Franek źle spał w nocy. Budził się, płakał i marudził. A kiedy w końcu wstał, miał zły humor. Siedział na podłodze goły, wściekły na cały świat i za nic nie chciał się ubrać.
– Ne! – krzyknął na widok skarpetek.
– Ne! – wrzasnął, gdy Mama usiłowała założyć mu koszulkę.
– Ne! – zaprotestował przeciwko spodniom.
– Za chwilę przychodzi Ola – powiedziała Mama. – Musisz coś założyć, jeśli chcesz iść z nią na spacer.
– Ne! – odpowiedział Franek z mocą.
– Przychodzi Ola? Z Kretem? – zainteresowała się Basia.
– Miała pójść z wami do parku, ale zostaniecie w domu, jeśli Franek będzie golaskiem.
– Ne! – podkreślił Franek na wszelki wypadek.
Basia stanęła naprzeciwko niego z zaciśniętymi pięściami. – Masz się natychmiast ubrać!
– Ne? – zaryzykował Franek i lekko wygiął usta w podkówkę. Nie lubił, kiedy Basia była na niego zła.
– A właśnie, że tak! Musisz być ubrany, bo ja chcę iść na spacer, jeść obwarzanki, biegać z Kretem i karmić kaczki.
– Ka ka? – upewnił się Franek.
I nie powiedział już „Ne!” ani na widok dresu, ani gdy przyszła Ola i zapakowała go do wózka.
Wyszli na dwór. Basia, szczęśliwa, że jest ciepło, biegła obok wózka i podśpiewywała z radości. Kret dyrdał obok i szczekał na wróble. Wózek co jakiś czas podskakiwał na nierównych płytkach, a wtedy Franek podskakiwał razem z nim i pokrzykiwał:
– Op, op!
A kiedy nie podskakiwał, obserwował świat i komentował to, co widzi.
– Tu tut! – wołał za przejeżdżającym samochodem.
– Au, au! – zagadywał do Kreta i spotkanych po drodze piesków.
Mijali ludzi, drzewa, ławki, kosze na śmieci, płot z plakatami, pana sprzedającego obwarzanki...
– Am, am! – zawołał Franek na jego widok.
Ola zatrzymała się i kupiła dwa sznurki obwarzanków. Gdy poszli dalej, Basia już nie biegła, skupiona na chrupaniu.
Kret też nie biegł. Szedł koło wózka i wyjadał to, co upuścił Franek. Czyli prawie wszystko.
W końcu doszli do parku.
– Op, op! – powiedział Franek. Tym razem znaczyło to, że chce, żeby go wyjąć z wózka.
A potem huśtali się na huśtawkach, grzebali w piachu, turlali po trawie, rzucali Kretowi patyki i karmili kaczki.
Franek o mało nie wpadł do stawu, tak mocno rzucał okruchy.
– Bam! – powiedział, kiedy opadł na brzuch, z nosem tuż przy wodzie. Powiedział też:
– Da! Da! – na widok kolorowych baloników. I jeszcze raz:
– Bam! – kiedy Ola kupiła mu balonik, a on usiadł na nim i zamienił go w mokrą szmatkę. Wołał też:
– Bła, bła! – gdy Basia odbiegała za daleko. Ale przez cały ten czas ani razu nie powiedział „Ne!”.
Kiedy wracali do domu, Basia jechała na wózku, oparta stopami o metalową podpórkę nad kołami. Franek siedział cicho, z głową przekrzywioną na bok i półotwartymi ustami. Nie komentował mijanych samochodów, ludzi i koszy na śmieci. Nawet przy panu z obwarzankami nic nie powiedział. Spał.
