Wielu rodziców czeka z niecierpliwością na informację czy urodzi się chłopiec, czy dziewczynka. Część z nich zgodnie z tradycją kupuje wyprawkę dla maluszka w określonym przez płeć kolorze. Coraz więcej rodziców i producentów odchodzi od różu i niebieskiego, a oglądając wyprawki można wybierać i przebierać w kolorach. Jednak są rodzice, którzy idą o krok dalej i w żaden sposób nie chcą wpływać na odczuwanie przez dziecko płci. Maluch taki wychowywany „neutralnie” w przyszłości sam wybierze, kim chce być.
Przez lata królowały niebieski i różowy jako kolory odpowiednie dla płci malucha. Co ciekawsze ten kolorystyczny kult jest stosunkowo młody i zaczął się dopiero w latach 40. XX. Do lat 20. XX wieku wszystkie niemowlaki ubierano na biało, dopiero później pojawiły się sukienki i spodenki w innych kolorach, mowa tu oczywiście o różowym i niebieskim. Tyle że dziewczynki nosiły niebieskie ubranka, a chłopcy różowe. Dlaczego? Kolor niebieski nawiązuje do delikatności, dla chrześcijan wiąże się on z wizerunkiem Matki Boskiej i z tego powodu przypisano go dziewczynkom. Różowy zaś to subtelniejsza barwa czerwonego, koloru mocy, agresji, męskości. Gdy weszła moda na róż producenci (i rodzice) oszaleli. Przez lata mocno zarysowała się granica między rzeczami tylko dla dziewczynek a rzeczami tylko dla chłopców. Mama, która nie chciała ubierać dziewczynki w różowe falbanki, musiała ubrać córkę w chłopięce ubranie. Na szczęście trend się zmienił i można w sklepach dostać coraz więcej produktów dla dzieci w wersji unisex.
Nie tylko o ubranka czy zabawki chodzi. Wiele badań dowodzi, że znając płeć dziecka, podświadomie zaczynamy inaczej traktować dziecko. Badacze zauważyli, że np. rodzice dopiero urodzonych dziewczynek określali córki przymiotnikami takimi jak: ładna, urocza, czarująca, delikatna, a rodzice synków: duży, silny, mocny, o wyraźnych rysach. Co ciekawe, rodzice delikatną nazywali nawet bardzo dużą i silną dziewczynkę, a drobniutkiego chłopczyka określali jako bardzo wyrazistego. Zdaniem antropologów takie zachowania od pierwszych dni wskazują dzieciom, jakie być powinny. Gdy dziecko dorasta, stereotypów jest jeszcze więcej. Nadal w wielu domach króluje przekonanie, że są zachowania, które są dopuszczalne u chłopca i niedopuszczalne u dziewczynek i odwrotnie.
Ostatnio BBC przeprowadziło eksperyment, w którym dzieci ubrano przeciwnie do ich płci. Dorośli biorący u dział w eksperymencie zasugerowani strojem dzieci podawali dzieciom zabawki „zgodne” z płcią maluszków, a tym samym każde z nich ocenili po ubraniu. Wielu specjalistów uważa, że ulegając stereotypom organiczna się rozwój dziecka. Jest w tym wiele racji, bo czy jest coś złego w tym, że chłopiec chce żelazko, czy wózek dla lalek, a dziewczynka piłkę lub samochód? Każda z nas chciałaby, aby jej syn był wrażliwym ojcem i pomagał w domu, a córka była niezależna i odważna. Coraz częściej rodzice zwracają na to uwagę, pozwalając dziecku na swobodny wybór, naprzeciw tym oczekiwaniom wychodzą także firmy produkujące zabawki czy ubrania dziecięce, tworząc produkty „gender neutral”. Choć dziewczynka z samochodem jest już w miarę normalnie postrzegana, to chłopiec z lalką nadal wzbudza kontrowersje. Głośno jest też o dzieciach sław, które wychowywane są bez stereotypów. Nie wszystkim się to podoba. Na celowniku są choćby córki Angeliny Jolie i Pink (dziewczynki lubią „chłopięce ubrania.”) Krytykowane są także Charlize Theron i Megan Fox, które pozwalają swoim synkom przebierać się za Elsę. Jednak nadal są to chłopcy i dziewczynki, tymczasem są rodzice, którzy idą o krok dalej.
Masz pytania na temat szczepień? Wątpliwości? Zadaj pytanie ekspertom!
Coraz więcej jest rodziców, którzy chcą wychować dzieci nie tylko bez stereotypów, ale i „bez płci”. W ubiegłym roku było głośno na temat kanadyjskiej rodziny, która zadecydowała, że nie chce, by w dokumentach dziecka widniała płeć malucha. Dziecko także będzie wychowywane bez wyraźnego określania jego płci. Nie jest to jednak odosobniony przypadek, od lat moda na „neutralną płeć” panuje choćby w Szwecji. W takich domach biologiczna płeć dziecka jest tajemnicą, a malec dostaje do wyboru rzeczy „dla chłopców,” „dla dziewczynek” i „neutralne.” W przyszłości samo stwierdzi czy chce być kobietą, czy mężczyzną.
