Zawsze, gdy mowa o nadmiarze kilogramów, natychmiast pojawiają się głosy, że najlepsza jest dieta MŻ ("mniej żreć").
Niestety nie jest to aż takie proste: ludzie z nadwagą nie zawsze jedzą więcej niż szczupli i czasem zwyczajnie nie mogą sobie pozwolić na dietę MŻ, bo musieliby szukać jedzenia na talerzu z lupą. Dzieje się tak np. wówczas, gdy dotyka ich insulinooporność.
Skąd się bierze? Jak się objawia? Jak sobie z nią poradzić? Zapytaliśmy o to dr hab.n. med. Dorotę Waśko-Czopnik, gastrologa i dietetyka z Wrocławia.
O insulinooporności (IO) mówi się wówczas, gdy organizm przestaje być wrażliwy na działanie insuliny – produkowanego przez trzustkę hormonu, który odpowiada za obniżanie poziomu cukru we krwi.
Brak reakcji na prawidłowe stężenie insuliny sprawia, że trzustka wytwarza jej coraz więcej i więcej, co zaburza metabolizm i powoduje inne problemy.
Z czasem trzustka staje się coraz mniej wydolna, stężenie insuliny we krwi spada, a cukru – rośnie. Pojawia się cukrzyca typu 2
Nieleczona IO prowadzi także do miażdżycy, stłuszczenia wątroby, PCOS (zespół policystycznych jajników) i innych chorób. No i sprawia, że przybywa nam kilogramów, choć wcale nie jemy więcej niż inni.
Insulinooporność często (choć nie zawsze) wiąże się z otyłością, która może być jednocześnie jej przyczyną i skutkiem: zły metabolizm sprawia, że coraz bardziej tyjemy, a otyłość – że mamy coraz gorszy metabolizm. Powstaje błędne koło.
Za IO mogą odpowiadać geny: częściej pojawia się u osób, które mają wśród bliskich cukrzyków.
Może (ale nie musi) wiązać się z chorobą Hashimoto (przewklekłym zapaleniem tarczycy) oraz zaburzeniami hormonalnymi.
Przyczyną IO może być także zła dieta z nadmiarem węglowodanów, zwłaszcza prostych (m.in. cukier, biała mąka, słodkie napoje), które szybko podnoszą poziom cukru we krwi.
IO może długo nie dawać żadnych wyraźnych objawów, ale często towarzyszy jej:
Najlepszym sposobem na wykrycie IO jest wykonanie krzywej cukrowej i insulinowej po podaniu 75 gramów glukozy.
Krew do badania pobierana jest trzykrotnie: na czczo, po godzinie i po dwóch godzinach.
– Stosowany w diagnozowaniu IO wskaźnik HOMA, który wylicza się za pomocą specjalnego wzoru, nie zawsze się sprawdza, ponieważ zaburzenia insulinowe można dużo wcześniej wychwycić poprzez wykonanie krzywej glukozowo-insulinowej, kiedy to wskaźnik HOMA jest jeszcze prawidłowy – mówi dr hab.n. med. Dorota Waśko-Czopnik.
IO można leczyć farmakologicznie, podając lek uwrażliwiający tkanki na insulinę i powodujący spadek stężenia cukru we krwi. Takie leczenie nie zawsze jest jednak możliwe (lepiej np. nie robić tego w ciąży, jeśli nie ma absolutnej konieczności) i może mieć różne skutki uboczne (m.in. mdłości i biegunki). Nie zawsze jest także potrzebne.
– W leczeniu IO najważniejsza jest dieta, a właściwie trwała zmiana nawyków żywieniowych – tłumaczy dr hab. Waśko-Czopnik. – Przede wszystkim trzeba wykluczyć węglowodany proste (cukier, słodycze, produkty z białej mąki), ograniczyć ilość węglowodanów złożonych (np. można jeść kaszę gryczaną czy brązowy ryż, ale w niewielkich ilościach – zdecydowanie mniejszych niż u zdrowych osób). Trzeba także uważać na produkty wysokoprzetworzone (chemia!) oraz owoce (są zdrowe, ale zawierają dużo cukru).
