziej nerwowe, samolubne, częściej się buntuje i się nie słucha. Co więcej, klapsy mogą prowadzić do zaburzeń psychicznych i niespołecznych zachowań. Dlaczego? Kara fizyczna nie wyjaśnia dziecku, co źle zrobiło i jak może poprawić swoje zachowanie . Za to uczy się, że agresja jest jedynym sposobem na rozwiązanie problemów. To nie działa! Niektórzy zwolennicy bicia mówią, że przecież dziecko jest grzeczniejsze, więc chyba działa. Tyle że ono unika kary i uczy się, jak nie dać się...
Jesteśmy serwisem dla rodziców. Codziennie wspieramy was w wychowywaniu dzieci, w ich pielęgnacji, żywieniu, dbaniu o ich zdrowie. Towarzyszymy wam w trakcie ciąży, pomagamy przygotować się do porodu. Jesteśmy z wami w trudnych chwilach i leży nam na sercu dobro waszych dzieci i was, rodziców. Nie zawsze się zgadzamy z tym, co piszecie w komentarzach pod naszymi artykułami i wy nie zawsze zgadzacie się z tym, co piszemy my. To naturalne – ilu rodziców, tyle dróg i wyborów. Jest jednak coś, co jest dla nas wszystkich święte, bez względu na różnice między nami. Dobro dziecka . Jego prawa. Szacunek, który mu się należy. W tym świetle elaborat Łukasza Warzechy, publicysty tygodnika "Do Rzeczy" i Polskiego Radia 24, opublikowany w TVP Tygodniku, aż prosi się o zabranie głosu i głośny sprzeciw. Protestuje Komitet Ochrony Praw Dziecka, zabrała głos Agnieszka Stein, do dyskusji włącza się coraz więcej osób. A ja myślę sobie, że najlepiej byłoby nie napisać na ten temat nic. Przemilczeć, skoro przegapić się nie udało. Uznać, że tego kuriozalnego tekstu nie ma, że ludzie, którym daje się przestrzeń do wyrażania swoich poglądów, nie piszą takich bredni. Nie komentować, nie puszczać w świat, nie szerzyć złego słowa. Dlaczego? Boję się, że na 100 osób, które przeczytają o tym, że wychowanie dziecka wymaga przemocy, znajdzie się 40 (47,6 proc. Polaków popiera bicie dzieci , jak wynika z sondażu SW Research dla rp.pl), które znajdą w tych słowach potwierdzenie dla tego, co w ich duszach gra. Przyzwolenie. Zapali im się światełko w głowach: mądry człowiek, w mediach się wypowiada, musi wiedzieć, co mówi. Problem z tego typu opiniami jest taki, że chce się zawołać głośno: "Serio?! Nie zgadzam się!" A w ten sposób wspieramy osoby, które je głoszą, dajemy im rozgłos, 5 minut chwały, uwagę. Jeśli ktoś, tak jak Łukasz Warzecha, pisze, że...
