Państwo nie będzie ścigać oprawców kobiet? Minister: „to byłoby za dużo pracy dla policji”

Przemoc wobec dzieci to bardzo poważny problem w naszym kraju. Właściwie nie ma tygodnia, aby media nie donosiły o przypadkach drastycznego traktowania dzieci, czasem kończącego się ich śmiercią. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyć się szybko zauważać nawet najmniejsze symptomy stosowania przemocy wobec najmłodszych. Pomagają nam w tym Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Symptomy przemocy wobec dziecka: zmiana w zachowaniu Objawy stosowania przemocy wobec dziecka czasem są bardzo wyraźne. Jeżeli wesołe, pogodne, energiczne dziecko nagle zaczyna być wycofane, przygnębione, nie zawiązuje kontaktu, odpowiada półsłówkami i widać, że po prostu jest smutne, to jest to coś, co może zaniepokoić. „Diametralna zmiana zachowania powinna nas zastanowić” – mówi Renata Szredzińska. Ale jak podkreśla socjolog, nagłe wycofanie dziecka nie musi oznaczać, że chodzi o przemoc. Może za to świadczyć o tym, że są jakieś inne kłopoty w rodzinie. Symptomy przemocy wobec dziecka: niska samoocena Sygnałem alarmowym może być także sytuacja, w której dziecko samo mówi o sobie źle. Jeżeli słyszysz: „a ja jestem taki niezdarny”, „a jestem taka głupia”, powinno skłonić cię to do myślenia. Socjolog zaznacza, że dzieci wychowujące się w środowisku, które je dobrze traktuje i troskliwie się nimi opiekuje, raczej nie mówią o sobie w ten sposób. Symptomy przemocy wobec dziecka: agresywne zachowanie Socjolog podkreśla także, że uwagę powinno zwrócić także agresywne zachowanie  malucha. „Czasami myślimy, że taka jest natura dziecka, a ono poprzez agresję odreagowuje to, co dzieje się w domu, bo innych narzędzi do odreagowania nie ma” – wyjaśnia Renata Szredzińska. Zobacz też: Przypalała dziecko papierosami, "bo było...

Rodzicielstwo bliskości (ang. attachement parenting), nazywane też w skrócie RB, jest jedną z modnych obecnie metod wychowawczych, a także najstarszym i najbardziej naturalnym sposobem opiekowania się dziećmi. Agnieszka Stein, psycholożka, ekspertka nurtu rodzicielstwa bliskości opowiada o siedmiu zasadach bliskości. Spis treści:   Co to jest rodzicielstwo bliskości?  Na czym polega wychowanie w bliskości? Rodzicielstwo bliskości – jak zbudować więź z dzieckiem Rodzicielstwo bliskości – zasady Księga Rodzicielstwa Bliskości Co to jest rodzicielstwo bliskości?  – Myślę, że na pytanie, co to jest rodzicielstwo bliskości, jest wiele różnych odpowiedzi – mówi Agnieszka Stein, psycholożka, ekspertka nurtu rodzicielstwa bliskości. – Jedna z takich, które lubię, mówi, że jest to rodzicielstwo oparte na zaufaniu do dziecka, ale też do siebie . Inna definicja mówi, że to relacja, która na pierwszym miejscu stawia bliskość i kontakt emocjonalny z dzieckiem.  Inne określenie RB mówi, że to rodzicielstwo, w którym traktujemy dziecko podmiotowo, jak takiego samego człowieka, którym my jesteśmy.  – To też sposób wychowywania dziecka oparty na poważnej, naukowej wiedzy – dodaje Agnieszka Stein. Na czym polega wychowanie w bliskości? Twórcy pojęcia attachement parenting, czyli rodzicielstwo bliskości, William i Martha Searsowie ,  twierdzą, że to wychowanie zdroworozsądkowe , które uprawialiby wszyscy rodzice, gdyby nikt nie ingerował w ich zdrowe, rodzicielskie odruchy. Bo RB to miłość, opieka, szacunek i odpowiadanie na potrzeby dziecka. A nie zostawianie maleństwa, by się wypłakało, czy słuchanie trenerów, którzy uczą, jak usypiać w pięć minut itp.  Mamy coraz większą wiedzę na temat tego, co się dzieje w naszych głowach, jak działa mózg,...

W naszym nieidealnym świecie problem krzywdzenia dzieci przez dorosłych istnieje. Na szczęście możemy przed nim uchronić nasze maluchy. Jasne, nie będziemy z nimi chodzić do przedszkola czy szkoły ani nie wyjedziemy z nimi na każde kolonie. Naszą bronią jest rozmowa. Jakub Śpiewak, pedagog, prezes fundacji Kidprotect.pl, podpowiada, jak mówić do malca, aby przestrzec, a nie przestraszyć. Dlaczego musimy mówić o molestowaniu? Bo choć przyjęliśmy już do wiadomości, że istnieje na świecie pedofilia, nadal wielu rodziców uważa, że akurat ich dziecka ten problem nie dotyczy. Sądzą, że otaczają się wyłącznie zaufanymi ludźmi. Tymczasem nie da się stworzyć portretu osobowego pedofila. To ludzie i z wielkich miast, i z małych wsi. Po doktoracie albo bez skończonej podstawówki. Zamożni albo korzystający z pomocy opieki społecznej. Najczęściej to mężczyźni, choć są przypadki molestowania dzieci przez kobiety. Nic więcej nie wiemy? Wiemy jeszcze tyle, że pedofil to na ogół ktoś, kogo dziecko zna i mu wierzy. Trudno mi uwierzyć, że rzeczywiście każde dziecko może paść ofiarą. Na szczęście są sposoby, aby zmniejszyć ryzyko. Anna Salter, znana psycholożka, powiedziała kiedyś, że pedofil jest jak drapieżnik: zawsze wybiera najsłabszego członka stada. To jest smutna prawda: molestowane dzieci często cierpią na brak opieki w domu i dlatego łatwiej mogą ulec manipulacji. Ich rodzice nie mają czasu na zwykłe domowe rozmowy i wierzą, że akurat ich syn albo córka są na tyle mądrzy, że nie staną się ofiarą. A nie są na tyle mądrzy? Przecież dziecko od tego jest, żeby postępować niemądrze. Mało tego, żeby być naiwne albo nawet żeby się mylić. To my, dorośli, musimy zapewnić mu bezpieczeństwo. I nie zawsze to bezpieczeństwo zapewniamy? O, bardzo często wychowujemy dzieci na zupełnie nieasertywne osoby. Wmawiamy im, że dorośli mają zawsze...