Zobacz także:
Minął ponad miesiąc, odkąd Magdalena Stępień została mamą. Ona i ojciec dziecka rozstali się, jeszcze zanim na świecie pojawił się mały Oliwier. Uczestniczka piątego sezonu „Top Model” w dodatku ma za sobą traumatyczny poród . Niedawno świeżo upieczona mama opublikowała dramatyczny wpis . Stan Magdy zaniepokoił Maffashion, która poprzez media społecznościowe poprosiła o pomoc dla modelki. Wsparcie od innych kobiet Kilka dni później była partnerka Jakuba Rzeźniczaka opowiadała w wywiadzie dla dziendobrytvn.pl (17.08), że najwięcej siły daje jej syn Oliwier. Może jednak liczyć także na wsparcie nawet obcych ludzi. Modelka przyznała, że komentarze i wiadomości od innych kobiet dają jej wiele siły. „Oliwier daje mi siłę. Budzę się codziennie rano i mówię sobie, że muszę być silna, nie mogę się poddać (...) Nie jestem stara, wydaje mi się, że nie jestem też jakąś brzydką osobą, nieinteligentną czy głupią, która nie poradzi sobie w życiu (...) Wstałam i idę dalej. Wsparcie mnie napędza, komentarze i wiadomości od cudownych kobiet (...) Obcy ludzie mnie wspierają, którzy mówią, że nie jest ze mną aż tak źle”. Pomoc specjalisty Magdalena Stępień zdradziła również, że zdecydowała się poszukać pomocy u specjalisty: „Poszłam do specjalisty i zostało mi zasugerowane, że powinnam odbyć jakąś psychoterapię, aby zmagać się z tym wszystkim, co przeżyłam w przeszłości, aby to przepracować, poukładać, żeby to nie wracało (...)”. Młoda mama zaapelowała także do innych osób, które mają problemy w swoim życiu, by skorzystali z profesjonalnej pomocy: „Zachęcam wszystkich, jeśli mają problemy, z którymi nie potrafią sobie poradzić albo nie mają się nimi z kim podzielić, żeby udali się do specjalisty. Czasem można się pogubić i efekty są, jakie są”. Wewnętrzna siła Magdy Modelka opowiadała, że jako mama ma...
Aż trudno w to uwierzyć, ale wciąż toczy się dyskusja na temat tego, czy cesarka to też poród. Okrutni wobec mam, które w ten sposób dały życie, są zarówno kobiety będące matkami, jak i mężczyźni. Padają zarzuty, że cesarskie cięcie to pójście na łatwiznę, to przyjście dziecka na świat drogą na skróty. Matki, które nie rodziły naturalnie, często postrzegane są jako gorsze i leniwe. Pozbawia się je nawet prawa do mówienia, że urodziły dziecko. Cesarskie cięcie to operacja, która wiąże się z ryzykiem Na takie zachowania nie powinno być przyzwolenia społecznego. Wiele kobiet, które przeszły cesarskie cięcie, nie miało wyboru. Chciały rodzić naturalnie, ale w wyniku komplikacji, były zmuszone poddać się operacji. Często zapominamy, że cesarskie cięcie wiąże się z ryzykiem i dłuższym okresem rekonwalescencji. Mamy, które urodziły przez cesarkę, mogą być z siebie równie dumne jak te, które urodziły naturalnie. Głośno mówi o tym Requel Renteria, której historię opisywałyśmy na łamach naszego portalu. Jak sama przyznała, jej blizna po cesarskim cięciu udowadnia, że jest prawdziwą twardzielką . Choć miała nadzieję, że jej drugi poród będzie podobny do pierwszego (czyli spokojny i naturalny), w 32. tygodniu ciąży pojawiły się komplikacje. Okazało się, że córeczka jest ułożona pośladkowo i cesarka jest o wiele bezpieczniejszą opcją. Nie dla wszystkich jest to jednak oczywiste. Jeden z internautów, komentując artykuł, stwierdziła, że cesarskie cięcie, to nie jest poród. Jego zdaniem każda kobieta powinna rodzić naturalnie. Ta, która rodzi przez cesarkę, nie powinna w ogóle mówić, że urodziła, bo „dziecko zostaje z niej wyjęte bez wysiłku”. Jego argumenty w ostrych słowach skomentował znany w Internecie duet Make Life Harder. Wszystkie mamy to superbohaterki Zawrzało też w komentarzach pod naszym artykułem na Facebooku....
Opis porodu śmiertelnie chorego dziecka przeraża. Maluszek nie miał żadnych szans na przeżycie, a jego mama skutki będzie odczuwać już zawsze. Koszmarny poród: „Gdy zobaczyłam krocze, zaniemówiłam” Lekarka postanowiła podzielić się tą historią, by pokazać, jakie konsekwencje przyniósł wyrok TK zakazujący aborcji w przypadku wad letalnych płodu . W 18. tygodniu ciąży jej pacjentka dowiedziała się o śmiertelnej chorobie swojego dziecka. Postanowiła jednak urodzić, chciała być dzielna. U ginekologa pojawiała się regularnie. Niestety z każdym tygodniem pogarszał się stan i jej, i dziecka. „Wada płodu uniemożliwiała mu połykanie płynu owodniowego. Narastało wielowodzie. Pękała skóra na brzuchu. Proponowałam amnioredukcję, ale bała się. Nie wyraziła zgody” – napisała lekarka. Gdy nadszedł czas porodu, kobieta musiała wyjechać do innego miasta, gdzie znalazła miejsce w hospicjum. Poród był dla niej traumą: „Obwód zniekształconej główki miał 39 cm. Długi drugi okres porodu, nacięcie krocza, krwotok, przetaczanie krwi. Synek zmarł po 30 minutach. (Kaju Godek możesz być z siebie dumna)” – tak opisała go lekarka, nawiązując do „walki w obronie życia”, jaką nieustannie prowadzi aktywistka. Kobieta trafiła ponownie na kontrolę 14 dni od porodu. Kiedy ginekolog ją zobaczyła, zaniemówiła. Jej pacjentka była w fatalnym stanie, tak psychicznym, jak i fizycznym. Była już tylko cieniem kobiety. Jej zupełnie bezsensowne i niepotrzebne cierpienie to także, niestety, skutek błędów lekarskich, które ginekolog szczegółowo opisała: „Powikłania były, są i będą. Widzę krwiaki, zakażenia, rozejścia się ran, które szyję. Ale Jej krocze zaopatrzono zupełnie wbrew anatomii. Ohydnie. Niechlujnie. Dramatycznie krzywo. (...) Wytworzyła się przetoka. Nie tylko szycie było fatalnie wykonane, ale użyty materiał szewny był źle...
