Czy smoczki zdrożeją od lipca 2016 r.? A poza smoczkami także…

Wózek , fotelik samochodowy, chusta lub nosidło, łóżeczko, materacyk, karuzelka, pościel, ubranka, zabawki, butelki, smoczek, apteczka, kosmetyki – lista rzeczy do wyprawki niemowlęcej zdaje się nie mieć końca. Przechodzą przez to wszyscy rodzice, którzy spodziewają się dziecka. Nie wszyscy mają jednak dość pieniędzy (lub ochotę, aby je wydać), żeby kupić całą wyprawkę, z której niemowlę błyskawicznie wyrośnie. Oto nasze pomysły, jak zgromadzić potrzebne rzeczy dla dziecka, nie rujnując domowego budżetu! Dobry zwyczaj: pożyczaj! Będziesz zdziwiona, ile kobiet z Twojego otoczenia chętnie pozbędzie się skarbów po swoich dzieciach. Zrób wywiad wśród koleżanek lub kobiet ze swojej rodziny i zapytaj, czy mogą Ci coś pożyczyć lub oddać. Duża szansa, że w ten sposób zdobędziesz przynajmniej część potrzebnych rzeczy, np. wózek, ubranka i zabawki. Jeżeli nikt taki nie przychodzi Ci do głowy, napisz post na portalu społecznościowym lub wyślij zbiorczego maila do znajomych pań z prośbą o wsparcie. Na pewno ktoś się odezwie! Jeżeli pożyczasz ubranka i boisz się, że za kilka miesięcy nie będziesz pamiętała, które powinnaś oddać, zrób na metkach kropki niezmywalnym markerem. Możesz także rozłożyć je na podłodze w zestawach po kilka sztuk i zrobić im zdjęcia.  Z drugiej ręki Rzeczy dla niemowląt potrafią być tak piękne, że widząc wystawę pełną maleńkich bucików, rozkosznych przytulanek, wiklinowych kołysek, ma się ochotę wykupić cały sklep. Z drugiej strony, warto sobie zadać pytanie ile czasu te wspaniałe przedmioty nam posłużą i czy warto inwestować w rzeczy, z którymi już za parę miesięcy nie będzie wiadomo co zrobić ani nie będzie gdzie ich trzymać.   Na pewno warto rozważyć kupno używanego wózka. Jeżeli nikt ze znajomych nie chce (lub nie może) odsprzedać, poszukaj na allegro, olx, gratka, gumtree lub w innych, np. lokalnych...

Co z tego, że "The Power of Love" to reklama. Pozwala nam się zatrzymać, pomyśleć o tym, co w życiu jest ważne. Nie kolejny gadżet, kolejna zabawka... Dziecko potrzebuje przede wszystkim naszej miłości i czułej uwagi. Wiktu i opierunku też, ale przede wszystkim naszego dotyku, przytulenia. Ktoś może obawiać się, że w ten sposób rozpuści dziecko. Błąd! Mądry rodzic wie, jak do tego nie dopuścić. Przytulanie czyni cuda Przytulając dziecko, pokazujemy mu miłość, ale sprawiamy też, że czuje się ono bezpieczne,staje się ufne, budujemy więź (w czasie przytulania wydziela się oksytocyna, która także jest wydzielana podczas porodu i karmienia piersią, obniża się poziom kortyzolu, hormonu stresu). Psychologowie przestrzegają, że brak bliskości może grozić zaburzeniami rozwoju psychicznego dziecka, a o organizatorzy ogólnopolskiej akcji "Przytulenie ma znaczenie" zbadali, że maluchy, które nie są przytulane, mają również problemy zdrowotne, częściej chorują, są mniej odporne lub nie przybierają na wadze. I odwrotnie przytulane dzieci (chłopcy i dziewczynki): są bardziej otwarte i pewne siebie, chętniej poznają nowe osoby, są bardziej otwarci na wiedzę i doświadczenia mają mniej kłopotów z przystosowaniem do zasad panujących w przedszkolu, szkole, a finalnie – w pracy, chętniej dzielą się przeżyciami z rodzicami są zdrowsi i mniej nerwowi. Kiedy przytulamy? – wyniki badań Organizatorzy akcji spytali rodziców, kiedy przytulają swoje dzieci. Na to pytanie 74 proc. ankietowanych odpowiedziało, że przytula swoje dziecko, wtedy gdy płacze, gdy jest przestraszone (72 proc.) lub chore (71 proc.). Jednocześnie zbliżony odsetek osób okazuje ten gest bez specjalnych powodów (71 proc.), co wskazuje na wewnętrzną potrzebę okazywania czułości. Kolejne pytanie dotyczyło wieku dziecka, do jakiego można je przytulać. I tak, 95 proc. badanych nie...

Moja koleżanka dwa lata temu urodziła córkę, i od dwóch lat jest w niej absolutnie zakochana. Macierzyństwo jest dla niej źródłem niewyczerpanej satysfakcji i szczęścia. Gdy jednak zapytałam ją ostatnio, kiedy mała Ola może spodziewać się rodzeństwa, odpowiedziała, że raczej nigdy. „Skupiam się na Oli i nie planuję kolejnych dzieci”. Takich mam, jak moja koleżanka, jest u nas coraz więcej. Dlaczego podejmują decyzję o wychowaniu jedynaków? Powód nr 1 Praca Chociaż dużo się ostatnio mówi o łączeniu pracy z macierzyństwem, to jednak rzeczywistość jest zdecydowanie mniej różowa niż to, co prezentowane jest w oficjalnych dokumentach. Mamie małego dziecka nadal bardzo trudno jest po pierwsze: przekonać pracodawcę, że jest dobrym pracownikiem, a  po drugie: kiedy już znajdzie pracę – pogodzić ją z macierzyństwem. Nadal to głównie matki biorą L4 na chore dzieci i nadal to one wybiegają chwilę przed końcem pracy, aby zmienić nianię - co przekłada się na to, że nadal to one narażają się szefom (i często współpracownikom). Powód nr 2 Stres Pierwsze lata życia po porodzie łączą się z ustawicznym rodzicielskim strachem o zdrowie i rozwój malucha. Takie ciągłe napięcie może wykańczać. Kiedy natomiast maluch kończy trzy, cztery lata, wydaje się nam już duży. U niego katar jest już „tylko” katarem a nie „aż” katarem. Leczenie antybiotykiem nie idzie już – tak jak jest u bobasa – w parze z biegunką (przynajmniej nie zawsze). Zwykły upadek nie budzi lęku o wstrząs mózgu. Pielęgnacja kilkulatka chociaż może nie jest łatwiejsza, to na pewno nie łączy się już z tak wielkim stresem. Nic dziwnego, że po „odchowaniu” malucha wcale nam się nie uśmiecha powrót do pieluszek. Poznaj małe sekrety mam - o czym wolimy nie mówić na głos? Powód nr 3 Pieniądze Jasne, nie są najważniejsze, ale bez nich raczej byłoby trudno wychować...