Brutalnie zwrócił uwagę mamie, która nie zajmowała się dzieckiem

Aktualizacja 5.08 Po "burzy", jaką wywołały wypowiedzi Migalskiego, głos w sprawie karmienia piersią w miejscach zabrał minister zdrowia Konstanty Radziwiłł.  – Piętnowanie za to kobiet jest nie do zaakceptowania. Karmienie piersią jest czynnością nie tylko naturalną, ale wręcz zasługującą na jak najszersze wsparcie” – głosi oświadczenie ministra.  Karmienie piersią a sikanie i puszczanie bąków Wczorajszy proces matki, która została wyproszona z restauracji, bo chciała nakarmić dziecko piersią, wywołał ogromne poruszenie. W tej sprawie wypowiadają się nie tylko eksperci od karmienia piersią (zobacz, jak zdarzenie komentuje Hafija ), ale również politycy. Jednak takiego podejścia do karmienia piersią w miejscach publicznych nikt się chyba nie spodziewał. Wczoraj na Twitterze Marek Migalski napisał: "Sikanie i puszczanie bąków też są naturalne, a jednak umówiliśmy się, że nie oddajemy się im publicznie"   Sikanie i puszczanie bąków też są naturalne, a jednak umówiliśmy się, że nie oddajemy się im publicznie. 1/2 — Marek Migalski (@mmigalski) 3 sierpnia 2016 2/2 Zatem na publiczne karmienie piersią też musielibyśmy się umówić. A nie szantażować tych, którzy sobie tego nie życzą. — Marek Migalski (@mmigalski) 3 sierpnia 2016 Nie poprzestał jednak na tym. Na profilu na Fb postanowił wyjaśnić swoje stanowisko.  "(...) Nie życzą sobie, by kobiety wyciągały nad moim talerzem cycek (...) Karmienie jest czynnością naturalną i potrzebną dziecku oraz matce. Tak samo, jak dla innych puszczanie bąków, sikanie czy plucie. One też są naturalne i dobre dla organizmu (...)" - czytamy na tablicy Migalskiego. Po wielu mocnych słowach docieramy do propozycji: "Chcę jedynie, byśmy w tej sprawie zawarli jakiś sensowny kompromis – ku pożytkowi matek z dziećmi, ale też osób, które nie chcą się na to patrzyć. Można by się...

Mój 2,5-letni synek, gdy jest w złym humorze, wpada w wściekłość. Gryzie, bije z całej siły i wrzeszczy. To samo dzieje się w piaskownicy, gdy inne dziecko nie chce mu oddać swojej zabawki. Boję się, że wychowuję małego potwora. Sylwia S. z Warszawy Dlaczego dziecko jest agresywne? Przyczyn agresji u dziecka jest wiele i nie zawsze są one być oczywiste dla jego rodziców. Najczęstsze to: 1. Nieumiejętność radzenia sobie z emocjami Kilkulatek nie rozumie i nie umie opanować złych emocji, nie radzi sobie z przeciwnościami, nie potrafi jeszcze żyć w grupie – taką wiedzę zdobędzie dopiero z czasem. Frustrację wywołują w nim również stawiane mu ograniczenia. Dążąc do własnej niezależności i jednocześnie nieustannie słysząc zakazy i nakazy, którym musi się podporządkować, malec denerwuje się i wyraża to w sposób agresywny. 2. Zaburzenia rytmu dnia W życiu dziecka niezwykle ważny jest rytm dnia - o stałej porze bawi się, je, idzie spać. Wszelkie zakłócenia tego rytmu, czyli na przykład brak popołudniowej drzemki, głód z powodu opóźnionego obiadu i inne niezaspokojone potrzeby dziecka, mogą być źródłem nerwów. Także złe samopoczucie, będące często zwiastunem choroby, może wywołać agresję. 3. Nieodpowiednie wzorce zachowań Jeśli rodzice, inni dorośli lub rówieśnicy zachowują się agresywnie, arogancko i wybuchowo, dziecko najprawdopodobniej będzie ich naśladować. Przyjrzyj się zachowaniu swojemu i taty dziecka - może nieświadomie wy wprowadzacie nerwową atmosferę? 4. Błędy rodziców Czasami przyczyną agresji u dziecka są błędy w wychowaniu – zakazy i uniemożliwienie dziecku podejmowania samodzielnych decyzji lub wręcz przeciwnie — pozwalanie na zbyt wiele. Jeśli z kolei będziemy poświęcać maluchowi za mało czasu, bardzo prawdopodobne, że agresją spróbuje on zwrócić na siebie uwagę rodziców. Sposoby...

Jesteśmy serwisem dla rodziców. Codziennie wspieramy was w wychowywaniu dzieci, w ich pielęgnacji, żywieniu, dbaniu o ich zdrowie. Towarzyszymy wam w trakcie ciąży, pomagamy przygotować się do porodu. Jesteśmy z wami w trudnych chwilach i leży nam na sercu dobro waszych dzieci i was, rodziców. Nie zawsze się zgadzamy z tym, co piszecie w komentarzach pod naszymi artykułami i wy nie zawsze zgadzacie się z tym, co piszemy my. To naturalne – ilu rodziców, tyle dróg i wyborów. Jest jednak coś, co jest dla nas wszystkich święte, bez względu na różnice między nami. Dobro dziecka . Jego prawa. Szacunek, który mu się należy. W tym świetle elaborat Łukasza Warzechy, publicysty tygodnika "Do Rzeczy" i Polskiego Radia 24, opublikowany w TVP Tygodniku, aż prosi się o zabranie głosu i głośny sprzeciw. Protestuje Komitet Ochrony Praw Dziecka, zabrała głos Agnieszka Stein, do dyskusji włącza się coraz więcej osób. A ja myślę sobie, że najlepiej byłoby nie napisać na ten temat nic. Przemilczeć, skoro przegapić się nie udało. Uznać, że tego kuriozalnego tekstu nie ma, że ludzie, którym daje się przestrzeń do wyrażania swoich poglądów, nie piszą takich bredni. Nie komentować, nie puszczać w świat, nie szerzyć złego słowa. Dlaczego? Boję się, że na 100 osób, które przeczytają o tym, że wychowanie dziecka wymaga przemocy, znajdzie się 40 (47,6 proc. Polaków popiera bicie dzieci , jak wynika z sondażu SW Research dla rp.pl), które znajdą w tych słowach potwierdzenie dla tego, co w ich duszach gra. Przyzwolenie. Zapali im się światełko w głowach: mądry człowiek, w mediach się wypowiada, musi wiedzieć, co mówi. Problem z tego typu opiniami jest taki, że chce się zawołać głośno: "Serio?! Nie zgadzam się!" A w ten sposób wspieramy osoby, które je głoszą, dajemy im rozgłos, 5 minut chwały, uwagę. Jeśli ktoś, tak jak Łukasz Warzecha, pisze, że urząd Rzecznika Praw...