Podczas zakupów 3-letnia Kasia zażyczyła sobie dużą tabliczkę czekolady z orzechami. Na propozycję mamy, by wybrała mniejszą, zaczęła głośno protestować, potem płakać, wreszcie krzyczeć. Jej mama najpierw na chwilę zasłoniła sobie uszy (zawsze to robi, gdy mała krzyczy), potem odeszła kilka kroków, wreszcie schowała się za regał z towarem. Kasia po chwili przeszła w histeryczny krzyk, z którego od czasu do czasu można było wyłowić pojedyncze słowa, składające się na pytanie: „Mamo, gdzie jesteś?”.
Kasia: Uważa, że każda droga do zdobycia upragnionej słodkości jest dobra, a najlepsza ta, która szybko prowadzi do celu. Jeśli mama zatyka uszy, to znaczy, że trzeba krzyczeć głośniej, by zareagowała. Jeżeli podczas ostatnich zakupów skuteczny okazał się pad na ziemię z histerycznym pokrzykiwaniem, warto ten sposób wykorzystywać częściej. W tym całym zamieszaniu zakupowym najgorsze jest jedno – zdarza się, że mama gdzieś znika. Wtedy nie liczy się już lizak czy batonik, ale ona. Czasem nawet Kasia zapomina, o co się awanturowała, najważniejsze staje się znalezienie mamy. Gdy traci ją z oczu, jest zalękniona. Im więcej takich sytuacji przeżywa, tym bardziej staje się bojaźliwa, niepewna siebie. Zamartwia się, że ktoś znów może jej zniknąć.
Czytaj też: Spacerek bez aferek - to jest możliwe. Poznaj proste tricki!
Aż boisz się pomyśleć, że to mogłoby się wam przydarzyć? Lepiej, by nasze rady nie okazały się potrzebne. Ale ryzyko istnieje. Czy twoja pociecha wie, jak się zachować, gdy się zgubi ? Łagodnie i bez straszenia przygotuj ją na taką ewentualność. Naucz dziecko, jak się nazywa Przede wszystkim sprawdź, czy potrafi powiedzieć, jak się nazywa i gdzie mieszka. Ćwicz tę umiejętność w zabawie i od czasu do czasu powtarzaj. Trzy- lub czterolatek szybko się uczy, ale też prędko zapomina. A te wiadomości powinien mieć w główce zawsze. Starszak może też zapamiętać numer twojego telefonu komórkowego. Jednak pod wpływem stresu (gdy się zgubi) nawet bardzo rezolutny przedszkolak może zapomnieć nazwiska. Wiele kurtek i bluz ma wewnątrz specjalne naszywki – nie wpisuj tam pełnych danych dziecka, wystarczy imię i numer twojej komórki. W Internecie można zamówić bransoletkę z numerem telefonu, którą malec może nosić np. na plaży. Gdyby się zgubił, osoba, która go znajdzie, będzie mogła szybko się z tobą skontaktować. - Uczmy też dziecko, kim jest policjant, ochroniarz, strażnik miejski, obsługa sklepu. Na spacerze lub podczas zakupów pokazujmy mu takie osoby: „To jest pan ochroniarz. Gdybyś się zgubiła , zorientowała się, że nas nie ma, podejdź i powiedz, że szukasz rodziców” – radzi Mariola Pietroń-Ratyńska, psycholog. Trzymaj dziecko za rękę, by się nie zgubiło W tłumie zawsze trzymaj dziecko za rękę . Przypominaj mu i powtarzaj: „Bądź blisko mnie, patrz, gdzie jestem, nie odchodź”. – Gdy maluch się nas ładnie pilnuje, nagradzajmy go za to, chwalmy, żeby utrwalić dobre nawyki – podpowiada psycholog. Kilkuletnie dziecko jest ufne, nie umie odróżnić ludzi dobrych od złych. Może oddalić się, gdy zobaczy coś ciekawego (np. zabawkę na wystawie sklepu). Dlatego nie wolno go spuścić z oka! Uprzedź malca, że coś takiego jak zgubienie się...
