"To nie tak miało być!" - spowiedź rodziców

Czy mamy jedynaków powinny mieć wyrzuty sumienia, że ich dzieci będą się wychowywać bez rodzeństwa? Laura Lifshitz, mama jedynaczki, przekonuje, że nikt nie powinien wpędzać mam w poczucie winy tylko dlatego, że mają jedno dziecko . Przeczytajcie, co napisała w serwisie Popsugar. Zgadzacie się z nią? Czy mamy jedynaków to złe matki? "Mam tylko jedno dziecko i, najwidoczniej, niektórzy uważają, że to straszne. Obcy ludzie to komentują i pytają o moją dzietność: Och, ona musi mieć małą siostrzyczkę albo braciszka, po prostu musi! (Ona, czyli moja córka.) Albo te pytania: Czy naprawdę chcesz mieć tylko jedno dziecko?  Tylko jedno. Tak, jakby jedno dziecko nie było samo w sobie darem albo błogosławieństwem. Jakby jedno dziecko było odrażające. Potem, oczywiście, nawałnica komentarzy, bo przecież jedynacy są tacy samolubni i rozpieszczeni albo jedynacy są tacy samotni, mają później o to pretensje do rodziców . Cóż, najwyraźniej bycie jedynakiem przypomina życie trędowatego, jest pełne minusów. Szczerze mówiąc, gotuje się we mnie, kiedy słyszę takie komentarze. Przez większość czasu czułam się fatalnie z myślą, że moja córka najprawdopodobniej będzie jedynym dzieckiem. Po niepowściągliwych wymiotach i dwukrotnym poronieniu zaczęłam myśleć, że może to i lepiej, że bycie mamą to dla mnie jednorazowa sprawa. Później, kiedy rozstałam się z byłym mężem, uświadomiłam sobie, że zegar tyka bardzo głośno. Jestem przed czterdziestką, musiałabym poznać kogoś naprawdę niesamowitego, żeby zajął się mną, gdybym znów miała te wymioty, do tego musiałabym przechodzić przez to wszystko jeszcze raz, dość szybko wziąć ślub. Według statystyk szanse na to są marne i chociaż sklep jest wciąż otwarty , pogodziłam się z faktem, że moje życie pozostanie przedstawieniem dwóch dziewczyn, mnie i mojej córki. To nie jest coś, co wspaniałomyślnie...

Każdy chciałby być zrozumiany, bez względu na wiek, płeć, czy inne czynniki. Kobiety, a zwłaszcza te, które urodziły dzieci i świadomie, lub z przymusu pozostały z nimi w domu, bardzo potrzebują wsparcia. Ten list dokładnie o tym jest... "Nie mogłeś zrozumieć, z jakiego powodu jestem zła" "Kochany mężu, Wczoraj byłam naprawdę zła, zanim poszliśmy spać. Zła na ciebie, na świat, sfrustrowana, zmęczona i smutna. Wiem, że nie powinno się iść do łóżka w złym nastroju, ale było mi wszystko jedno. Chciałam być zła i chciałam się obrazić. Byłam przede wszystkim zła, bo ty  nie mogłeś zrozumieć z jakiego powodu jestem smutna. Chciałam byś choć raz czytał mi w myślach, byś jasno zrozumiał moje uczucia . Byś zrozumiał jak jestem samotna w tym wszystkim. To się dzieje prawie każdego dnia.  Dlaczego nie możesz zrozumieć, co ja czuję? Dlaczego nie widzisz, że pracuję cały dzień, opiekując się dziećmi, gotując, sprzątając, robiąc zakupy... Staram się to wszystko ogarnąć, ale często płaczę w ciągu dnia. Jak skłonić faceta do opieki nad dzieckiem? Wczoraj był bardzo zły dzień. Nasze maleństwo nie zachowywało się najlepiej. Nie spało całą noc , a w ciągu dnia wymagało wiele uwagi. Płakało cały dzień, rozrabiało... Myślałam – dlaczego? to nie fair...  I płakałam z bezsilności, zmęczenia, frustracji. Miałam wczoraj mało cierpliwości, nie  mogłam znieść krzyków co 2 minuty. W domu był bałagan i masa niedokończonych spraw. Myślałam, że tracę rozum. Wtedy ty wróciłeś do domu z uśmiechem na twarzy. Przytuliłeś nasze dziecko, posadziłeś na podłodze między zabawkami i poszedłeś coś zjeść.  Byłam wściekła. Dlaczego jesteś taki szczęśliwy, czy nie wiesz jak okropny miałam dzień? Czy w ogóle zdajesz sobie sprawę, jak przez cały dzień balansuję między wszystkimi obowiązkami? Czy ty w ogóle to widzisz? Nie...

No cóż, życie weryfikuje plany i marzenia. Nasze wyobrażenia o tym, jak kreatywnie będziemy spędzać czas z dzieckiem, czy jak romantyczne (nadal) będą nasze relacje z partnerem, czasem nie mają szans w starciu z rzeczywistością. Czy to źle? Nie, choć wszystko wygląda inaczej, nadal jest przecież pięknie... Im bardziej czasem się staramy by było idealnie, tym gorzej to wychodzi . Tak, wiemy że każdy by chciał mieć w swoim albumie zdjęcia, na których grzeczne dzieci przytulone do swoich rodziców słodko się uśmiechają. Warto sobie jednak zadać pytanie, czy te fotografie, na których nasze maluchy skaczą nam nieomal po głowach, nie pokazują więcej emocji? Wspólne spanie? Tak oczywiście, choć pewnie nie w takim układzie, jak życzyłby sobie tata ;-) Ten obrazek naprawdę odzwierciedla to, co dzieje się w naszych sypialniach po pojawieniu się w nich dzieci. Czas dla siebie? Hmm... trzeba się nieźle nakombinować, by móc choć przez chwilę poczytać książkę. Niestety o leżeniu na kanapie, możemy tylko pomarzyć. Gdy się już na niej położymy, by chwilę odpocząć, zaraz pojawiają się nasze urocze maleństwa, które uwielbiają, kiedy robimy im "samolocik". Rodzicielstwo na pewno nie jest łatwą pracą, ale przyznajcie, że te ilustracje, pokazujące jak zmieniają się nasze plany, wyobrażenia, czy marzenia, nie są wcale takie złe :-)    Zobacz także zabawne zdjęcia: Dziecko to naśladowca czy klon?