Ania Przybylska była postrzegana jako bardzo fajna mama. Choć co jakiś czas dostawała nowe role w filmach czy serialach, to zawsze priorytetem był dla niej dzieci. Ich bezpieczeństwo było dla niej najważniejsze. Dlatego ostatnio dość głośno było o jej walce z paparazzi, którzy wyczekiwali pod szkołą , by zrobić zdjęcia jej dzieciom. Aktorka wytoczyła im proces.
Gwiazda każdą wolną chwilę spędzała z trójką pociech. Dbała o to, żeby nie tęskniły długo, gdy jest na planie bądź służbowym wyjeździe. Bez problemu jednak łączyła obowiązki mamy i aktorki.
W niedzielę wieczorem na oficjalnej stronie internetowej Anny Przybylskiej pojawiła się informacja o śmierci aktorki. Komunikat zasmucił miliony Polaków i internautów, którzy składają hołd Przybylskiej w komentarzach oraz swoich profilach na portalach społecznościowych.
Smutną informację przekazała Małgorzata Rudowska, menadżerka gwiazdy:
– Prawdę mówiąc, to jeszcze to do mnie nie dotarło, nie mogę się z tym pogodzić, że odeszła w tak młodym wieku. Tak cudowny człowiek, kochany, który przede wszystkim nikomu żadnej krzywdy nie zrobił. Matka trójki dzieci – mówi menadżerka gwiazdy i apeluje: - Bardzo bym prosiła, żeby wszyscy uszanowali te ciężkie chwile dla jej najbliższych.
Poniżej fragmenty ostatniego wywiadu Anny Przybylskiej, którego udzieliła po wygraniu konkursu "Viva! Najpiękniejsi". Z aktorką rozmawiała Krystyna Pytlakowska.
Anna Przybylska: Jak byłam małą dziewczynką, piękne wydawało mi się to, co było na zewnątrz. Gdy dziewczyna była ostro umalowana, korale błyszczały na jej szyi, uczesana w loki i ubrana w kolorowe ciuchy, wydawała mi się najpiękniejsza. Ale teraz, kiedy jestem już dorosła, pięknem dla mnie jest zgoda z samą sobą, harmonia wewnętrzna. To jest takie piękno, którego nie da się zmierzyć ani wyważyć, ani wystylizować. To piękno, na które trzeba pracować latami i czasami przychodzi ono bardzo późno, czasami tuż przed śmiercią. Ale w końcu przyjdzie. To poczucie piękna narodzi się w nas, gdy uznamy, że jesteśmy spełnieni, tolerancyjni, gdy zrozumiemy, że nażyliśmy się i nasze życie nie poszło na marne. Pamiętam spotkania z wybitnymi artystami na planie. Alina 6Janowska, która grała babcię rodu Gabrielów, napełniała mnie taką mądrością. Kiedy rodziło mi się kolejne dziecko albo kolejny raz zmieniałam miejsce zamieszkania, mówiła, że to są dobre kroki, dobre decyzje, bo ja idę cały czas naprzód, zmieniam swoje życie, dopasowuję je do mojego wieku, wykorzystuję biblijną porę zbierania tego, co zasiałam. „Nie patrz na to, jaka jesteś, tylko patrz na to, kim jesteś”, mówiła. Dziś wiem, co miała na myśli. Gdy stajesz przed lustrem, nie dostrzegasz swojej nadwagi czy chudości, nie dostrzegasz rysów na twarzy, jakie wyryło ci życie. Tylko mówisz: „Jest pięknie, po prostu pięknie”. I mnie się wydaje, że sens wszystkiego tkwi właśnie w takim podejściu do siebie. Jeśli go nie masz, nie możesz czuć się szczęśliwa.
Anna Przybylska: Każdy rok coś w nas zmienia, przynosi coś nowego. Ale ten rok rzeczywiście sprawił, że muszę pogodzić się z pewnymi sprawami, które i tak jeszcze pewnie przede mną. Że nigdy nie będę młodsza na przykład, że nie zamieszkam w Warszawie, że nie będę miała kostki na brzuchu (śmiech). Żartuję oczywiście. A na poważnie, chyba przez ten rok bardzo dojrzałam. Moja wiedza o życiu i o sobie samej stała się głębsza. Wiesz, ja bym bardzo chciała mieć ten rozum, co teraz, kiedy byłam jeszcze bardzo młoda. Wtedy nie umiałam się z czymś tam pogodzić, teraz już potrafię i nie walczę dla samej walki. Tylko o coś.
Czytaj także: Czy matka musi wybierać pomiędzy karierą a macierzyństwem?
