Poradnik dla zmęczonych mam, czyli 7 rzeczy, których nie musisz więcej robić

Noworodek to określenie dziecka w pierwszym miesiącu życia. Od piątego tygodnia mówi się już o niemowlęciu. To rozgraniczenie ma głęboki sens, gdyż noworodkiem jest dziecko, które dopiero adaptuje się do życia poza organizmem mamy. Z tego powodu wymaga szczególnej opieki i troski. Warto jednak pamiętać, że dziecko w okresie noworodkowym nie jest tak kruche i delikatne, żeby rodzice musieli się obawiać opieki nad nim. Podpowiemy, jak zadbać o szczególne potrzeby noworodka, żeby pierwszy miesiąc przebiegł bez większych niespodzianek.  Noworodek – pierwsze dni w domu Pierwsze dni życia dziecka to czas na odpoczynek po trudach narodzin. Pierwszy miesiąc dziecka w domu powinien upłynąć na nabieraniu przez rodziców wprawy w zajmowaniu się dzieckiem. Co w tym pomoże? Oto rady na pierwsze dni z noworodkiem. Przez pierwsze dni rodzice patrzą na ogół na swoje dzieci z niepokojem: czy wszystko w porządku, czy kupka normalna, czy noworodek wystarczająco dużo zjada, dlaczego płacze. Większość obaw o zdrowie i samopoczucie noworodka jest zupełnie niepotrzebnych. Niepokoić powinno, gdy noworodek: gorączkuje powyżej 38°C, odmawia jedzenia przez kilka karmień, ma biegunkę, wymiotuje, robi się wiotki i „leje się" przez ręce, sapie, charczy, ma trudności z oddychaniem przez nos. W takich sytuacjach trzeba skonsultować się z lekarzem. Wezwij lekarza , gdy noworodek: sinieje, jest blady, ma trudności w oddychaniu, jest bardzo senny, trudno go obudzić. W pierwszych dniach życia noworodek najpierw chudnie (to tzw. fizjologiczny spadek masy ciała), a potem odzyskuje wagę, z którą przyszedł na świat. Między 10 a 14 dniem po narodzinach dziecko powinno wrócić do masy ciała, jaką miało tuż po porodzie. W tym czasie zwykle nie jest polecane dodatkowe ważenie noworodka. Masę ciała...

Nie zawsze rozmowa z własną mamą jest łatwa. Łączy was przecież silna, emocjonalna więź. A im nam na kimś bardziej zależy, tym boleśniej odbieramy jego krytykę i... chcemy, żeby myślał podobnie do nas. Jeszcze trudniej o porozumienie, gdy znajdujemy się w nowych rolach. Dlatego po narodzinach dziecka trzeba staranniej zatroszczyć się o stosunki z mamą. Daj czas Pełnisz teraz taką samą rolę dla swojego dziecka, jak twoja mama dla ciebie! Czujesz tremę, chciałabyś się sprawdzić, nie zawsze wiesz, jak postępować? Twoja mama czuje to samo! Przecież ona także znalazła się w nowej roli – babci. Nawet jeśli ma już wnuki, to jako babcia twojego dziecka dopiero debiutuje. I tak jak ty chce być najlepsza i najukochańsza. Wiedz, że kocha Ciebie i twoje dziecko. Gdy mówi: „Ubierz mu jeszcze sweterek”, nie wymądrza się, ale martwi, że maluch zmarznie. Kiedy biegnie na każdy płacz maleństwa, nie chce go rozpuszczać, tylko serce samo dyktuje jej kroki. Jeśli trudno ci to pojąć, spróbuj sobie wyobrazić, że twoje dziecko jest już duże i zostało rodzicem. Zależy ci na wnuczku, prawda? I dlatego starasz się o niego zadbać. Nawet czasem na siłę. A skoro babcia robi to z miłości, a ty ją kochasz... No cóż, mówią, że miłość wszystko wybaczy. Poczuj się pewnie Na początku nie jesteś przekonana, czy dobrze malca ubierasz, przewijasz, kąpiesz... I dlatego do serca bierzesz każdą uwagę. Mama pyta, czy maluch nie jest głodny, a ty słyszysz: „Jesteś okropną matką, jak można tak głodzić dziecko!”. Gdy poczujesz się pewniej i przekonasz się, że masz prawo wychowywać malca według swoich zasad, to łagodniejszym okiem spojrzysz na swoją mamę. Mów... Czasem nie mówisz mamie o rzeczach, które cię denerwują (jak ciągłe podsuwanie wnukowi słodyczy) w obawie, że się obrazi. Co prawda unikasz otwartego konfliktu, ale niechęć między...

Zauważyłaś, że od kiedy twoje maleństwo jest na świecie, krąg doradców z dziedziny pielęgnowania i wychowania dzieci powiększa się z każdym dniem? Należą zresztą do niego nie tylko twoi najbliżsi, ale również przypadkowi ludzie spieszący z „dobrą radą”, której najczęściej wcale nie potrzebujesz. Hm... jest kilka postaw i uprzejmych sposobów na podziękowanie niepożądanym ekspertom. Mistrzyni celnej riposty Pewnie także twoje dziecko, jak wiele innych, nie lubi nosić czapeczki i natychmiast ją zrzuca. Po kilku próbach chwilowo poddajesz się, wiedząc, że i tak w końcu, gdy tylko odwrócisz uwagę malca, czapeczka znajdzie się na jego główce. Kroczysz z pociechą przez park i akurat wtedy pierwsza napotkana osoba raczy cię krytyczną uwagą na temat nakrycia głowy malca. Szukasz trafnej odpowiedzi, mimo że na usta cisną ci się tylko niezbyt uprzejme słowa. Jak zareagować, gdy nie masz ochoty na konwersację z przypadkową osobą? Uśmiechnij się. Możesz powiedzieć: „Ma pani rację, wciąż próbujemy się do tego przekonać”. Jeśli jesteś już zdenerwowana, puść komentarz mimo uszu i zajmując się malcem, idź dalej. A gdy sytuacja tego wymaga, z opresji wyratuje cię celna riposta, np: „Nowoczesne dzieci nie noszą czapeczek”. Choć przecież wiesz, że dziecko nie dlatego nie miało czapeczki. Mistrzyni odmawiania Bywa, że przebywając ze swoją mamą, znów czujesz się jak mała dziewczynka. To ona cię wychowała, więc najlepiej wie, jak poradzić sobie w kryzysowych sytuacjach i na każdym kroku służy ci radą. Jednak jej nadopiekuńczość niekiedy denerwuje. Zwłaszcza gdy znów, widząc jak jeszcze nieporadnie obchodzisz się z maleństwem, zamiast dać ci szansę, mówi: „Najlepiej, jeśli…”, czujesz się bezsilna. Jak dać do zrozumienia, że szybciej nabierzesz pewności siebie, ufając swemu instynktowi,...