Jak tłumaczą Skandynawowie, nie tylko chodzi o równość płci, ale o jej neutralność i idzie za tym szereg zmian. W Szwecji istnieje 170 legalnych imion unisex – ich brzmienie nie wskazuje na płeć noszących je osób. Są propozycje, by publiczne toalety były neutralne płciowo. Pewna szwedzka firma produkująca ubrania dla dzieci zlikwidowała w swoich sklepach działy dla chłopców i dziewczynek, a szwedzkie szkoły i przedszkola, mając wsparcie rządu, zmieniają programy nauczania. Są już placówki, w których nie mówi się „chłopcach” czy „dziewczynkach”, ale używa neutralnego płciowo słowa „hen.”
Zobacz poniższy film i poznaj argumenty rodziców, którzy preferują takie wychowanie:
Zwolennicy wychowywania bez określonej płci uważają, że dorośli kierujący się stereotypami nie powinni przeszkadzać dzieciom w odkrywaniu płci i seksualności. Specjaliści mają jednak wątpliwości. Tożsamość płciowa jest filarem naszej osobowości. Są przypadki, kiedy płeć biologiczna nie zgadza się z płcią psychiczną, jednak brak informacji o tym, czy dziecko jest chłopcem, czy dziewczynką, to nie tylko problem dla otoczenia, które nie wie, jak ma się zwracać do malucha. „Neutralność” to także problem dla samego dziecka i wprowadzanie w jego życie chaosu i niejasności. Może to prowadzić do problemów w procesie identyfikacji płciowej.
Co uważacie o takim sposobie wychowania? Napiszcie w komentarzach.
Źródło: arte.tv, Wysokie Obcasy, onet.pl
Zobacz także:
Rabat -20% przy zakupach produktów za min. 99 zł. Rabat -25% przy zakupach za min. 299 zł. Rabat nalicza się po wpisaniu kodu promocyjnego: CLARINS2024. Rabat nie dotyczy produktów z linii Precious. Kod promocyjny działa do 25.04.2024 do godz. 7:00. Szczegóły na stronie www.
Rabat 20% na cały asortyment dostępny na naoko-store.pl, w butiku w Poznaniu (Posnania), Warszawie (Elektrownia Powiśle) oraz Łodzi (Manufaktura). Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Twoje ulubione produkty w wyjątkowych cenach. Rabat do -40% na wybrany asortyment dostępny na cocolita.pl. Szczegóły na stronie.
Rabat do -30% na wybrane produkty przy zakupie min 2 sztuk. Szczegóły i oferta dostępne na www.answear.com.
Rabat 40% na wszystkie nieprzecenione produkty dostępny na christianlaurent.eu. Wpisz w polu kod rabatowy tuż przed finalizacją zamówienia. Szczegóły na stronie.
Rabat dotyczy całej kolekcji dostępnej na www.doctornap.com i łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie www.
Trudno nie zacząć od pytania o gender. Nadal błędnie odczytujemy to słowo. Gdy dziecko przychodzi na świat, to rodzice zwykle wiedzą, czy urodziła się dziewczynka, czy chłopiec. To płeć biologiczna. Oprócz niej jest jeszcze płeć społeczno-kulturowa, czyli właśnie gender (z ang. płeć). Gdy kobieta jest w ciąży, często odpowiada na pytanie, czy spodziewa się córki czy syna. Te niewinne pytanie jest emanacją oczekiwań społeczeństwa, które płciom przypisuje konkretne role. Zresztą różne badania potwierdzają, że rodzice, gdy dowiedzą się, jakiej płci będzie dziecko, inaczej zwracają się do przyszłej dziewczynki, a inaczej do chłopca. Gender pokazuje, że kobiety nie rodzą się z naturalnymi skłonnościami do sprzątania i gotowania, a mężczyźni – do polowania czy majstrowania w aucie. Te role narzuca nam społeczeństwo. Oczywiście jest część dziewczynek i chłopców, którym to się podoba, ale nie jest tak, że wszyscy chłopcy kochają auta, a wszystkie dziewczynki lubią różowy. To dorośli mówią dzieciom, że mają się tak a tak zachowywać i że taki a taki kolor przypisany jest do danej płci. Zresztą to się zmienia, bo kiedyś niebieski był dziewczyński, a różowy chłopacki. Dzieci tego nie wiedzą, ale szybko od nas to przejmują. Ograniczając dzieciom wybór, działamy na ich niekorzyść. Ma Pani na myśli wybór zawodu? Chętniej uczymy się, gdy mamy motywację, jak coś nas pasjonuje. Jeżeli dziewczynka interesuje się motoryzacją, mogłaby rozwijać się w tym kierunku i w przyszłości zostać np. projektantką samochodów. Jeśli jednak usłyszy, że to zajęcie nie jest dla dziewczynek, to może się zamknąć na to, co ją interesowało. Tak samo jest z chłopcami. Być może dlatego nie narodził się jeszcze drugi Janusz Korczak, bo chłopcy słyszą, że zajmowanie się dziećmi jest niemęskie, to zadanie kobiet. Kto studiuje na kierunkach humanistycznych? Kobiety!...