Nasz kochany synek miał przyjść na świat 14 kwietnia 2013 r., ale stało się inaczej. Prawdopodobnie było mu już niewygodnie w brzuszku i dlatego postanowił wcześniej nas zobaczyć. 7 kwietnia przebudziłam się około 23.00 z myślą, że muszę do toalety. Na miejscu zauważyłam, że wypadł czop i zaczęły odchodzić wody płodowe. Obudziłam męża. Wspólnie zadzwoniliśmy do szpitala - na szczęście lekarz prowadzący moją ciążę miał dyżur. Kazał nam przyjechać do szpitala. W czasie podróży pojawiły się skurcze. W szpitalu przeprowadzono ze mną wywiad, podłączono mnie do KTG . Byłam przerażona, bo nie wiedziałam, co będzie dalej. Na szczęście mąż był obok mnie przez cały czas. Nie byliśmy przygotowani na poród Skurcze były coraz silniejsze , bałam się, że długo tego nie wytrzymam. Mimo masaży i ćwiczeń na piłce, było coraz gorzej. Byliśmy w pokoiku z łazienką, materacami, drabinkami, piłką, a nawet radiem. Mąż próbował rozerwać mnie, na chwilę oderwać myśli od porodu, żartowaliśmy wspólnie . Oboje czuliśmy się trochę nieswojo, wcześniej nie uczestniczyliśmy w szkole rodzenia , bo mieszkam daleko i nie miałam jak dojechać. Oczywiście oglądaliśmy w internecie różne filmy z porodów , by mieć jakiekolwiek pojęcie o tym jak wygląda poród , ale to chyba nie to samo. Mąż uparł się, że będzie przy porodzie Mąż od samego początku chciał być przy porodzie . Początkowo nie chciałam się na to zgodzić, nie chciałam, by widział mnie w takim stanie, ale on uparł się. Teraz z perspektywy czasu jestem mu za to bardzo wdzięczna. W ciężkich momentach, kiedy skurcze były bardzo bolesne, wspierał mnie, uśmiechał się do mnie, powtarzał, że wszystko będzie dobrze, że niedługo nasz synek się urodzi, a ja szybko zapomnę o bólu . Gdy nadszedł kulminacyjny moment porodu, mąż uważnie słuchał poleceń położnej....
Kiedy na początku marca pojawiła się informacja o tym, że Małgosia Kożuchowska spodziewa się dziecka , media po prostu oszalały! Nie było dnia, aby na portalach i w pismach o gwiazdach nie pojawiały się nowe doniesienia o stanie i planach aktorki. „Nie zamierza robić badań prenatalnych ”, „Wyda na ciążę 2 miliony”, „Pilnuje jej czterech ochroniarzy”, „Za wszelką cenę chce rodzić w sposób naturalny”, pisały gazety. Większość z tych sensacji była oczywiście wyssana z palca, bo Kożuchowska słynie z tego, że nie wypowiada się publicznie na temat swojego życia . Na fiasko skazane są też próby namówienia jej na choćby najkrótszy komentarz dotyczący tego, co się o niej pisze! Podobnie jest i w tym przypadku. Bycie mamą to nie rola w serialu – Ciąża to prywatna sfera życia Małgosi . Nie zamierza ona rozmawiać o niej z m ediami! – zapewnia stanowczo agentka gwiazdy Gabriela Piekarniak. Z tego powodu doszło do drobnego incydentu . Gdy Kożuchowska była gościem programu „Świat się kręci” , Agata Młynarska , prowadząca, zaczęła ją wypytywać o ciążę. Małgosia uchyliła się od odpowiedzi w sposób bardzo grzeczny i kulturalny, ale trudno było nie zauważyć, że jest zirytowana niezbyt taktownym zachowaniem dziennikarki, z którą w dodatku zna się od lat! – Małgosi trudno jest zrozumieć, dlaczego ludzie nie chcą uszanować jej decyzji o tym, że nie będzie się wypowiadać na temat swojej ciąży. Wydawało jej się, że akurat w tym przypadku jej milczenie powinno się spotkać ze zrozumieniem – tłumaczy przyjaciółka gwiazdy. – Na szczęście przez ostatnie lata Małgosia nabrała dystansu do tego, co pisze się o jej planach macierzyńskich – dodaje. Faktycznie, liczba publikacji na ten temat chyba uodporniłaby każdego... Nie chciała in vitro, marzyła o ciąży Pierwsze spekulacje o ciąży Kożuchowskiej zaczęły się zaraz po jej...
Wiedziała o mnie wszystko zanim ja wiedziałam cokolwiek. Pierwsze w życiu spojrzenie, pierwsze uśmiechy i smutki. Była ze mną zawsze. Mama, mamusia… Kiedy byłam mała była całym moim światem. Obserwowałam każdy jej ruch, nie lubiłam się z nią rozstawać ani na chwilę. Doskonale rozpoznawałam jej kroki, zapach, dotyk, głos. Lubiłam kiedy kosmyk jej włosów opadał na mój policzek. Smyrał. Moje pierwsze słowo jakie udało mi się z siebie wydusić to MAMA. Nie mogę tego pamiętać, ale pewnie popłakała się ze szczęścia. Wymyślała mnóstwo fantastycznych zabaw. Pozwalała mi biegać po kałużach i brudzić sukienki. Czytała mi na głos. Śpiewałyśmy na całe gardło, do tej pory to się zdarza. Jest moją przyjaciółką. Mogę na nią liczyć w każdej sytuacji. Nigdy nikt się dla mnie tak nie poświęcił, tak jak ona. Nauczyła mnie patrzeć na świat. Dzięki niej jestem sobą. Zawsze stoi po mojej stronie. Nigdy mnie nie zawiodła, a myślę, że ja ją parę razy tak, ale nic nie powiedziała. Szanowała każdą moją decyzję, pozwoliła mi się rozwijać. Zawsze mogę się do niej przytulić. Zawsze przy mnie będzie. Jeśli płaczę, ona płacze razem ze mną. Razem się śmiejemy. Kiedy o niej myślę, czuję ciepło, widzę jej uśmiechniętą twarz. Wiem, że myśli o mnie codziennie. Czy jestem ciepło ubrana, gdy jest zimno, albo czy wzięłam parasol, kiedy pada deszcz. Wie, że najbardziej lubię zupę pomidorową. A herbatę to tylko z cytryną i, że trudno mi zasnąć kiedy pada deszcz. Jak jest mi smutno, mama to czuje. Nawet jeśli rozmawiamy przez telefon oddalone od siebie setki kilometrów. Wie co powiedzieć, żeby mnie rozśmieszyć. Chociaż dzisiaj sama mam dziecko, mama nadal nazywa mnie swoją małą córeczką. Mamo dziękuję.
