Rzecznik Praw Dziecka: szkoły powinny odświeżyć schrony, by wzmocnić poczucie bezpieczeństwa uczniów

Z pomocą 16-latce ruszyli lekarze z Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. W Ukrainie zdiagnozowano u niej skomplikowaną wadę serca, która sprawiała, że dziewczynka nie mogła normalnie funkcjonować. W Odessie, skąd pochodzi, przeprowadzenie operacji było niemożliwe. Natalia ma szansę na normalne życie Natalia przeszła w Odessie 5 operacji przygotowujących do ostatniego, kluczowego zabiegu dla jej serca. Niestety wybuch wojny sprawił, że stało się to niemożliwe. Dlatego dziewczynka wraz z mamą przyjechały do Polski, gdzie łódzcy lekarze przeprowadzili niezbędny dla zdrowia Natalii zabieg. „Teraz czuję się bardzo dobrze. Mogę chodzić, a nawet biegać. Przed operacją nie miałam na nic siły, nie mogłam chodzić. Teraz będę mogła normalnie żyć” – powiedziała w rozmowie z TVN Natalia. „Bardzo wszystkim dziękujemy za wspaniałą opiekę, całemu personelowi i panu profesorowi. Zaopiekowano się moją córką na najwyższym poziomie . Jesteśmy wdzięczne, że w tak trudnym czasie dla naszej Ukrainy mogłyśmy tu przyjechać, i że lekarze pomogli mojej córce” – mówiła w rozmowie z dziennikarzami TVN matka dziewczynki Svitlana Maitalova. Poważna wada zoperowana nowoczesną metodą Natalii wszczepiono zastawkę metodą przezskórną, niedostępną w jej ojczyźnie. Dziewczynka wymagała wymiany zastawki płucnej. Zabieg wykonany u Natalii w Polsce i w krajach zachodnich jest wykonywany rutynowo. Jednak ze względu na wysoki koszt takiego zabiegu (ponad 100 tys. złotych) w Ukrainie jest niedostępny. Polscy lekarze odpowiedzieli na prośbę ukraińskiego lekarza Natalii, Romana Lekana, który operował wcześniej dziewczynkę i współpracował z kliniką w Łodzi. Natalia z mamą dotarła do Polski 15 marca. W łódzkiej klinice została przebadana, zakwalifikowana do zabiegu i w końcu zoperowana. Zastawka została wstawiona z dostępu przez żyłę udową , co pozwoliło...

Wojna w Ukrainie otwiera oczy na wiele rzeczy: począwszy od świata polityki, a skończywszy na życiu społecznym. Skłania też do zastanowienia się nad różnymi stereotypami, a czasem do tych refleksji popycha nas nasze własne dziecko… Moja przyjaciółka została ostatnio zaskoczona pytaniem swojej 6-letniej córki, dlaczego to tatusiowie zostali na wojnie, a mamy wyjechały z dziećmi. Pytanie uzasadnione, zważywszy na fakt, że przyjaciółka naprawdę dokłada starań, by jej córki wyrosły w przekonaniu, że kobiety i mężczyźni są sobie równi. No i jak to w takim razie jest? Jesteśmy równi czy jednak są granice tej równości? To zależy, z której strony na to spojrzeć. Czy jesteśmy sobie równi biologicznie, czy jesteśmy sobie równi społecznie? To dwa różne pytania. Nie ma co się oszukiwać, biologicznie się różnimy: mężczyźni są statystycznie silniejsi i wyżsi – a to cechy przydatne na wojnie, bo mogą np. udźwignąć więcej broni czy szybciej uciekać. Oczywiście są też silne i wysokie kobiety, ale procentowo jest ich mniej. Ktoś może więc zapytać: czy my nie przesadziliśmy z tym równouprawnieniem? A może jednak skoro się różnimy, to do innych rzeczy zostaliśmy stworzeni? Nie przesadziliśmy. Bo w równouprawnieniu nie chodzi o to, żeby nie dostrzegać różnic, ale dać takie samo prawo wszystkim. Czyli w przypadku wojny dać prawo kobiecie do zostania na miejscu i walki z wrogiem. To nawet się dzieje, bo przecież są kobiety, które stają się żołnierkami i walczą w Ukrainie. Ale w sytuacji, gdy mają dzieci, raczej tak nie jest – to one, nie ojcowie, wyjeżdżają z dziećmi z kraju. To prawda, ale tu znów dotykamy uwarunkowań biologicznych, bo może wyjeżdżające matki małych dzieci karmią je piersią, zatem naturalną konsekwencją jest fakt, że to one opuszczają kraj z dzieckiem. Oczywiście idealnym rozwiązaniem byłoby pozostawienie rodzicom decyzji o tym,...

Wojna w Ukrainie, po nadal trwającej pandemii koronawirusa, jest kolejną ekstremalną sytuacją, z którą musimy sobie radzić. Część z nas nie wie, w jaki sposób. Do tego wszystkiego dochodzi kontakt z najmłodszymi – jak się przy nich zachować? Udawać, że się nie boimy? A może pokazać swoje emocje? Z pomocą psychologa, dr hab. Anny Cierpki, podpowiadamy, jak sobie radzić ze stresem w obliczu kryzysowej sytuacji. Spis treści :  1. Jak samemu radzić sobie ze stresem? Zatrzymać się i włączyć myślenie Uwaga na fake newsy Pomagając, dbajmy też o siebie Dawkujmy sobie informacje o wojnie Profilaktyka: chwila na relaks Pogłębienie oddechu Sen jest ważny Dobre nawyki żywieniowe Kontakt z bliskimi Wdzięczność 2. Czy udawać przed dzieckiem, że się nie boimy? 3. Jak rozmawiać z dzieckiem o wojnie, emocjach? Jak samemu radzić sobie ze stresem? „To, że my odczuwamy w tej chwili tak wiele różnych emocji: smutek, rozczarowanie, przygnębienie, złość, nienawiść, to jest normalne, bo jest ekstremalna sytuacja. Można powiedzieć, że są to normalne emocje w nienormalnej sytuacji” – mówi dr hab. Anna Cierpka. Jak więc radzić sobie ze stresem? Co robić, a czego należy unikać? Zatrzymać się i włączyć myślenie Zdaniem dr hab. Anny Cierpki należy przede wszystkim „zatrzymać się na chwilę” i odwołać do faktów , do tego, w jakiej sytuacji jesteśmy my – Polacy. A fakty są m.in. takie, że:​ wojny u nas nie ma, my teraz jesteśmy bezpieczni, jesteśmy w NATO i wierzymy, że jeżeli byłaby taka konieczność – NATO nas ochroni. Nie powinniśmy także wyprzedzać faktów, katastofizować. Nikt nam nie wypowiedział wojny, więc należy skupić się na bezpiecznym „tu i teraz”. Uwaga na fake newsy Powinniśmy być także bardzo uważni na wszelkie fake newsy, nieprawdziwe lub...