Wyznanie mamy: "Proszę, nie mówcie mojej córce, że jest śliczna"

Drżałam ze strachu o swoją córeczkę. Czy inne dzieci zmienią jej życie w piekło? Wychowałam się bez ojca. Moja córka też.  Moja córka idzie do szkoły Przez całe wakacje budziłam się zlana zimnym potem , wyobrażając sobie powrót mojej córeczki ze szkoły. Już kiedy zapisywałam ją do pierwszej klasy, przeżyłam swoje. – Ojej, pani to chyba siostra – zagadnęła pani w sekretariacie. – Nie – warknęłam, oblewając się krwistym rumieńcem. – Mamusia? Taka młodziutka? – sekretarka uśmiechnęła się, ale ja wiedziałam swoje. No tak, zaraz się rozniesie. Z zaciśniętymi zębami załatwiłam formalności. No i dzisiaj nadszedł ten dzień. Wczoraj zaczął się rok szkolny , ale dziś już były normalne lekcje. Z drżeniem serca czekałam pod szkołą. Kinga wybiegła z jakąś dziewczynką. Pomachały sobie i moja córeczka rzuciła mi się w objęcia. Całą drogę do domu paplała o koleżankach, o pani, o szkolnym sklepiku. Odetchnęłam, ale wiedziałam, że prędzej czy później wyjdzie ze szkoły ze spuszczoną główką i zacznie pytać o ojca . Wiedziałam, że tak będzie. Sama to przeżyłam. Szczęśliwa rodzina Minął tydzień, potem drugi i... nic się nie działo. A może ona coś przede mną ukrywa? Może nie chce mnie martwić. – Patrz, mamusiu – podbiegła. – Dostałam piątkę z serduszkiem – pochwaliła się. Na rysunku dwa patykowate stwory pochylały się nad nieforemnym prostokątem, a przy ich nogach leżała czarna kula z wypustką – coś jakby kłębek wełny. – A co to jest? – spytałam niepewnie. – Jak to? – oburzyła się moja córka. – Nie widzisz? Rodzina. Pani kazała nam narysować, jak wyobrażamy sobie szczęśliwą rodzinę . – I... i co? – wyjąkałam. – No i narysowałam. To ty i ja, czytamy książkę – wskazała patykowate stwory. – A to Finetta – pokazała kulę z ogonem. – Finetta? –...

Do mojej córki Czekałam na ciebie. Ćwiczyłam bycie mamą, odkąd byłam małą dziewczynką bawiącą się lalkami . Marzyłam o tym, by czytać ci bajki i przykrywać cię na dobranoc. Twoje idealne oczy i ciepły uśmiech malowałam w wyobraźni miliony razy. Mam nadzieję, że więź, która nas łączy jest niewzruszona, że znalazłyśmy idealną równowagę między relacją przyjacielską a rodzicielską. Chcę być osobą, która zna twoje tajemnice, marzenia i lęki. Martwię się o trudny czas, w którym przekonasz się, że nie każdy jest twoim przyjacielem, a niektórzy ludzie bywają okrutni. Chcę cię chronić przed całym złem tego świata, ale także przygotować cię na nie. Mam nadzieję, że potrafię być matką, która uczy dobroci, cierpliwości i przebaczenia. Ale przede wszystkim mam nadzieję, że nie będziesz taka jak ja. Nie chcę, żebyś borykała się z odnalezieniem samej siebie, jak ja. Chcę, żebyś była pewna tego, kim jesteś, pewna miłości i wsparcia, jakie masz ze strony rodziny. Mam nadzieję, że nigdy nie będziesz czuła uszczypliwości, że jesteś inna, gdyż będziesz rozumiała, że różnice między ludźmi czynią nas wyjątkowymi (…) Mam nadzieję, że będziesz silną kobietą broniącą swoich racji. Jeśli trzeba wyłamać się z tłumu, by pozostać wiernym swoimi wartościom, mam nadzieję, że będziesz na tyle odważna, aby to zrobić. Mam nadzieję, że twoje serce jest otwarte, a ty jesteś w stanie ufać. Proszę, nie pozwól, by twoja niepewność nie utrudniła ci trzymania się własnej drogi, jak to się u mnie stało. Nie przywykaj do wygody, którą znasz. Bądź odważna i odkrywaj swoją osobowość. Przyjmuj porażki, jako coś nieodzownie towarzyszącego rozwojowi. Nie bój się ich. One nauczą cię w życiu najwięcej. Wiem, że znajdziesz swoją drogę tak, jak ja znalazłam własną. Chciałabym, żeby było możliwe uniknięcie bólu...

Heather McManam, mama z Wisconsin walczyła z rakiem piersi od 2013. Przegrała ją w ubiegłym tygodniu w wieku 36 lat. Ostatnią jej prośbą przed śmiercią skierowaną do męża, było opublikowanie listu pożegnalnego na Facebooku po jej śmierci.  Ten niezwykle zabawny i wzruszający list może być dla nas podpowiedzą, jak w pełni cieszyć się życiem. Oto on: "Witam wszystkich, Jestem delegowany do opublikowania tego listu imieniu miłości mojego życia. To są jej słowa. Dużo miłości dla wszystkich. - Jeff McManamy Więc ... Mam dobrą wiadomość i złą wiadomość. Złą wiadomością jest to, zdaje się, że nie żyję. Dobra wiadomość, jeśli to czytasz, to znaczy, że ty żyjesz (chyba, że ​​mają wifi w zaświatach). Tak, to jest do kitu. To jest do bani, ale jestem po prostu tak cholernie szczęśliwa, że moje życie było tak pełne miłości, radości i niesamowitych przyjaciół. Jestem szczęściarą i muszę uczciwie powiedzieć, że nie ma we mnie żalu i każda moja cząstka energii  żyła pełnią życia. Kocham was wszystkich i dziękuję za to niesamowite życie. Jeśli religia daje ci poczucie komfortu, cieszę się, że tak jest. Jednak szanuję to, że nie wszyscy są religijni. Proszę, proszę, proszę nie mów Briann, że ​​jestem w niebie. Dla niej oznacza to, że ​​wybrałam się gdzieś indziej i zostawiłam ją. W rzeczywistości, zrobiłam wszystko, co mogłam, by być z nią, ponieważ nie ma nigdzie takiego miejsca, w którym wolałabym być bardziej niż z nią i Jeffem. Proszę nie myl jej i nie pozwól, by choć przez sekundę myślała inaczej. Bo nie jestem w niebie. Jestem tutaj. Ale już nie w ciele, które brzydko zwróciło się przeciwko mnie. Moja energia, moja miłość, mój śmiech, te niesamowite wspomnienia, to wszystko jest tutaj z tobą. Proszę nie myśl o mnie z politowaniem lub smutkiem. Uśmiechaj się, wiedząc, że świetnie się bawiliśmy razem i że był...