Przedszkolanka skazana za znęcanie się nad dziećmi. Robiła straszne rzeczy!

Pasowanie na przedszkolaka to bardzo ważne wydarzenie dla trzylatków. Po uroczystości stają się już oficjalnie przedszkolakami, powoli wchodzą w świat nauki. To duży krok na ich drodze do samodzielności. Podpowiadamy, jak przebiega pasowanie na przedszkolaka, kiedy odbywa się pasowanie, jak przygotować do niego dziecko, a także jakie prezenty warto wręczyć z okazji pasowania. Spis treści: Pasowanie na przedszkolaka – kiedy się odbywa? Strój na pasowanie na przedszkolaka: jak ubrać dziecko? Pasowanie na przedszkolaka – opis uroczystości Zabawy na pasowanie na przedszkolaka Wierszyki na pasowanie na przedszkolaka Jakie prezenty warto dać na pasowanie na przedszkolaka? Pasowanie na przedszkolaka – kiedy się odbywa? Uroczystość pasowania na przedszkolaka w wielu placówkach odbywa się w Ogólnopolskim Dniu Przedszkolaka, czyli 20 września lub po nim. Zdarza się również, że z powodu niezbędnych przygotowań pasowanie na przedszkolaka często jest organizowane dopiero w październiku, w okolicach Dnia Nauczyciela. Strój na pasowanie na przedszkolaka: jak ubrać dziecko? Pewnie zastanawiasz się, jak ubrać dziecko na pasowanie na przedszkolaka. Pamiętaj, to bardzo uroczyste wydarzenie, więc obowiązuje na nim strój galowy. Biała bluzka i granatowa spódniczka lub spodenki będą prezentowały się bardzo elegancko, a o to w tym dniu chodzi. Oczywiście dozwolone są też eleganckie sukienki albo wyjściowe koszule w innych, stonowanych kolorach. Najważniejsze, żeby dziecko wyglądało schludnie, ale też... było mu wygodnie. Sztywne kołnierzyki czy spódniczki mogą utrudniać zabawę i dodatkowo stresować dziecko. Pasowanie na przedszkolaka – opis uroczystości Pasowanie na przedszkolaka jest zwykle pierwszą okazją do publicznego wystąpienia dziecka w nowej roli. Dla ciebie to jego pierwszy występ na przedszkolnej scenie (w...

Przyznaję, może jestem staroświecka, ale ten widok trochę mnie zaskoczył. Przystojny, wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna w roli... pana przedszkolanka? To jest możliwe! Pan Krzyś, wychowawca mojego synka, zrobił na nim duże wrażenie. Zresztą nie tylko na nim, na innych dzieciach też. No i... na mnie! – Wiesz, mamusiu, mamy nowego pana przedszkolanka – wypalił Bartuś, mój czteroletni synek. – Chciałeś chyba powiedzieć „panią przedszkolankę”? – próbowałam go poprawić, ale mi przerwał. – Nie. To jest pan. Pan Krzyś. Spojrzałam na Ewelinę, moją siostrę Potaknęła z tajemniczym uśmiechem. Ewelina pełniła funkcję pełnoetatowej niani swojego siostrzeńca, ponieważ ja, samotna matka, „spełniałam się” zawodowo. W każdym razie tyrałam od rana do wieczora w małej, ale ambitnej agencji reklamowej, żeby związać koniec z końcem. Bartusia widywałam dosłownie na chwilę przed położeniem go spać. Ewelina jeszcze studiuje. Wprowadziła się do mnie, kiedy zerwała z chłopakiem. Nie mogła się pozbierać, a zawsze byłyśmy sobie bardzo bliskie. Ja akurat właśnie zdążyłam się otrząsnąć po rozpadzie mojego związku z ojcem Bartka. Nie byliśmy małżeństwem Może to i dobrze, zaoszczędziliśmy sobie szarpaniny w sądach. Wystarczyło, że serce mocno mnie przy tym zabolało. Na szczęście Bartuś był wtedy malutki, a i tak nieczęsto widywał wcześniej Roberta. Nie mieszkaliśmy ze sobą zbyt długo. Mam więc nadzieję, że tylko moje serce zostało zranione. Potem Robert odciął się od nas całkowicie. Miał już kogoś nowego, planował ślub. Cóż, okazał się nic nie wartym gnojkiem. Trzeba było żyć dalej i jakoś sobie radzić. W sumie – musiałam to przyznać – prowadziłyśmy z Eweliną wzorcowe gospodarstwo domowe. Ja zarabiałam na dom, ona zajmowała się dzieckiem i gotowała. No i kończyła psychologię. Jednym z plusów bycia...

Rozpoczął się rok szkolny. Z tego powodu wiele osób zaczęło wracać wspomnieniami do swoich szkolnych i przedszkolnych lat. Jedną z nich była Agata Rubik. Złe wspomnienia powoduje nie tylko smak szpinaku, ale też coś znacznie gorszego.  Złe wspomnienia z przedszkola Mama Heleny i Alicji zdradziła, co z przedszkola pamięta jako koszmar. Oczywiście na liście znienawidzonych rzezy znalazł się słynny szpinak: „Nie lubiłam przedszkola, to tam poznałam rozgotowany szpinak, zniechęciłam się do brukselki (…)” – zaczęła swój wpis żona Piotra Rubika. W dalszej części dowiadujemy się, że niestety nie tylko jedzenie jest przyczyną przykrych wspomnień: „Przede wszystkim doświadczyłam nierównego traktowania przez panie przedszkolanki”. Agata Rubik wyznała, że jest jednak jedna rzecz, do której chętnie by wróciła: „Mimo że leżakowanie należało także do codziennych koszmarów, to akurat do tego chętnie bym wróciła”. Dalsza część wypowiedzi jest już bardziej optymistyczna. Żona znanego dyrygenta zauważyła, że od czasu, gdy to ona była przedszkolakiem, wiele się zmieniło: „Cieszę się, że w temacie przedszkoli wiele się zmieni i że dla moich córek był to piękny czas!”. Wspomnienia internautów Pod postem głos na temat wspomnień związanych z przedszkolem zabrało wielu internautów. Oto niektóre z komentarzy: „Też nie lubiłam chodzić do przedszkola. Nie słuchałam się pań przedszkolanek, robiłam, co chciałam. Nie miały ze mną łatwo”; „Ja też pamiętam szpinak, który wywoływał u mnie (i nie tylko u mnie) odruch wymiotny”; „Mnie zmuszano do picia Inki, do dnia dzisiejszego nie lubię kawy”; „Mam koszmarne wspomnienia z przedszkola – na siłę panie wciskały zupy mleczne, których nie lubiłam, i jak się nie jadło, to za karę do starszaków się szło do konta, trauma na zupy mleczne została do dziś”; „A ja z moim...