Gender to gorący temat, który wywołuje sporo zamieszania w głowach rodziców. Jakie znaczenie ma płeć w wychowaniu dzieci, co sądzić o wychowaniu równościowym i dziecięcych zabawach, uważanych czasem za niepokojące, rozmawiamy z psychologiem rozwojowym. Podobno w Szwecji do drugiego roku życia nie zwraca się uwagi na płeć dziecka? To margines, którym nie należy się przejmować – nie ma szans, by przebił się do normalnej praktyki. Co nie zmienia faktu, że całkowicie akceptuję wyniki badań, z których wiemy, że wcale nie jest tak prosto, jak mówią niektórzy, czyli że matka natura podzieliła nas tylko na dwie płcie . To właśnie matka natura sprawia, że mamy do czynienia ze zjawiskami bardziej złożonymi, jak choćby transpłciowość. Ale to mało liczne przypadki i przeogromna większość z nas nie ma z nimi do czynienia. A z czym mamy do czynienia? Z problemem, jak postrzegamy kobiety i mężczyzn. Kiedyś uważano za rzecz naturalną, że dziewczynki wychowuje się tak, by w przyszłości podejmowały rolę żeńską – kobieta ma być posłuszna, chuchać na domowe ognisko, sprzątać, a mężczyzna jest dostarczycielem białka, które kobieta przyrządzi i poda rodzinie. Dziś te role są inne, a jednak w wielu domach dziewczynki nadal wychowuje się, jakby zmian nie było. Czyli jak to wygląda na co dzień? Dziewczynka, która za 40 lat może być szefową dużego przedsiębiorstwa, ma brata, ale to ona pomaga mamie w kuchni, sprząta ze stołu czy zmywa. A gdy braciszek wraca ze szkoły, czeka, aż wróci siostrzyczka, która obierze mu ziemniaki i podgrzeje obiad. Dziewczynka to ciepło, serdeczność, opieka, a chłopiec ma zdobywać świat. Do czego prowadzi ten stereotyp w wychowaniu? Jeśli mu ulegamy, regularnie podcinamy dziewczynce skrzydła. Uniemożliwiamy jej zajmowanie się aktywnościami, w których być może byłaby rewelacyjna . Nie tylko nie sprzyjamy jej...
Kiedy mówię „ przedszkole ”, myślę „pani Ala”. Pani Ala to przedszkolanka , którą pokochały moje dzieci. To osoba, którą najczęściej prosiłam o rady w sprawach wychowawczych. Jej myślenie i sposób rozmawiania z najmłodszymi przekonywał nie tylko maluchy, ale też ich rodziców i dziadków. Pani Ala pracuje z dziećmi od ponad 40 lat ! Pracowała w placówkach w różnych miastach, w przedszkolach państwowych, założyła też domowe. Teraz pracuje w prywatnym prowadzonym przez jej córkę. Oprócz setek kochających ją wychowanków ma czwórkę dzieci i ośmioro wnucząt. O niej pomyślałam, gdy wybuchła ta awantura wokół gender i przedszkolaków . Przeczytaj koniecznie: Co to znaczy gender? Program o równości „ Równościowe przedszkole ” to program, który wywołał burzę. Dlaczego? Zajrzymy do programu. Czytamy w nim, że wyjaśnia on dorosłym pracującym z dziećmi, jak unikać stereotypów płciowych , jakie przekazy wzmacniać, a jakie osłabiać, na co zwrócić uwagę dzieci, jak dostosować gry, zabawy i ćwiczenia, by nie utrwalać płciowych stereotypów . Co w tym złego? Komu zależy na tym, by stereotypy jednak funkcjonowały? Ja nie lubię stereotypów, nie chcę, by moje dzieci nimi przesiąkały. Ale wróćmy do programu. Jego autorki piszą, że powstał ponieważ „równe traktowanie, szacunek dla równości ludzi, w tym dla równości płci nie jest normą w naszym społeczeństwie”. Dalej zaznaczają, że „program do edukacji przedszkolnej (...) jest nietypową propozycją. Nie można według niego, krok po kroku, prowadzić zajęć dla dzieci przez cały rok. Nie ma też takiej potrzeby”. Reasumując, walczy ze stereotypami, uczy równego traktowania dziewczynek i chłopców. Nikt nie pyta o gender O to, czy w przedszkolu, w którym teraz pracuje moja znajoma, prowadzony jest program „Równościowe przedszkole”, nikt z rodziców nie pytał. Byłam pierwsza. – Ten...