Zmiany warto wprowadzać pod okiem dietetyka, ponieważ dieta powinna być dobrze zbilansowana: musi być w niej odpowiednia ilość białka, tłuszczu etc.
Bardzo ważna jest także zmiana stylu życia: regularny ruch uwrażliwia tkanki na działanie insuliny.
– Takie postępowanie reguluje metabolizm, poprawia samopoczucie i sprawia, że tracimy kilogramy.
Po schudnięciu i ustabilizowaniu poziomu insuliny można sobie od czasu do czasu trochę odpuścić, jeśli jednak wrócimy do złych nawyków, kilogramy wrócą – ostrzega lekarz. – Niestety: skłonność do insulinooporności pozostaje na zawsze.
Insulinoporność może utrudniać zajście w ciążę albo jej utrzymanie.
U kobiet z IO częściej dochodzi też do cukrzycy ciążowej, która – jeśli się jej nie leczy – może wpłynąć na rozwój dziecka i przebieg ciąży (może np. doprowadzić do przedwczesnej niewydolności łożyska a nawet śmierci nienarodzonego maleństwa).
Dlatego kobieta, która ma lub podejrzewa że ma IO, powinna przed planowaną ciążą przejść na dietę i uporządkować swój matabolizm pod opieką lekarza i doświadczonego, znającego temat dietetyka.
Polecamy także: Jak schudnąć po ciąży. Kalendarz mamy na 30 dni
@page { margin: 2cm } p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120% } Cukrzyca typu 1 to najczęstsza choroba przewlekła diagnozowana u dzieci i jeden z najpoważniejszych problemów pediatrycznych w naszym kraju. W ciągu ostatnich 20 lat liczba chorych na cukrzycę typu 1 w Polsce prawie się potroiła, co uplasowało nasz kraj w światowej czołówce, jeżeli chodzi o wzrost zachorowań. Czym jest cukrzyca typu 1? Przyczyny cukrzycy typu 1 u dzieci Objawy cukrzycy typu 1 Jak odczytywać wyniki badań krwi u dziecka? Spadek i wahania cukru we krwi Jak leczyć dziecko z cukrzycą typu 1? Leczenie cukrzycy typu 1 pompami cukrzycowymi Dieta dziecka chorego na cukrzycę Sport dla dziecka z cukrzycą Jak bardzo cukrzyca zaburza życie dziecka? Cukrzyca typu 1 a ciąża Dieta dla ciężarnej z cukrzycą Czym jest cukrzyca typu 1? Cukrzyca typu 1 to choroba układu odpornościowego. O bjawia się w postaci podwyższonego poziomu cukru we krwi dziecka. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest nieprawidłowe działanie jego układu odpornościowego - w organizmie zaczyna brakować insuliny, jednego z kluczowych hormonów w organizmie, przekształcającego glukozę na energię. W trzustce chorego dziecka jego własne przeciwciała niszczą tzw. komórki beta, które ją produkują. Dzięki insulinie dziecko rośnie, rozwija się, ma energię. Nie można bez niej funkcjonować, dlatego, jeżeli komórki beta zostaną całkowicie zniszczone i trzustka przestaje produkować insulinę, dziecko musi do końca życia dostawać ten hormon z zewnątrz. Przyczyny cukrzycy typu 1 u dzieci Najczęściej chorują dzieci w wieku do lat 6 oraz młodzież. Cukrzyca typu 1 nie jest chorobą genetyczną , aczkolwiek u źródeł jej wystąpienia leżą także czynniki genetyczne. Cukrzyca uważana jest za chorobę wieloczynnikową, co oznacza, że kilka rzeczy...
