Beata Pawlikowska o rodzicach: dlaczego czepiają się dzieci?

Zabawa z dzieckiem , turlanie po dywanie, wygłupy podczas kolacji, przytulanki-przepychanki, budowanie wieży z klocków, robienie czegoś razem, rozmowy, zwykłe, codzienne czynności... Nic specjalnego? Wręcz przeciwnie!   Zabawa z dzieckiem jest jak komunikat "kocham cię" – Zabawa z dzieckiem , spędzony z nim czas oraz uwaga , jaką je obdarzamy, są bezcenne – mówi Beata Płażewska, psycholog . – Dzięki nim dziecko wie, że jest kochane i ważne. Że bliscy lubią z nim spędzać czas, nie dlatego, że czymś szczególnym sobie na to zasłużyło, ale dlatego, że sama jego obecność sprawia im radość. Podczas tych wspólnych chwil buduje się więź miedzy nim a rodzicami. To kapitał, z którego człowiek czerpie przez całe życie i który jest wzorcem budowania relacji z innymi ludźmi: przyjaciółmi, partnerami, własnymi dziećmi. Przeczytaj: A ja kocham moją mamę   Zabawa z dzieckiem nigdy nie jest stratą czasu Ktoś może powiedzieć: „No tak, ale czy nie szkoda czasu na zabawę i banalne, domowe zajęcia? Czy nie lepiej wykorzystać go np. na naukę kolorów? – Zabawa z dzieckiem , choćby najprostsza, to nie jest strata czasu! – mówi psycholog. – Dziecko uczy się nieustannie, także wtedy, gdy z pozoru nic nie robi. To my, rodzice, jesteśmy jego najważniejszymi nauczycielami. Poza kolorami  (je także poznaje przy okazji) uczy się od nas okazywania emocji , sposobu reagowania na trudne sytuacje, zachowania wobec innych ludzi i mnóstwa innych rzeczy. Także tego, że to, czy fajnie spędzamy czas, zależy przede wszystkim od nas samych, a nie od czyichś pomysłów, miejsca, w którym jesteśmy albo tego, czy w zabawce jest sprawna bateria. Tego wszystkiego (oraz tysięcy innych rzeczy) nie da się nauczyć teoretycznie ani nawet na najlepszych warsztatach. Rodzice rzadko mogą sobie pozwolić na spędzanie całych dni na zabawie z dzieckiem , ale nie w tym rzecz. Choć...

Jeśli masz synka, na walentynce prawdopodobnie się nie skończy. Prędzej czy później twój mały chłopaczek ci się… oświadczy. „Jak dorosnę, to się z tobą ożenię!” – powie święcie przekonany, że kiedyś naprawdę staniecie na ślubnym kobiercu. Jeśli natomiast jesteś mamą dziewczynki, przestaniesz być dla niej wyłącznie wzorem do naśladowania i najukochańszą osobą na świecie . Będziesz także jej rywalką, bo będzie chciała wyjść za mąż za tatusia . Ale nie zamawiaj wizyty u psychologa: w obu przypadkach nie ma powodu do zmartwienia! Mama miłość dziecka Zacznijmy jednak od początku. Silna więź przynajmniej z jedną osobą jest potrzebna dziecku jak powietrze – bardziej niż zabawki, czyste ubranka. Dzięki niej czuje się szczęśliwe i bezpieczne. Nowo narodzone maleństwo jest gotowe przywiązać się do każdego, kto je przytuli, ukołysze, nakarmi. Najczęściej jest to właśnie mama. Z każdym dniem przywiązuje się do niej coraz bardziej. Mając mniej więcej 6–8 miesięcy, zaczyna bać się obcych. Dobrze już wie, że to w ramionach mamy jest mu najlepiej. I choć z czasem coraz bardziej interesuje się światem, mama nadal jest dla niego najważniejsza. To do niej wyciąga rączki, do niej biegnie, gdy przyśni mu się coś złego, jej szuka wzrokiem na placu zabaw. Kochasz mnie jeszcze? Dla trzylatka mama jest najpiękniejsza i najmądrzejsza na świecie. Jest wyrocznią, największym autorytetem, istotą o niemal nadprzyrodzonych właściwościach. To jednak nie znaczy, że zawsze jest pewien jej uczuć. Dziecko w tym wieku zdaje już sobie sprawę z tego, że nie zawsze jest grzeczny. Zaczyna kombinować: „Czy mama kocha mnie nawet wtedy, gdy nie zjem zupy albo narozrabiam w sklepie?”. Zaczyna chodzić do przedszkola, więc spędza z nią mniej czasu, co może go niepokoić i złościć („Dlaczego mnie zostawiła?!”). To trudny moment: z jednej strony dziecko jest już...

Niestety statystyki nie napawają optymizmem. Według badań Głównego Urzędu Statystycznego liczba rozwodów zwiększyła się o ponad 35% . Na pierwszy krok, jakim jest separacja, zdecydowanie częściej decydują się kobiety. Ich ambicje nie sprowadzają się już  do pielęgnowania domowego ogniska – chcą realizować się w pracy, rozwijać swoje pasje, a co najważniejsze, chcą czuć, że mają wpływ na własne życie. Dlatego tak często dochodzi do zderzenia dwóch odrębnych światów kobiety i mężczyzny, co może rodzić konflikty. To od nas zależy, jak sobie z nimi poradzimy.   Cisza rozwala związek Choć brzmi to banalnie, to właśnie rozmowa jest podstawą rozwiązywania wszelkich niejasności. Dlaczego ludzie się rozwodzą ? Odpowiedź jest dosyć trywialna - nie próbują znaleźć wspólnego kanału komunikacji, który pozwoliłby im na wymianę myśli, emocji oraz – co ważne – wiedzy. Najgorszym sposobem radzenia sobie z brakiem porozumienia, jest trwanie w nieustannej ciszy, która powoli, ale skutecznie „zjada” małżeństwo. W takiej sytuacji wystarczy, że w końcu padnie jedno niewłaściwe słowo, a mała kłótnia przerodzi się w ciąg zajadłych bitew. Zatrzymajmy się wtedy na chwilę i spójrzmy na istotę sprawy z dystansu.   Rozstanie ze współmałżonkiem przeżywamy tak, jak śmierć bliskiej osoby Separacja może okazać się idealnym czasem na złapanie psychicznej równowagi i zrobienie bilansu małżeńskiego. – Ludzie boją się rozwodów. Badania pokazują, że w sytuacji rozstania stresujemy się tylko nieco mniej niż w momencie śmierci bliskiej osoby – opowiada wrocławska psycholog i seksuolog Agata Ruchel, udzielająca porad na portalu www.rozwodznim.pl – Dlatego wiele osób decyduje się poukładać myśli w samotności, a później z nową energią budować nadszarpnięty związek. Jednak, gdy nie ma w nas woli i siły, aby powracać do małżeństwa ,...