Zakupy z dzieckiem są trudne i niego, i dla nas, rodziców. Przerażająco wysokie wąwozy wypchanych regałów, las ludzkich nóg, koszmarne dźwięki z megafonów, a do tego nadjeżdżające znienacka wózki-giganty... Mniej więcej tak się czuje dwulatek w supermarkecie. My też nie mamy lekko: dziecko marudzi, niecierpliwi się, bywa, że urządza przedstawienie, a my - zgrzani i zmęczeni - marzymy o tym, by mieć co najmniej dwie dodatkowe ręce. Byłoby cudownie, gdyby na czas dużych zakupów można było zostawić dziecko pod opieką babci czy niani. Co robić, jeśli jednak nie możemy sobie pozwolić na taki luksus? Jak reagować, gdy zbuntowany dwulatek zaczyna się awanturować? Ustal z dzieckiem, co mu wolno w sklepie Ono naprawdę nie musi tego wiedzieć. Nie mów "Bądź grzeczny" to dla niego nic nie znaczy. Mów konkretnie: np. "Nie biegaj." Spróbuj się z dzieckiem dogadać Ustalcie, że po sprawnie i szybko zrobionych zakupach sprawicie sobie jakąś przyjemność, np. obejrzycie zwierzątka w sklepie zoologicznym. Nie pakuj się w kłopoty Bierz pod uwagę możliwości dziecka: ono naprawdę nudzi się w sklepie i naprawdę jest zmęczone, gdy zakupy trwają zbyt długo. Jeśli wiesz, że twój dwulatek fatalnie znosi długie rajdy między sklepowymi regałami, staraj się skrócić zakupy do minimum. Staraj się nie zabierać go do sklepu, gdy jest zmęczony, rozdrażniony albo głodny. Jeśli to możliwe, wybieraj pory, gdy w sklepie nie ma tłumu (a więc przedpołudnia w dni powszednie). Zadbaj o komfort dziecka Jeśli na dworze jest chłodno, pamiętaj, by po wejściu do sklepu zdjąć dziecku czapkę i rozpiąć kurtkę. Zapobiegaj awanturom w sklepie Gdy dziecko zaczyna rozrabiać, np. wspinać się regał w supermarkecie , zastanów się dlaczego to robi. Nudzi się? Chce dotknąć czerwonego kubka na najwyższej półce? Zwrócić na siebie...
"Czy jestem złą matką?" – to pytanie zadaje sobie każda mama. Szczególnie w chwili, gdy uświadomi sobie, że nie takiego macierzyństwa chciała. Nie będę krzyczeć, będę tłumaczyć Któregoś dnia, w tramwaju albo w sklepie, usłyszałaś mamę krzyczącą na dziecko. Pomyślałaś od razu: "Niech ryczy i robi sceny, ja na swoje dziecko nie będę krzyczeć!". Aż nadchodzi TEN dzień. Jesteś zmęczona, chcesz zrobić szybkie zakupy i wrócić do domu, a twoja pociecha tego nie ułatwia. Dotyka wszystkiego, na co tylko spojrzy, nagle przybiega z pytaniem: "Mamo, a kupisz mi to?". Znasz zakończenie – kłótnia, krzyk, płacz i powrót do domu. Po kilku minutach maluch nie pamięta swojej zachcianki, a ty plujesz sobie w brodę. Przecież miałaś nie krzyczeć, miałaś być spoko, wyluzowaną mamą... Moje dziecko będzie się zdrowo odżywiać Ile razy na widok dzieci jedzących w McDonald's myślałaś: "Co za rodzic wpycha w dziecko takie świństwa?!". Karmienie warzywami i owocami wychodziło ci całkiem dobrze, ale przyszedł moment załamania. Urodziny kolegi z przedszkola, długa podróż samochodem (kanapki zostały w kuchni na stole), brak czasu na przygotowanie obiadu. Nagle, siedzicie całą rodziną w restauracji typu fast food i zajadacie się frytkami (które dziecko nie lubi frytek?). Nie będę taka, jak moja mama Są momenty, w których dzieci nie lubią rodziców. Pewnie powiedziałaś kiedyś swojej mamie, że nigdy nie będziesz taka, jak ona, a ona tylko się uśmiechała... i wiedziała swoje. Każda mama doświadcza tych samych uczuć – ogromnej miłości do dziecka, tęsknoty, strachu. Jeśli w którymś momencie przyłapałaś się na zrobieniu czegoś tak, jak robiła to twoja mama – to znak, że poczułaś to, co ona czuła, myśląc o tobie. Wychowanie dzieci jest piekielnie trudne. 99 razy uda ci się zachować spokój, ten 1 raz po prostu pękniesz – to jednak nie sprawia, że...