©Egmont Polska
www.basia.com.pl
Więcej zabaw z Basią znajdziesz w nowej książce „Basi: Gdzie jest Kajetan?”:
Rabat 20% na biżuterię Artelioni dostępne w salonach i na apart.pl. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Darmowa dostawa oraz próbki i prezenty w każdym zamówieniu. Nie wiesz jaki kosmetyk wybrać dla swojej skóry? W Topestetic możesz skorzystać z bezpłatnej porady kosmetologów przez czat, mailowo lub telefonicznie — a także w gabinecie na warszawskim Wilanowie. Sprawdź na topestetic.pl
Rabat 20% dla wszystkich klientów przy zakupach za min. 150 zł. Oferta obowiązuje w sklepach stacjonarnych oraz na www.calzedonia.com, nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły w sklepach i na stronie.
Rabat do 70% na wybraną ofertę bielizny i dodatków dostępną na intymna.pl. Szczegóły na stronie.
Najniższa cena produktu ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 149,99 zł.
Cena produktu po zastosowaniu rabatu – 89,99 zł
Rabat 20% na całą markę Dr Irena Eris. Oferta dostępna na www.sklep.drirenaeris.com. Nie łączy się z innymi promocjami, nie dotyczy Prosystem Home Care oraz voucherów prezentowych. Szczegóły na stronie www.
Rabat obowiązuje w salonach regularnych i na www.ochnik.com przy zakupie nieprzecenionych produktów z kolekcji Wiosna-Lato 2024 za min. 199 zł. Szczegóły dostępne w salonach i na stronie www.
Dedykuję tę bajkę mojej Mikuni, która uwielbia psy. 1. Wyspa szczęścia Za górami, za lasami… W odległej krainie, na środku pięknego, przejrzystego oceanu znajdowała się wyspa. Była bardzo zielona, rosły na niej wszystkie odmiany pięknych, kolorowych i pachnących kwiatów. Najważniejszą rzeczą, która ją charakteryzowała, było to, że wszyscy jej mieszkańcy byli bardzo szczęśliwi. Zawsze radośni, uśmiechnięci, zdrowi. Odnosili się do siebie z szacunkiem, traktowali się, jak wielka rodzina, a każdy przyjaźnił się z każdym. Mieszkańcy nazwali wyspę „Wyspą szczęścia”, zgodnie z tym, jak się na niej czuli. Uważali się za najszczęśliwszych ludzi na świecie. Wyspa miała kształt zbliżony do psiej kostki i była naprawdę wielka. W samym jej środku znajdował się piękny zamek, gdzie mieszkał Król tej wspaniałej krainy. Król nazywał się Oskar i był bardzo szanowany na całej wyspie, ponieważ rządził nią dobrze i sprawiedliwie. Zawsze był wyrozumiały i dla każdego miał dobre serce. Starał się, żeby wszyscy byli zadowoleni i uśmiechnięci. Król Oskar wiedział, że jego wyspa jest bardzo sławna na całym świecie i wiele osób chciałoby mieć możliwość zamieszkania w tej pięknej krainie. Niestety, miejsce na wyspie było ograniczone. Wyspa Radości była zamieszkana przez największą ilość mieszkańców, jak to było możliwe. Nie można było przyjąć do tej zielonej krainy więcej osób. Mimo tego, co kilka tygodni, przybijał do portu statek, na którym przypływały osoby i zwierzęta, starające się przebłagać...
