Ekspresowy poród w Poznaniu! Nie zgadniesz, kto pomógł dziecku przyjść na świat

Wszystko było zaplanowane Julia miała przyjść na świat 31 sierpnia. W szpitalu po remoncie, renowacjach, wielkich zmianach w podejściu do pacjentki. Zwiedziłam oddział jeszcze w trakcie trwania ciąży . Sale były piękne, góra trzy łóżka, z łazienkami. Personel wydawał się miły i profesjonalny, zgodzili się na poród rodzinny . Cudownie. Do 31 sierpnia. W dniu porodu trzeba się uśmiechać Tego dnia w sobotę od rana miałam skurcze regularnie co 10 minut, czekaliśmy tylko na częstsze skurcze. Kiedy trafiłam na porodówkę, wszyscy byli pod wrażeniem tego, że przy tak częstych i mocnych skurczach ja się uśmiecham. Moim zdaniem kobieta rodząca , która czeka na swoje dziecko z utęsknieniem, w tym właśnie dniu powinna uśmiechać się najbardziej.    Nagle wszystko się zatrzymało, rozwarcie 1,5 cm, skurcze ustały . „Dziś nie rodzimy”. Nawet nie przyszło mi do głowy wykłócanie się z lekarzem, chociaż od 5 godzin miałam skurcze co 3 minuty . Termin miałam na dziś, więc muszę dzisiaj urodzić.  Chciałam wywołać poród Położyli mnie na sali, partner pojechał do domu. Leżałam w nocy pełna pytań, niepewności. Następnego dnia po rozmowie z lekarzami byłam skłonna zmienić szpital, ale uspakajali, że to nerwy, że wszystko jest dobrze. Dziecku nic się nie dzieje, po prostu trzeba czekać. Czekałam.    W poniedziałek zaczęłam wchodzić po schodach, skakałam na piłce , skurcze miałam co jakiś czas, coraz bardziej bolesne, płakałam, nagle ze szczęśliwej kobiety oczekującej na dziecko stałam się górą łez i bólu . Gdy o godzinie 17.00 położyłam się spać, obudziłam się dopiero na drugi dzień, w swoje urodziny. Razem z partnerem mówiliśmy do brzuszka, że może dzisiaj się pojawi, taki prezent dla mamy.    Nie miałam siły chodzić, bolał mnie krzyż, nie wiedziałam, co się dzieje, ciągle ktoś mi powtarzał, że na pewno urodzę...

Poszłam zwiedzać porodówkę a nie rodzić 37. tydzień ciąży, wszyscy pytają jak się czuję i czy jestem spakowana do szpitala . Nie, jeszcze nie, przecież mamy jeszcze czas; odpowiadam ze spokojem. Pojechaliśmy na drugie badanie KTG posłuchać serducha naszej córki... biło! A tu pani doktor pyta jak przygotowania, bo czynność skurczowa macicy wyniosła w pewnym momencie 70%! A czy mnie to powinno boleć? Głupio zapytałam, bo czuję, że brzuch się napina, ale nie boli. Tego dnia zaplanowaliśmy też „zwiedzanie” porodówki i oczywiście atmosfera się udzieliła. Zawitali do nas teściowie, a emocje udzielały się dalej, bo tematem przewodnim rozmów była ciąża i poród.     O nie kochana, jeszcze nie przychodzisz na świat! Przede wszystkim jesteś jeszcze za mała, nie mamy wózka, łóżeczko jeszcze nie złożone, my nie spakowani do szpitala, w szkole rodzenia nie przerobiliśmy opieki nad noworodkiem ! No i córciu, ja rozumiem, że jest u nas babcia i dziadek, ale to też teściu i teściowa! Aż tak rodzinnie nie będziemy rodzić ! A poza tym mama musi iść do fryzjera, chce przeczytać jeszcze jakąś książkę…         Córa posłuchała, ale... nie wytrwała do końca. 12 dni przed terminem, obudził mnie w nocy skurcz . Śpię dalej, potem kolejny, przerwa, kolejny. O siódmej rano odkryłam stoper w telefonie i zaczęłam mierzyć… Budzić już męża, czy nie? Niech się bidulek wyśpi, nie wiadomo kiedy będzie następna okazja. Ok. 9:30 budzę, kochanie nasza córka postanowiła przyjść dzisiaj na świat . Ale zdążę zjeść śniadanie i wypić kawę? - zapytał. No pewnie, odpowiedziałam ze stoickim spokojem, ja  – pierworódka .         W południe byliśmy w szpitalu. E, to mogą być skurcze przepowiadające - stwierdziła pani która mnie przyjmowała, no ale poszliśmy na salę porodową . Powoli rodzimy,...

1 listopada do szpitala w Starachowicach trafiła kobieta w 8. miesiącu ciąży , pani Iza. Kobieta przestała czuć ruchy dziecka i przyjechała zaniepokojona do szpitala. Badanie USG wykazało, że dziecko nie żyje. Lekarze podjęli decyzję o farmakologicznym wywołaniu porodu. Poród na szpitalnej posadzce Skurcze pojawiły się następnego dnia. Lekarz stwierdził, że "to nie są skurcze", choć zaczęły się pojawiać regularnie co kilka minut. Gdy pani Izie odeszły wody, o pomoc zaczął prosić jej mąż. "Mąż co 10 minut biegał i prosił o pomoc, żeby ktoś przyszedł, żeby cokolwiek zrobił. Siostra stwierdziła, że lekarza powiadamia, a lekarz nie przychodzi. No i urodziłam na podłodze, między jednym a drugim łóżkiem" – powiedziała RMF MAXXX. "Musimy zbadać tę tragedię. Porozmawiać z personelem. Bardzo poważnie podchodzimy do tego kłopotu, który zaistniał na oddziale" – powiedział w rozmowie z RMF MAXXX Marcin Biesiada, dyrektor ds. leczniczych szpitala. Sprawę bada także Prokuratura Rejonowa w Starachowicach. "Będziemy sprawdzać, czy zdarzenie takie miało miejsce i czy doszło do popełnienia przestępstwa" – powiedział prokurator Daniel Prokopowicz, rzecznik prasowy Prokuratury Okręgowej w Kielcach. "Kłopot" czy codzienność w polskich szpitalach? Nie wyobrażamy sobie, co musi czuć kobieta, która zostaje potraktowana w taki sposób... Nazywanie "kłopotem" rodzenia martwego dziecka na szpitalnej podłodze jest co najmniej nie na miejscu. Dla wielu kobiet poród jest traumatycznym przeżyciem. Personel szpitala zbyt często zapomina, że kobiecie należy się szacunek i opieka. Przypadek pani Izy jest wyjątkowy, lekarze i pielęgniarki powinni zrobić wszystko, żeby pomóc jej przetrwać te trudne chwile. Czytaj także:   Urodzisz chore dziecko, dostaniesz 4000 zł. Co dalej? źródło: echodnia.eu, onet.pl