Za każdym razem, kiedy wyjmujesz przy kimś bliskim telefon, zachowujesz się, jakbyś stawiał kolejną cegłę na murze, który powstaje między wami. Mocne? Bardzo. Ale psychologowi i autorzy nowej kampanii, która powstała w Chinach, twierdzą, że tak właśnie jest.
– Dziecko, które widzi, że rodzic bardziej skupiony jest na smartfonie niż na nim, czuje się fatalnie! To oczywiste! – Od razu przypominają mi się te małe małpki z eksperymentu. Ale nie tylko. Częste korzystanie ze smartfonów jest naprawdę niebezpieczne dla naszych więzi – komentuje Beata Chrzanowska, psycholog dziecięcy.
Małpki, o których wspomina psycholog, miały dostęp do dwóch sztucznych małpich mam. Tylko jedna z nich miała futerko. Wszystkie małpie dzieci wybierały właśnie tę mamę, do której można było się przytulić...
Da się przytulić do mamy zajętej telefonem?
– Dziś coraz częściej i chętniej ludzie kontaktują się przez urządzenia, nie przez rozmowę w realu. Przez to mamy coraz więcej kłopotów z odczytaniem niewerbalnych sygnałów. Czytamy tylko literki. Nie umiemy czytać zachowań, min, grymasów. A one są niezwykle ważne! Poza tym to, co nam się nie spodoba w telefonie (rozmowa, wiadomości, cokolwiek) możemy natychmiast przerwać, wyłączyć się. A tak nie jest w trudnych życiowych, prawdziwych sytuacjach. Trzeba umieć, jakoś sobie w nich poradzić – wyjaśnia Chrzanowska.
Twórcy kampanii, mówią, że niepokoi ich, iż urządzenia stają się dla nas ważniejsze niż dzieci, bliskie osoby, niż żywi ludzie. Beata Chrzanowska mówi, że nie chodzi o urządzenie. Telefon można zastąpić tabletem. Któryś jest bardziej niebezpieczny? Nie. Chodzi o to, że chcemy żyć życiem wirtualnym, tym co się dzieje na FB, ciągle szukamy newsów (głównie złych, inne się nas nie wciągają, ale to już inny problem). Nie potrafimy żyć tu i teraz. Coraz mniej potrafimy się słuchać, skupiać na potrzebach innych ludzi.
Telefony rzeczywiście budują między nami mury. Telefony? Sami je budujemy częściej sięgając po telefon, niż przytulając bliskich.
Polecamy też:
Sytuacja nie do pozazdroszczenia, prawda? Jednak niestety bardzo prawdopodobna: nasze mieszkania są niewielkie, przez ściany słychać niemal każdy oddech, a kiedy dzieci śpią jak susły głównie wtedy, gdy trzeba je rano obudzić. Zapytaliśmy dwoje specjalistów, seksuologa i psychologa dziecięcego , co robić, gdy maluch wejdzie do sypialni w najmniej odpowiednim momencie. Jak wytłumaczyć dziecku sytuację intymną między rodzicami? – Najlepiej uśmiechnąć się i powiedzieć coś miłego o tym, co się dzieje – mówi seksuolog, profesor Zbigniew Lew-Starowicz. – Malec, który wie, że chodziło o radosne spotkanie kochających się ludzi, będzie spokojniejszy niż dziecko skazane na domysły . Według profesora, dwa najczęściej popełniane w tej sytuacji błędy to udawanie, że nic się nie stało albo reagowanie wstydem, zażenowaniem. W obu przypadkach maluch jest pozostawiony sam sobie. – Dzieci mają bujną wyobraźnię , więc jeśli nie wytłumaczymy im, co widziały, mogą zinterpretować to po swojemu – uprzedza profesor. – Na przykład uznać, że były świadkami jakiegoś aktu agresji albo czegoś obrzydliwego i wstydliwego, co z kolei może źle wpłynąć na ich postawę wobec seksu w przyszłości. Gama ewentualnych następstw jest szeroka, w grę wchodzą m.in. zahamowania, brak spontaniczności itd. Może się zdarzyć, że dziecko, które widzi rodziców podczas uprawiania seksu , jest nie tylko zdziwione, ale także przerażone. Trudno mu się dziwić: widok nagich ludzi w niecodziennych pozycjach bywa szokujący nawet dla dorosłych. – Trzeba zachować się podobnie jak w innych sytuacjach, które wywołują lęk: przytulić malucha, uspokoić go i wyjaśnić, co zobaczył – tłumaczy profesor Lew-Starowicz. Rozmawiać z dzieckiem o seksie, ale jak? No dobrze, ale jak prowadzić rozmowę z dziećmi? Jakich słów używać? Sprawa nie jest...
Czy pamiętasz, jak zakochałaś się w swoim mężczyźnie? Jakie emocje, odczucia w tobie zamieszkały? Przyjemne? Teraz zostałaś mamą, rodzi się też nowa miłość. Nigdy i z nikim nie byłaś jeszcze tak związana. To więź magiczna. A to miłość właśnie Badania wykazują, że mózg kobiety tak samo reaguje na zdjęcie maleństwa jak ukochanego mężczyzny. Bo każda miłość to owoc dawki hormonów do mózgu. Z tym zastrzykiem osłabieniu ulegają myślenie racjonalne i negatywne emocje. Powinniśmy czuć wypełniające nas radosne uniesienie i poczucie bliskości. Tak to wymyśliła matka natura. Tylko dlaczego jej nie słyszymy? Dlaczego odczucia związane z macierzyństwem tak rzadko kojarzą się z radosnym zakochaniem? Jak sobie pomóc, by macierzyństwo zgodne było z tą wielką naturą? A także z naszą, czyli kobiecą? Podobno jak usłyszysz jedną, zrozumiesz i drugą. Jestem mamą syna i córki. I wiem, że macierzyństwo to splot uczuć często sprzecznych, ale i najsilniejszych na świecie. Myślę, że w byciu radosną mamą przeszkadza nam stres, stereotypy, oczekiwania innych. A może też nasza „zadaniowość”? Ale zacznijmy od początku. Czyli od... kosmity. Nowe uczucia Spójrz na siebie, na swoje życie chociaż przez chwilę zgodnie z tak zwanym nurtem ekologicznym w psychologii (tak, ekologia jest modna i obecna nawet w psychologii). Zatem ekologiczna psychologia mówi, że ważny jest człowiek, jego wnętrze, ale nie mniej istotne jest otoczenie, w którym funkcjonuje (na przykład rodzina, społeczeństwo). Kiedy mężczyzna i kobieta zaczynają żyć razem, tworzą swój świat. Własne rytuały – o tej godzinie wstajemy, pracujemy, kochamy się. W pewnym momencie pojawia się w tym świecie mały kosmita. Dziecko. Otoczenie, które dobrze znasz, zmienia się diametralnie. Jak nie zwariować? Po prostu patrzeć... Psycholog Joanna Rutkowska twierdzi, że pierwsza rzecz,...
