Metoda usypiania "Cry It Out" wzbudza wiele kontrowersji i oburza tysiące mam. "Wypłacz się sam" polega na pozostawieniu dziecka w łóżeczku i niereagowaniu na jego płacz. Rodzic może podejść do dziecka, jednak nie może go wziąć na ręce i przytulić. Dzięki temu niemowlęta uczą się samodzielnego zasypiania już od pierwszych miesięcy życia.
Dla nas to całkowicie niezrozumiała metoda usypiania. Gdy dziecko płacze, potrzebuje bliskości i wsparcia rodziców. Płacz to jedyny sposób komunikacji maluszka z rodzicami.
Alana Romain, mama bliźniaków i pisarka, opublikowała wpis, w którym tłumaczy, czym dla niej był trening snu i dlaczego wciąż ma wyrzuty sumienia, że wybrała taką metodę usypiania. Przeczytajcie:
„Zanim zostałam mamą, nie sądziłam, że sposób usypiania dziecka może być tak kontrowersyjnym tematem. Jak się okazało, ludzie mają swoje zdanie w kwestii treningu snu i nie boją się go wyrażać na głos. Tak naprawdę, przez to, że trening snu (czy też metoda wypłakiwania) jest uznawany za nieludzki i przerażający, sama zaczęłam wątpić w to, że podjęłam dobrą decyzję, kiedy bliźniaki były niemowlętami. W naszej rodzinie metoda wypłakiwania zdała egzamin, ale przez te wszystkie osądy czuję się winna, że ją wybraliśmy, chociaż wiem, że to było najlepsze rozwiązanie.
Doszliśmy z mężem do wniosku, że nauczenie dzieci samodzielnego zasypiania będzie naszym priorytetem. Tak naprawdę wcale nie trwało to długo i maluchy nauczyły się spać nocą we własnych łóżeczkach.
Przez większość czasu, Maddie i Reid nie mieli problemów ze snem. Nigdy nie naginaliśmy ustalonych granic. Wcześnie kładliśmy ich do łóżeczek, nigdy z nami nie spali, chyba że byli chorzy albo bardzo smutni. Tak, czasem oznaczało to płacz w porze snu, ale sen był ważny dla ich rozwoju, łóżeczka były bezpieczne, mogły czuć się w nich nocą komfortowo. Zaczęłam o tym myśleć jak o podawaniu lekarstw – gdyby maluchy były chore, podawałabym im leki nawet wtedy, gdyby nie lubiły ich smaku. Pokazanie im, że mogą same spać, było dla nich dobre. [...]
Czytaj także: List dziecka pozostawionego przez mamę w łóżeczku
Wysłuchiwanie, że trening snu jest okrutny i samolubny, jest dla mnie bolesne, bo w naszym przypadku trening snu był czymś zupełnie innym. Komentarze innych, że nigdy nie zrobiliby swoim dzieciom czegoś takiego, sprawiły, że zaczęłam mieć paranoję. Bałam się, że moje dzieci będą miały jakąś emocjonalną traumę. Słyszałam od innych rodziców, że dzieci usypiane w ten sposób czują się niekochane. Chociaż nie uważam, że te rzeczy są prawdą, nie oznacza to, że nie czuję się winna. W razie, gdybym jednak się myliła.
Powinniśmy pamiętać, że wszyscy staramy się ze wszystkich sił. Wszyscy kochamy nasze dzieci i chcemy dla nich jak najlepiej. [...] Co z rodzicami, którzy po prostu próbują ustalić pewne granice związane z porą snu? Może powinniśmy powstrzymać się od osądzania”.
Wpis Alany pokazuje, że nawet stosując metodę wypłakiwania, można mieć z tego powodu wyrzuty sumienia. Jesteście zwolennikami tej metody usypiania czy uważacie, że jest "okrutna i samolubna"?
Czytaj także: Gdy dziecko nie chce samo spać
źródło: romper.com
Dobrym momentem na nauczenie dziecka spania we własnym łóżeczku jest czas między 10. a 16. miesiącem życia dziecka. Właśnie wtedy dzieci stawiają pierwsze kroki i zaczynają zdawać sobie sprawę z tego, że są samodzielnymi ludźmi (a przynajmniej coraz bardziej chcą nimi być). Oczywiście jest to przedział umowny – każde dziecko w innym momencie jest gotowe do tej małej rewolucji w życiu. Pamiętaj tylko, aby nie wprowadzać kilku zmian jednocześnie – jeśli decydujecie się na naukę dziecka spania w łóżeczku, to w tym samym czasie nie rezygnuj z karmienia piersią ani nie ucz maluszka siusiania do nocnika. Spis treści: Jak nauczyć dziecko spania we własnym łóżeczku? Jak przyzwyczaić dziecko do spania w łóżeczku – zasady Jak oduczyć dziecko spania z rodzicami Dziecko nie chce spać w łóżeczku – co robić Jak nauczyć noworodka spać w łóżeczku Jak nauczyć dziecko spać w łóżeczku? Zacznij od sposobu komfortowego dla dziecka . Ułóż malca w łóżeczku (nie zapomnij o buziaku, kołysance , przytuleniu czy bajce), ale nie zostawiaj go samego w pokoju. Niech jedno z was (może tata?) położy się tuż obok smyka (np. na materacu rozłożonym na podłodze). W tym przypadku malec ma tatę (lub ciebie) nie tylko w zasięgu wzroku, ale wręcz ręki. Możesz także wypróbować metodę złotego środka. Bądź z dzieckiem w pokoju, ale nie kładź się w pobliżu, nie mów do niego, nie utrzymuj kontaktu wzrokowego, po prostu siedź spokojnie i czekaj, aż zaśnie. Są dzieci, które nauczyły się usypiać samodzielnie, bo ich rodzice po prostu tak postanowili pewnego wieczoru. Kładli malca do dziecięcego łóżeczka , dawali całusa na dobranoc, przytulali i wychodzili z pokoju (nie zamykając drzwi). Nawet jeśli dziecko płakało, nie wracali. Może się wydawać, że ten sposób jest zbyt drastyczny, ale zdarzają się dzieci, którym wystarczy kilka...