Cukrzyca ciążowa może powodować zagrożenia, zarówno dla dziecka, jak i mamy. Jest ona związana ze zmianami hormonalnymi i zazwyczaj mija po porodzie. Nie wolno jednak jej lekceważyć, gdyż skutki cukrzycy ciążowej mogą być bardzo niebezpieczne, mogą nawet doprowadzić do śmierci płodu. Spis treści: Cukrzyca ciążowa: zagrożenia Cukrzyca ciążowa - skutki Cukrzyca ciążowa - zagrożenie dla dziecka Cukrzyca ciążowa - śmierć płodu Mity na temat cukrzycy ciążowej Fakty na temat cukrzycy ciążowej Co sprzyja cukrzycy ciążowej? Cukrzyca ciążowa: zagrożenia Cukrzycę ciążową trzeba leczyć, by zmniejszyć zagrożenia, które się z nią wiążą. Czym grozi cukrzyca w ciąży? Skutki nieleczonej cukrzycy ciążowej, które mogą wystąpić u dziecka to: zahamowanie wzrostu płodu, makrosomia , hipoglikemia, niedobór żelaza , zaburzenia oddychania, ryzyko zmian zakrzepowych, zaburzenia neurologiczne, zaburzenia kardiologiczne, otyłość dzieci w życiu dorosłym. Cukrzyca ciążowa - skutki Nieleczona cukrzyca ciążowa może być niebezpieczna dla ciebie (sprzyja bowiem powstawaniu zakażeń układu moczowego, dróg rodnych). Zdarza się również, że cukrzyca nie ustępuje po porodzie. Może się okazać, że w czasie porodu noworodek, który jest wyjątkowo duży - nie mieści się w kanale rodnym. Dziecko po porodzie może mieć również głębokie niedocukrzenie (maluch jest przyzwyczajony do tego, że przy każdym posiłku otrzymuje duże ilości glukozy). Nadmiar cukru niekorzystnie wpływa również na pracę łożyska – może dojść nawet do zgonów wewnątrzmacicznych dzieci. Cukrzyca ciążowa - zagrożenie dla dziecka Faktem jest, że cukrzyca ciążowa wpływa niekorzystnie na zdrowie malucha, jednak ryzyko powikłań...
var _gde_phrnekfiun = new Image(1,1); _gde_phrnekfiun.src='https://edipresse.hit.gemius.pl/redot.gif?l=8/tstamp='+(new Date()).getTime()+'/id=zC5AUnyI69A0cHexWLroo5PZnKSGY6SvaY8IckIm85..T7/stparam=phrnekfiun/fastid=nuakfiibwdzkfglklvdvuxretbll'; Otyłość u dzieci rośnie z zastraszającym tempie. Lekarze i naukowcy z Instytutu Matki i Dziecka przekazali szokujące informacje: co 3. ośmiolatek w Polsce ma nadwagę, a co dziesiąty – za wysokie ciśnienie , które prowadzi do zmian miażdżycowych. Czy nasze dzieci są skazane na otyłość? Jak wygląda prawda o zdrowym żywieniu dzieci i przyczynach nadwagi? Oto fakty i mity na temat otyłości dzieci w Polsce. FAKT: Nadwaga i otyłość u dzieci zwykle są spowodowane przekarmianiem U dzieci najczęściej występuje tzw. otyłość prosta. Dotyczy aż 98% dzieci ze zbyt dużą masą ciała. Jest efektem zachwiania równowagi pomiędzy ilością energii dostarczonej z pożywieniem, a zużytej przez organizm. Jeśli maluch je więcej, niż potrafi spalić, nadmiar energii odkłada się w postaci tkanki tłuszczowej. Tylko u 2% dzieci otyłość jest spowodowana np. zaburzeniami hormonalnymi, nieprawidłową regulacją poziomu cukru we krwi, przyjmowaniem leków itp. FAKT: Nadmiar białka w diecie może powodować otyłość Eksperci z Polskiego Towarzystwa Dietetyki wyjaśniają tę zależność: „Badania naukowe wskazują, że nadmierne spożycie białka we wczesnym okresie życia związane jest z nadmiernym przyrostem masy ciała. To może powodować większe ryzyko otyłości w kolejnych latach życia.” Czytaj więcej na: Zdroweodkolyski.pl FAKT: Okrągłe niemowlę może mieć nadwagę w dorosłym życiu Niestety, powstała w dzieciństwie otyłość ma ścisły związek z nadwagą w wieku dojrzałym . Około 70% otyłych maluchów pozostaje takimi w wieku późniejszym. A nadprogramowe kilogramy są przyczyną wielu schorzeń:...
