Ubezpieczenie na wyjazd za granicę – co warto wiedzieć przed wyjazdem dziecka na wakacje?

Oliwka ma 11 lat. Uważam, że jest śliczną dziewczynką, mimo nadprogramowych kilogramów. Urodę ma po mężu, figurę po mnie. Jako dziecko też miałam kompleksy. Też byłam wyśmiewana. W klasie maturalnej przeszłam na dietę, która prawie doprowadziła mnie do anoreksji. Wiem, jak boli brak akceptacji. Teraz bardzo się boję o Oliwię. Pierwsze kolonie miały być cudowne Oliwka bardzo chciała jechać na te kolonie. Ona jest taka ciekawa świata i ludzi, że wyjazd w grupie, w której nikogo nie zna, wydawał się jej bardzo ekscytujący. Wspólnie wybierałyśmy miejsce i temat przewodni kolonii. Program „Obozu z adrenaliną” nad rzeką i wśród lasów prezentował się naprawdę obiecująco. Spływy kajakowe, rowerowe wyprawy, paintball, noc w lesie… Oliwka nie mogła się doczekać. Oboje z mężem cieszyliśmy się, że tak podchodzi do swoich pierwszych kolonii. „Mamo, na pewno poznam tam fajne osoby, prawda?” – zapytała mnie, kiedy pomagałam się jej pakować. „Pewnie!” – odpowiedziałam. Niestety, wiele wskazuje na to, że obie się pomyliłyśmy… „Mamo, zabierz mnie stąd” Po pierwszym dniu okazało się, że Oliwka zderzyła się tam z czymś, czego zupełnie się nie spodziewała. Wtedy chyba jeszcze miała nadzieję, że wszystko jakoś się ułoży. Brzmiała smutno, nie chciała zbyt długo rozmawiać. Ogólnikowo opowiedziała o podróży, warunkach, kolegach i koleżankach, podsumowując wszystko słowami: „Chyba mi się tu nie spodoba”. Kolejnego wieczora już płakała. Opowiedziała, że już w autokarze zaczęły się docinki. Ktoś się zaśmiał, że powinna zajmować dwa siedzenia. Potem znów śmiech, gdy wychowawczyni wyczytała jej imię… Przezwisko „Tłusta Oliwa”… Docinki na stołówce. Kiedy jej słuchałam, serce pękało mi na kawałki. Doskonale...

Lista rzeczy na kolonie powinna być ograniczona do niezbędnego minimum, by dziecko nie dźwigało niepotrzebnego ciężaru i nie pogubiło się w nadmiarze ubrań czy akcesoriów. Listę najlepiej przygotować wspólnie, dopasowując ubrania do różnej pogody i przewidując, co może się wydarzyć. To najlepsza lekcja samodzielności i odpowiedzialności, zwłaszcza gdy dziecko jedzie na kolonie po raz pierwszy. Spis treści: Podstawowa lista rzeczy na kolonie Lista rzeczy na kolonie nad morze Lista rzeczy na kolonie w górach Lista rzeczy dla dziecka na obóz sportowy Ile pieniędzy na kolonie? Podstawowa lista rzeczy na kolonie Dziecko powinno zabrać na kolonie przede wszystkim dokumenty, leki, kieszonkowe, kompletne zestawy ubrań na każdą pogodę oraz podstawowe środki higieny. Im mniej, tym lepiej, pakujcie się więc rozsądnie. Maluchowi nie może niczego zabraknąć, ale też nie powinien potem szukać potrzebnych rzeczy w wypakowanej po brzegi walizce. Ubrania na kolonie: lista bielizna (spakujcie tyle kompletów, na ile dni dziecko wyjeżdża; młodszemu dziecku zapakuj o 1-2 komplety więcej – na wszelki wypadek); koszulki z krótkim rękawem (warto mieć 1-2 zapasowe); 2-3 bluzki z długim rękawem; 1 bluza; 2-3 pary krótkich spodenek / legginsów; 2 pary długich spodni (z kieszeniami). Uwaga, dziecko nie powinno zabierać na kolonie tylko dżinsów, które długo schną i z reguły są mniej wygodne, lepiej spakować spodnie dresowe; piżama i ewentualnie śpiwór; kurtka przeciwdeszczowa. Uwaga, sprytnym sposobem na pakowanie ubrań dziecka na kolonie  jest ich rolowanie – nie pogniotą się i zajmą mniej miejsca. Do tego warto stworzyć razem z dzieckiem praktyczne komplety bielizny na każdy dzień: zwinąć majtki i nawlec na nie po parze skarpetek.   Buty na kolonie: lista buty sportowe;...

Jestem taka umęczona, nie spałam normalnie od siedmiu lat. Ciągle tylko dom, kuchnia, przedszkole, pranie... Na palcach jednej ręki mogę policzyć, ile razy wyszłam gdzieś sama. Chodzę podenerwowana, wybucham o byle co. Wiem, że potrzeba mi resetu, najlepiej z dala od dzieci i tego całego rozgardiaszu. Mój mąż nawet nie ma nic przeciwko, tylko że ja nie widzę go w roli niańki i kucharki. Chcę wyjechać bez dzieci, ale kto ma zająć się domem? Krzysiek generalnie z niczym nie ma problemu, o cokolwiek go spytać albo poprosić, ma jedną odpowiedź: „Spoczko”. Mnie już czasem szlag trafia, bo jak zapomni kupić chleb czy włączyć pranie, to dla niego też jest „spoczko”.  Bo przecież świat się nie zawalił. Ja wariuję, bo muszę o wszystkim pamiętać i wszystkiego w domu pilnować, co przy trójce dzieci jest nie lada wyzwaniem. Tymczasem on rozsiądzie się na kanapie, włączy film i powie, że pranie zrobimy później, a dzieciom nic się nie stanie, jak zjedzą zapiekankę z resztek. I żebym wyluzowała. Marzę o tym, żeby się wyrwać z tego kieratu. Niby dwa dni to niewiele, ale dla mnie to jak najwspanialsze wakacje. Żeby tak nie musieć o niczym myśleć i zająć się sobą. Moja przyjaciółka zaproponowała wspólny wyjazd do Krakowa na weekend. Wszystko sprawdziła i zaplanowała. Tylko my dwie, wystawy, zwiedzanie, spa i zabawa. I dużo snu. W tej mojej pięknej wizji pojawia się jednak jeden zgrzyt – kto w tym czasie ogarnie dom i dzieci? Wiem, dzieci mają ojca. Ojciec ma wolne weekendy, mógłby się wszystkim zaopiekować. Nawet się już zgodził. Dla niego to oczywiście „spoczko”, co z tego, że nie ma pojęcia, co dzieci jedzą na obiad, jakie leki biorą i jak je uśpić wieczorem. Umierałabym z niepokoju, czy o wszystko zadbał, zamiast cieszyć się wyjazdem! A jakby zabrał dzieci na spacer i nie upilnował na ulicy? To niestety do niego podobne. Jak mam się z...