„Jestem u kresu wytrzymałości”, „Usypiam dziecko godzinami, nosząc je na rękach, a gdy tylko odłożę je do łóżeczka, ono natychmiast się budzi!”, „Wyglądam jak zombie” – internetowe fora dla młodych mam są pełne takich skarg. Większość świeżo upieczonych rodziców oddałaby pół królestwa za niezawodny sposób na usypianie dziecka. I są tacy, którzy mówią: „Znam taki sposób! Jest skuteczny i nie ma na świecie lepszego”. Problem w tym, że tych „jedynie słusznych” metod usypiania niemowląt jest wiele – tyle, że gdybyśmy chcieli przetestować wszystkie, dziecko zdążyłoby pewnie zdać maturę. Wiele z tych sposobów to tak naprawdę najrozmaitsze warianty tych najpopularniejszych. Zatem: jak usypiać niemowlaka skutecznie? Opisujemy najczęściej stosowane metody i przedstawiamy argumenty za i przeciw. Spis treści: Jak usypiać niemowlę – ważne zasady Jak usypiać niemowlę – różne metody Jak usypiać niemowlę – sposoby rodziców Kontrowersyjne metody usypiania niemowląt Jak usypiać niemowlę: ważne zasady Usypiając niemowlaka, warto pamiętać o kilku ważnych sprawach. Stosuj je niezależnie od tego, czy próbujesz usypiać maluszka w łóżeczku, na rękach, przy karmieniu piersią, w nocy lub w dzień. Małe dziecko potrzebuje bliskości – z tego powodu dzieci wolą zasypiać w towarzystwie dorosłych (oczywiście zdarzają się wyjątki). Płacz to wołanie dziecka o uwagę, pomoc – nigdy nie zostawiaj płaczącego dziecka w nadziei, że się zmęczy i uśnie, w ten sposób uczysz je, że jego potrzeby nie są dla ciebie ważne. Dzieci lubią rytuały i przewidywalny porządek dnia - dzięki nim szybciej są w stanie zrozumieć, kiedy nadchodzi pora na nocny (nieco dłuższy) odpoczynek. Małe dzieci potrzebują snu, ale nie wszystkie tyle samo – jeśli dziecko często płacze i nie chce...
Na blogu Alternative Mama pojawił się wpis, który jednych doprowadził do łez, innych oburzył i zniesmaczył. Imogen O’Reilly, mama i blogerka, napisała list z perspektywy dziecka, którego rodzice stosują kontrowersyjną metodą usypiania – wypłakiwanie się . Przeczytajcie i oceńcie sami! List od usypianego dziecka Kochana Mamo, jestem zdezorientowana. Byłam przyzwyczajona do tego, że śpię w Twoich ciepłych i delikatnych ramionach. Każdej nocy zasypiałam wystarczająco blisko, aby słyszeć bicie Twojego serca i wystarczająco blisko, aby czuć Twój słodki zapach. Spoglądałam na Twoją piękną twarz i czułam się kochana i mogłam spokojnie usnąć . Kiedy się budziłam, bo miałam pusty brzuszek albo zimne stópki, Ty już byłaś przy mnie i wkrótce zasypiałam ponownie. Ale w tym tygodniu było inaczej. Przykrywałaś mnie w kołysce, dawałaś całusa na dobranoc, wyłączałaś światło i wychodziłaś z pokoju. Na początku byłam zdezorientowana i zastanawiałam się, gdzie jesteś. Wpadłam w panikę i zaczęłam płakać, ale Ty nie przychodziłaś! Byłam taka smutna. Potrzebowałam Cię tak bardzo. Nigdy nie wiedziałam, że mogę tak się czuć. Czemu mnie zostawiłaś? W końcu wróciłaś! Och, jaka szczęśliwa i radosna wtedy byłam! Myślałam, że opuściłaś mnie na zawsze. Wyciągnęłam do Ciebie rączki, ale Ty nie chciałaś mnie podnieść . Nawet nie spojrzałaś mi w oczy. Powiedziałaś tylko: "Cichutko, teraz jest noc" i znów wyszłaś z pokoju. I tak było każdego dnia. Płakałam za Tobą, po jakimś czasie przychodziłaś, ale nie brałaś mnie w ramiona. Nie miałam już siły płakać i bolało mnie z tego wszystkiego gardło. Nie mogłam zrozumieć, dlaczego do mnie nie przychodzisz. Po kilku dniach, które trwały dla mnie wieczność, jakoś zaczęłam dawać radę. Nie przychodziłaś, gdy płakałam. A gdy jakimś cudem pojawiałaś się w moim pokoju, to nie...
