Sebastian Fabijański: „Nie wiem, co myśleć o neutralności płciowej. Świat zmierza w rejony, których się boję”

Imiona unisex są znane także pod nazwami „imiona niebinarne” lub „imiona bezpłciowe”. To imiona, które pasują zarówno do dziewczynki, jak i chłopca. Z tego powodu mogą okazać się przydatne rodzicom, którzy nie chcą wychowywać swoich dzieci w zgodzie ze stereotypami przypisanymi dla danej płci. Imiona te sprawdzą się także w przypadku osób, które nie identyfikują się z żadną z płci lub chcą ją zmienić. Imiona unisex mają jeszcze jedną zaletę – brzmią „światowo”, gdyż w języku polskim nie ma tradycyjnych imion nie wskazujących jednoznacznie na płeć. Jeśli więc dziecko, a później dorosły o imieniu niebinarnym będzie podróżować po świecie, albo zechce zamieszkać na dłużej za granicą, jego imię będzie łatwe do wymówienia niemal w każdym zakątku świata. Imiona unisex – lista Poniżej znajduje się obszerna lista imion niebinarnych. Podajemy również różne warianty pisowni imion unisex (czasami jeden z wariantów takiego imienia wygląda lub brzmi lepiej niż wersja podstawowa). Podajemy także wymowę, pochodzenie i  znaczenie imion  tego typu. Jak się przekonasz, nie wszystkie imiona unisex mają atrakcyjne znaczenie, ale ich brzmienie zdecydowanie potrafi to zrekompensować. Najbardziej romantycznie brzmią imiona celtyckie , wśród których całkiem sporo jest „imion bezpłciowych”. Sprawdź też: Imiona żeńskie niekończące się na -a Przekonaj się, że wybór imion niebinarnych jest naprawdę duży: A: Addison [Edison], Addie, Addy, Adis – staroangielski; dziecko Adama Aiden [Ejden], Aden, Aid – celtycki; ognista/y Alex, Aleks, Alexe, Alleks – grecki/angielski; obrońca ludzkości Andy [Endi], Andie – grecki/francuski; silna/y Angel [Eńdżel], Angie [Eńdżi] – łacina/greka; wysłannik boga Arden –...

Gender to gorący temat, który wywołuje sporo zamieszania w głowach rodziców. Jakie znaczenie ma płeć w wychowaniu dzieci, co sądzić o wychowaniu równościowym i dziecięcych zabawach, uważanych czasem za niepokojące, rozmawiamy z psychologiem rozwojowym. Podobno w Szwecji do drugiego roku życia nie zwraca się uwagi na płeć dziecka? To margines, którym nie należy się przejmować – nie ma szans, by przebił się do normalnej praktyki. Co nie zmienia faktu, że całkowicie akceptuję wyniki badań, z których wiemy, że wcale nie jest tak prosto, jak mówią niektórzy, czyli że matka natura podzieliła nas tylko na dwie płcie . To właśnie matka natura sprawia, że mamy do czynienia ze zjawiskami bardziej złożonymi, jak choćby transpłciowość. Ale to mało liczne przypadki i przeogromna większość z nas nie ma z nimi do czynienia. A z czym mamy do czynienia? Z problemem, jak postrzegamy kobiety i mężczyzn. Kiedyś uważano za rzecz naturalną, że dziewczynki wychowuje się tak, by w przyszłości podejmowały rolę żeńską – kobieta ma być posłuszna, chuchać na domowe ognisko, sprzątać, a mężczyzna jest dostarczycielem białka, które kobieta przyrządzi i poda rodzinie. Dziś te role są inne, a jednak w wielu domach dziewczynki nadal wychowuje się, jakby zmian nie było.  Czyli jak to wygląda na co dzień? Dziewczynka, która za 40 lat może być szefową dużego przedsiębiorstwa, ma brata, ale to ona pomaga mamie w kuchni, sprząta ze stołu czy zmywa. A gdy braciszek wraca ze szkoły, czeka, aż wróci siostrzyczka, która obierze mu ziemniaki i podgrzeje obiad. Dziewczynka to ciepło, serdeczność, opieka, a chłopiec ma zdobywać świat.  Do czego prowadzi ten stereotyp w wychowaniu? Jeśli mu ulegamy, regularnie podcinamy dziewczynce skrzydła. Uniemożliwiamy jej zajmowanie się aktywnościami, w których być może byłaby rewelacyjna . Nie tylko nie sprzyjamy jej...

Gender ma być zagrożeniem dla polskiej rodziny? Nie wiem dlaczego mówi się takie głupoty, bo gender, mówiąc w skrócie, promuje równe traktowanie płci ! W naszej rodzinie kochamy gender od lat. Co to jest gender? Gender najkrócej można zdefiniować, jako równe traktowanie płci. Nie jest to ideologia. Jest to teoria, nauka o tym, że ludzie mają równe prawa niezależnie od płci . Takie samo prawo do szczęścia, nauki, rozwoju, realizacji talentów mają mężczyźni i kobiety, wcześniej: chłopcy i dziewczynki. Co w tym kontrowersyjnego? Nic.   Genderowa rodzina Kacper jest chłopcem, Jagoda dziewczynką. Uważam za głupie i utopijne unikanie w wychowaniu dzieci podziału na płeć (w Szwecji są pomysły, by tak wychowywać dzieci, ale to zdecydowanie margines). Różnice między płciami są i już. A co z nich wynika? Dużo rzeczy, ale nie koniecznie to, co mówią stereotypy . Oto przykłady. Kacper ma długie włosy. Teraz ma już równe, piękne, długie włosy do połowy pleców. Kilka lat temu, kiedy je zapuszczał, wyglądał komicznie. Ale chciał mieć długie włosy (jego tata, jeden z ukochanych wujków, fajni muzycy takie mają). Zupełnie się nie przejmuje, gdy ktoś mówi do niego "dziewczynko". Jagoda ma włosy do ramion, znacznie krótsze od Kacpra. Uwielbia chodzić w spodniach i w koszulkach z bohaterami gwiezdnych wojen, z których wyrósł starszy brat. Nawet ją śmieszy, gdy mówią do niej "chłopcze". Kacper nie lubi grać w piłkę nożną. Nigdy nie lubił. Za to świetnie jeździ na nartach, biega, wygrał zawody na ergometrach wioślarskich. Jagoda lubi grać w piłkę nożną. Na początku podstawówki zapisała się na dodatkowe zajęcia - piłkę nożną. Była jedyną dziewczynką w grupie. Mikołaja prosiła o korki. I o maszynę do pisania. Uff? Niby dlaczego!? Kacper jest domatorem. Jak z nami nie rozmawia, czyta, ogląda filmy, robi coś na komputerze. Jagoda...