Geniusz z placu zabaw

Czy zastanawiałaś się dlaczego właściwie kołyszesz dziecko, aby je uspokoić? Albo co powoduje, że niemal wszystkie dzieci lubią się huśtać ? Chodzi o niezwykłą moc tego ruchu. Warto o tym wiedzieć więcej. Dostać się na huśtawkę na placu zabaw wcale nie jest łatwo. Najczęściej wszystkie są zajęte. A przecież mogłoby się wydawać, że huśtanie jest nudne. Tak można pomyśleć, gdy traktuje się je tylko jako zabawę. Ale jest w nim coś więcej – to rodzaj ruchu potrzebny do prawidłowego rozwoju dziecka . Kołysz mnie, kołysz Od chwili narodzin dzieci lubią być w ruchu. Nic dziwnego. Są do niego przyzwyczajone. W brzuchu mamy niemal cały czas się poruszały. Każdy jej krok, każdy ruch powodował ich przemieszczenie. Dlatego po urodzeniu czują się nieswojo, leżąc w stabilnym łóżeczku. To właśnie kołysanie , huśtanie, bujanie jest dla nich czymś naturalnym. Tajemniczy przedsionek Kiedy nosisz dziecko na rękach, kołyszesz je na leżaczku albo bujasz na koniku, stymulujesz układ przedsionkowy mózgu malucha . To on odpowiada za prawidłowe reakcje ciała podczas zmian położenia w przestrzeni i za reakcje na przyspieszenia, jakim podlega ono w ruchu. Badania wskazują, że dzieci, które w pierwszych latach swego życia otrzymały odpowiednią stymulację układu przedsionkowego, są spokojniejsze, mniej płaczą, szybciej rosną i prędzej zdobywają kolejne umiejętności (siadanie, raczkowanie , chodzenie). Lepiej też umieją się koncentrować , a dzięki temu nauka nie sprawia im trudności. Prawie jak u mamy Udało się ustalić, jakie kołysanie daje najlepsze efekty w uspokajaniu malutkiego dziecka: powinno mieć prędkość 60–70 ruchów na minutę, a idealne wychylenie dla każdego ruchu wynosi około 7,5 centymetra (nie jest więc zbyt zamaszyste). Pożądany kierunek to przód i tył. Kołysanie musi być rytmiczne i najlepiej je wykonywać w tym samym tempie....

Dlaczego warto jak najwięcej biegać, skakać, turlać się po trawie, kąpać się i budować zamki z piasku? Bo ruch nie tylko wzmacnia organizm dziecka, ale także pozwala maluchowi nauczyć się czegoś o sobie, innych ludziach i otaczającej go przestrzeni i przedmiotach. Ruch to nie tylko zdrowie fizyczne, ale także dobra kondycja psychiczna oraz lepszy rozwój umysłowy. Dlatego podczas letnich miesięcy ruszajmy się całą rodziną! Harce na placu zabaw Jedną z pierwszych dziecięcych zabaw jest zjeżdżanie z podwórkowej zjeżdżalni. Żeby jednak poczuć wiatr na twarzy, dziecko musi najpierw wdrapać się po drabince, usiąść w odpowiednim miejscu, odepchnąć się, zjechać, a potem wstać i... wszystko zaczynać od nowa. Podczas wykonywania tych czynności kształtuje się odwaga i koordynacja ruchowa . Bujanie się na huśtawce czy kręcenie na karuzeli reguluje za to siłę napięcia mięśni tułowia, ramion i nóg. Stymuluje również układ przedsionkowy, który wpływa na koordynację naszych zmysłów – ruchu, dotyku, słuchu, wzroku. Wspinanie się na drabinki uczy planowania przestrzennego ruchu – dziecko musi zastanowić się, jaki ruch wykonać, by dostać się w konkretne miejsce. Warto więc malucha zachęcać do tego typu zabaw – zacząć od prostych, łatwych dla niego zadań, powoli zwiększając stopień trudności. Przez cały czas dziecko musi mieć poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że mu się udaje. Jeśli smyk nigdy nie chce bawić się na podwórku, warto poradzić się specjalisty – psychologa, terapeuty integracji sensorycznej bądź rehabilitanta dziecięcego. Budowanie zamków z piasku Codziennie dotykamy czegoś gołymi dłońmi. A stopy? Są poszkodowane przez większość roku. I wielka szkoda, bo kryją w sobie receptory odpowiadające wszystkim narządom wewnętrznym. Dlatego latem maluch jak najczęściej powinien chodzić boso po piasku, kamieniach, trawie. Na plaży smyk...

Dlaczego warto jak najwięcej biegać, skakać, turlać się po trawie, kąpać się i budować zamki z piasku? Bo ruch nie tylko wzmacnia organizm dziecka, ale także pozwala maluchowi nauczyć się czegoś o sobie, innych ludziach i otaczającej go przestrzeni i przedmiotach. Ruch to nie tylko zdrowie fizyczne, ale także dobra kondycja psychiczna oraz lepszy rozwój umysłowy. Dlatego podczas letnich miesięcy ruszajmy się całą rodziną! Harce na placu zabaw Jedną z pierwszych dziecięcych zabaw jest zjeżdżanie z podwórkowej zjeżdżalni. Żeby jednak poczuć wiatr na twarzy, dziecko musi najpierw wdrapać się po drabince, usiąść w odpowiednim miejscu, odepchnąć się, zjechać, a potem wstać i... wszystko zaczynać od nowa. Podczas wykonywania tych czynności kształtuje się odwaga i koordynacja ruchowa. Bujanie się na huśtawce czy kręcenie na karuzeli reguluje za to siłę napięcia mięśni tułowia, ramion i nóg. Stymuluje również układ przedsionkowy, który wpływa na koordynację naszych zmysłów – ruchu, dotyku, słuchu, wzroku. Wspinanie się na drabinki uczy planowania przestrzennego ruchu – dziecko musi zastanowić się, jaki ruch wykonać, by dostać się w konkretne miejsce. Warto więc malucha zachęcać do tego typu zabaw – zacząć od prostych, łatwych dla niego zadań, powoli zwiększając stopień trudności. Przez cały czas dziecko musi mieć poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że mu się udaje. Jeśli smyk nigdy nie chce bawić się na podwórku, warto poradzić się specjalisty – psychologa, terapeuty integracji sensorycznej bądź rehabilitanta dziecięcego.   Budowanie zamków z piasku Codziennie dotykamy czegoś gołymi dłońmi. A stopy? Są poszkodowane przez większość roku. I wielka szkoda, bo kryją w sobie receptory odpowiadające wszystkim narządom wewnętrznym. Dlatego latem maluch jak najczęściej powinien chodzić boso po piasku, kamieniach, trawie. Na plaży smyk...