Franek był głodny. Zjadł na śniadanie kaszkę i banana, a potem Basia dała mu kawałek swojego kabanosa, ale i tak wciąż chciało mu się jeść. Poraczkował więc do Mamy, która tego dnia pracowała w sypialni. – Nanek am, am – oznajmił. – Tak, Franku – odpowiedziała Mama nieuważnie, bo właśnie pisała list do wydawcy. – Nanek am? – upewnił się Franek. – Tak, tak, synku. Uspokojony Franek poraczkował do kuchni. Najpierw sprawdził, czy lodówka jest otwarta. Niestety, była zamknięta. Przeniósł się więc w pobliże spiżarni. Po drodze wyjadł suchy plasterek kiełbasy, który utknął między lodówką a szafką, i dwie czekoladowe kulki wyjęte ze szpar w podłodze. Tak pokrzepiony stanął chwiejnie przy framudze i przyjacielsko poklepał rączką drzwi do spiżarni. Wiele razy widział, jak Mama uderzała w nie lekko, gdy chciała, żeby się uchyliły. Jemu też się udało za trzecim klepnięciem. Skrzyp... – zaskrzypiały zawiasy i Franek aż usiadł na pieluszce z wrażenia na widok zastawionych torebkami i słoiczkami półek. – Am, am... – wyszeptał w ekstazie i wsunął się do pełnego skarbów wnętrza. Chwilę stał niepewnie, trzymając się jednej z półek, a potem sięgnął po najbliższą torebkę. Puff! – spadła i zawartość rozsypała się po podłodze. Franek usiadł, pochylił się i polizał biały proszek. Cukier puder. Fantastycznie! Zlizał prawie cały, a potem sięgnął po jedną z puszek. Było w niej słodkie kakao. I jeszcze po słój z makaronem. Twarde muszelki wyglądały po wysypaniu jak małe łódeczki na kakaowym morzu. – Plum, plum – wymruczał Franek, bardzo zadowolony. Właśnie wtedy do spiżarni zajrzała Basia. – Co ty tu robisz?! – zawołała groźnie na widok siedzącego w brązowym proszku brata. – Am, am – poinformował Franek i polizał oblepiony kakao palec. Basia zawahała się i obejrzała, czy ktoś nie nadchodzi. A...
Franek miał ukochanego krokodyla przytulankę. Dostał go od stryja Grzesia zaraz po urodzeniu i prawie się z nim nie rozstawał. Zasypiał z krokodylem, zabierał go na spacery, karmił bułą i poił soczkiem. A kiedy było mu smutno, ssał krokodylowy ogon. Pewnego dnia krokodyl zniknął. Franek raczkował po całym mieszkaniu i nawoływał rozpaczliwie: – Lolo! Lolo! Mama szukała go wszędzie, ale bez skutku. Po jakimś czasie przyszła Ola i zabrała Franka na spacer. Robiła, co mogła, żeby Franek dobrze się bawił, i rzeczywiście na chwilę zapomniał o zgubie: śmiał się, bawił w piasku, huśtał na huśtawce i zbierał kamyki do wiaderka. Gdy jednak zaczęli karmić kaczki, spojrzał na mętną wodę w stawie i zapytał z nadzieją: – Lolo? Pamiętał, jak Basia opowiadała mu o tym, że krokodyle żyją w wodzie. Może Lolo postanowił zamieszkać z kaczkami? Okazało się jednak, że tu też go nie ma i Franek znowu się rozżalił. Do domu wracał smutny i nie chciał zasnąć w wózku, bo brakowało mu znajomego ogona do ssania. – Lolo ne, Lolo ne – powtarzał raz za razem. W końcu rozpłakał się i dostał czkawki. Po powrocie nie chciał jeść obiadu i nawet przyjście Basi z przedszkola nie ucieszyło go tak bardzo jak zwykle. Zamiast powitać siostrę radosnym: „Bła, bła!”, zawołał dramatycznie: – Lolo ne! – To straszne! – krzyknęła Basia. Na myśl o tym, że jej własny Misiek Zdzisiek mógłby zginąć, zrobiło jej się słabo. – Znajdę go – oświadczyła. Była tak pełna zapału, że Franek trochę się rozpogodził. Może nie wszystko było jeszcze stracone? Zaczęli od sypialni. Basia wyciągnęła pościel z łóżeczka Franka i wyjęła materac. Potem wyrzuciła na podłogę Frankowe zabawki i ubrania. W podobny sposób potraktowała szuflady i pudła w swoim pokoju oraz kosz na brudną bieliznę i szafki z ręcznikami w łazience. Obszukałaby też pokój Janka, gdyby nie...
