Apel młodej mamy do mężczyzn: Potrzebujemy snu!

Przed narodzinami Choć  nie pamiętamy pierwszych lat życia, jest wiele dowodów na to, że nasza pamięć zaczyna funkcjonować bardzo wcześnie – już przed narodzinami.  Noworodki  rozpoznają odtwarzany z taśmy głos własnej mamy: słuchają go chętniej niż głosu obcych kobiet. A skoro rozpoznają, to znaczy, że gdzieś w ich główkach świta myśl "Tak, ja to już słyszałem”.   Odróżniają mowę ojczystą od obcej, a więc ich umysł zarejestrował jej rytm i melodię. Być może pamiętają znacznie więcej, jednak trudno to sprawdzić. Po narodzinach Od pierwszych chwil życia dziecko rozpoznaje obrazy, dźwięki i inne bodźce z którymi miało już kontakt. Przytulone do piersi zaczynają ssać, a więc pamiętają,  że pierś = jedzenie. Dłużej wpatrują się w obrazek, który widzą po raz pierwszy, a więc potrafią odróżnić go od tych "starych". Przestają reagować płaczem czy przestrachem na często słyszane odgłosy, a więc gdzieś z zakamarkach ich umysłu, musi być ich ślad ("Ok., już to słyszałem i nie stało się nic złego. Nie ma co się przejmować").  Na początku ślady pozostawione w umyśle, są jednak bardzo nietrwałe. Z czasem to się zmienia. Dla noworodka każda zabawka  jest "nowa" po upływie zaledwie dwóch minut od chwili, gdy widział go po raz ostatni. Jednak z czasem to się zmienia.  Cztero- pięciomiesięczny bobas potrafi już rozpoznać twarz babci  nawet po dwóch tygodniach.  Ośmiomiesięczny malec  zawzięcie szuka grzechotki, którą upadła mu na podłogę, a więc pamięta o niej także wówczas, gdy jej nie widzi. Wcześniej przestawała dla niego istnieć, gdy tylko tracił ją z oczu.  Pod koniec pierwszego roku życia dziecko nie tylko rozpoznaje  znajome przedmioty i sytuacje ale także potrafi odtwarzać...

Aby zachęcić nasze dzieci do czytania książek, sami powinniśmy lepiej zrozumieć sposób odbierania i przeżywania tekstu przez maluchy. Dzieci przeżywają książki na kilku poziomach. Każdy z nich rozwija naszego malca, przygotowując go do bardziej skomplikowanych lektur.  Jak dziecko przeżywa czytaną książkę? Jednym ze sposobów przeżywania książki, najbardziej czytelnym i zrozumiałym dla dorosłych, jest rozmowa . Kiedy dziecko z wypiekami na twarzy streszcza treść bajki, mamy pewność, że mu się podobała. Często lektura książki rodzi pytania, zdarza się także, że nasza pociecha zainspirowana tekstem tworzy własną bajkę lub wymyśla alternatywne zakończenia. Jako dorośli jesteśmy zobligowani do tego, aby cierpliwie i z uwagą wysłuchać malca oraz odpowiedzieć na wszystkie nurtujące go pytania. Można także zainicjować wspólne pisanie własnej historyjki, do której przygotujemy ilustracje na wzór bardzo popularnych picturebooków, jak np. Kevin sam w domu.   Czasem wydaje nam się, że książka nie zainteresowała naszego malucha. Gdy jednak uważnie się przyjrzymy, okazuje się, że nasze dziecko wplata do swej zabawy zdarzenia, które pojawiły się w książce. To kolejny ze sposobów przeżywania i odczytywania tekstu, jakie według badaczy wykorzystuje dziecko. Bardzo często maluch przyswaja treść przez zabawę . Może wcielać się w bohaterów przeczytanych tekstów, narysować ciekawą przygodę lub ulepić z plasteliny swoją ulubioną postać. Jeśli chcemy uatrakcyjnić lekturę, możemy wykorzystać jej fragmenty do wspólnej zabawy lub np. wymyślić zagadki do tekstu. Czasem taką pomoc znajdziemy w książkach. Najnowsze przygody Bolka i Lolka (Bolek i Lolek. Szalony pościg) zawierają na końcu Poradnik podróżnika, a w nim mnóstwo zabaw, quizów i zagadek. Odkrywanie walorów książki to także skupienie się na jej warstwie dźwiękowej. Dzieci...

" Moje dziecko chce być ciągle na rękach ", "Nie mogą pograć ze starszym dzieckiem w grę, bo jedną ręką ciężko się to robi, a moje maleństwo często muszę trzymać przy sobie." - tak żalą się mamy, które marzą, by choć przez chwile mieć wolne ręce.  Zjedzenie obiadu - teraz to nie problem! Zjedzenie posiłku z maleństwem na rękach – to bardzo trudne i niebezpieczne zadanie. Wiercące się dziecko nie jest w stanie cierpliwie poczekać, aż mama spokojnie zje ciepłą zupę, ciężko jest pokroić mięso. To rozwiązanie które pojawiło się na rynku, czyli specjalny pas podtrzymujący dziecko, choć w pierwszej chwili wydaje się absolutnie wspaniałe, budzi też małe wątpliwości. Pas LapBaby zaprojektowany w Wielkiej Brytanii, przeznaczony jest dla dzieci powyżej 3-mca życia . Jest miły i miękki, wykonany z materiałów bezpiecznych dla dziecka (może być także używany przez alergików), a jego podstawowym zadaniem, jest – dać mamie choć na chwilę wolne ręce. Gdy chce wykonać jakąś pracę na komputerze, gdy chce pobawić się z drugim dzieckiem, oraz by mogła spokojnie zjeść posiłek. Pas jest bardzo szeroki, dopasowywany szelkami i wygląda bezpiecznie. Jakie mamy wątpliwości? pas powyżej 3.m-ca życia – wiele dzieci w wieku 3-4 m-cy, nie jest jeszcze w stanie stabilnie siedzieć na kolanach mamy, także pas ten będzie zdecydowanie bardziej przydatny dzieciom powyżej 6. m-ca życia. posiłki – trzymanie dziecka na kolanach i spożywanie ciepłego obiadu – te dwie czynności trochę się wykluczają ze względów bezpieczeństwa. Dziecko oprócz tego, że siedząc na naszych kolanach może dosięgnąć do stołu i ściągnąć na siebie talerz, to nie wyobrażamy też sobie by ponad jego głową, nosić do ust łyżkę z gorącą zupą. Pas jest jednak świetnym rozwiązaniem, gdy mamy starsze dzieci i chcemy wspólnie z nimi porysować, pograć, czy poukładać...