Rosyjski żołnierz nie miał litości: strzelił 11-latce w twarz. Dziewczynka cudem przeżyła!

Do tragicznych wydarzeń doszło w Lubrańcu w powiecie włocławskim. Po rozwodzie z orzeczeniem winy matki dziewczynka zamieszkała z ojcem. Nie chciała zmieniać szkoły i opuszczać swoich przyjaciół. Poza tym miała mieć zapewnione lepsze warunki u ojca. Tak się jednak nie stało. Historia Kopciuszka Rodzice dziewczynki rozwiedli się kilka lat temu, a matka wyszła ponownie za mąż i wyjechała na Śląsk. Jej kontakty z córką zostały uregulowane sądownie, jednak nigdy nie dochodziło do spotkań. W międzyczasie ojciec związał się z nową partnerką, która wprowadziła się ze swoją córką. Ze związku urodził się także przyrodni brat. I wtedy rozpoczął się dramat dziewczynki. Przyrodnia siostra odebrała jej pokój W domu zamieszkało siedem osób. Jak się okazało, nie było w nim miejsca dla 12-letniej dziewczynki. Przyrodnia siostra zajęła jej pokój, a ona musiała spać na materacu w kuchni. Jeśli macocha uznała, że dziewczynka nie wypełnia swoich obowiązków, np. nie zajmowała się swoim przyrodnim bratem, to musiała spać na gołej podłodze. Do szkoły dostawała suchy chleb i wodę, gdy w tym samym czasie jej przyrodnia siostra kupowała w sklepiku szkolnym słodycze, czipsy i napoje gazowane. Karygodne zachowanie macochy Macocha nie przejmowała się losem dziewczynki. Traktowała ją podle, biła ją, wyzywała. Obarczała ją licznymi obowiązkami ponad jej siły i możliwości. Dziewczynka nie miała także warunków do nauki, a jej oceny w ostatnim roku bardzo się obniżyły. Świadkami znęcania się nad dziewczynką byli wszyscy uczniowie i nauczyciele. Jak informuje rozmówczyni „Uwaga” TVN: „Ciężko było mi patrzeć, jak była odsuwana lub niedopuszczana do kamery. Na kamerce macocha potrafiła złapać ją za włosy i zwalić z krzesła, bo miała ustąpić miejsca przyrodniej siostrze”. Wszyscy wiedzieli, nikt nie zareagował „Ponad dwa tygodnie spałam na kafelkach...

Od wybuchu wojny w Ukrainie zginęło blisko 130 dzieci, wiele jest rannych, niektóre ciężko. Jak szacuje UNICEF, od 24 lutego swoje domy musiała opuścić ponad połowa ukraińskich dzieci. To około 4,3 miliona najmłodszych obywateli napadniętej Ukrainy. O tym, co dla nich oznacza wojna, mówią dzieci odeskich ratowników. „Tak, boję się” Na filmie dzieciom towarzyszą mamy. W dalszej części filmu widać, że nie przebywają w swoich domach, ale chronią się gdzieś w bezpieczniejszym miejscu w spartańskich warunkach. Nie przestają jednak być dziećmi, co widać zarówno w ich wypowiedziach, jak i w zachowaniu. „U nas jest wojna” – mówi jedna dziewczynka. „Straszna?” – pyta ktoś spoza kadru. „Tak”. „ Wojna niszczy domy ” – mówi chłopiec. Jedna z dziewczynek snuje plany na przyszłość i mówi, że gdy wszystkie zniszczenia zostaną wyremontowane, to będzie miała papugę i nauczy się jeździć na łyżwach. Inna dziewczynka chciałaby zobaczyć się z siostrą, która jest w Charkowie. Na pytanie, czy wojna jest straszna, jeden z chłopców odpowiada: „Już przywykłem. Na początku było strasznie, gdy usłyszałem pierwszy raz alarm, ale później już nie”. Podzielił się też swoim marzeniem: „ Chciałbym ochronić cały świat pod wielką kopułą” – powiedział. Poniżej nagranie: Źródło: FB Piszemy też o: Apel rosyjskiej dziennikarki: Ukraińskie matki chowają swoje dzieci w małych trumnach To nie miało prawa się zdarzyć! 2389 ukraińskich dzieci w rosyjskich obozach koncentracyjnych Bajki ukraińskie do czytania i oglądania

Jest to trzecie okno życia w archidiecezji lubelskiej. Pomysłodawcą polsko-ukraińskiego okna życia był ks. Mieczysław Puzewicz, archidiecezjalny duszpasterz osób wykluczonych. Zostało ono otwarte w czwartek (24.03.2022 r.). Nieprzypadkowa data otwarcia okna życia  Data otwarcia trzeciego okna życia zbiegła się z rocznicą mordu ponad setki żydowskich dzieci w Lublinie. „Dokładnie 24 marca 1942 r., 500 metrów stąd, Niemcy zabili żydowskie dzieci z sierocińca na Starym Mieście. Ocalało tylko jedno dziecko, dziewczynka o imieniu Donia” – powiedział ks. Mieczysław Puzewicz z Centrum Wolontariatu. „Imię Donia po ukraińsku znaczy »córeczka«. Dlatego w rocznicę tamtych wydarzeń otwieramy okno życia jako symbol tamtych wydarzeń i dajemy mu imię »Donia«” – dodał. Ks. Mieczysław Puzewicz podkreślił, że jest to również odniesienie do ginących w Ukrainie dzieci: „Dla nich nic nie możemy zrobić. To okno jest jednak symbolem opowiedzenia się za życiem, ocalania wszystkich niewinnych istnień”. „Okno nadziei” Ks. mitrat Stefan Batruch, proboszcz parafii greckokatolickiej pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Lublinie poświęcił okno życia. Zauważył także, że dla niego ma ono również symboliczne znaczenie. „Dla mnie to okno jest oknem nadziei. Szansą na uniknięcie zagłady, bo to nie jest jeszcze Apokalipsa. Życie pokonuje to, co niszczy i zabija. Dlatego tak ważne jest to okno, bo pokazuje, że każdy z nas ma prawo do istnienia, niezależnie gdzie żyje” – dodał. Nowoczesne działanie okna życia Ks. Puzewicz wyjaśnił również, że okno życia jest bardzo profesjonalnie (i nowocześnie!) przygotowane: „Zazwyczaj tego rodzaju miejsca prowadzą zgromadzenia zakonne, w naszym przypadku młodzież stworzyła specjalną aplikację pozwalającą monitorować to, co się dzieje w oknie”. Gdy okno się otwiera – na numery telefonów osób z Centrum...