Jak każdy rodzaj bezdechu u dziecka, bezdech afektywny wiąże się z pewnymi dolegliwościami, o których należy pamiętać. Ważne jest też, żeby wiedzieć, jak postępować z maluchem, u którego wystąpił bezdech afektywny.
Bezdech afektywny to epizod braku przepływu powietrza w drogach oddechowych. Maluch nagle przestaje oddychać i sinieje (bezdech afektywny siny stanowi około 60% przypadków) albo blednie (mowa tu o bezdechu aktywnym bladym). Wciąż nie wiadomo, dlaczego dochodzi do bezdechu. Znany jest jednak mechanizm, jaki zachodzi wówczas w organizmie dziecka.
Bezdech afektywny u dziecka często zdarza się w momencie stresowym dla malucha (i wcale nie musi to być duży stres!). Napadom towarzyszy zazwyczaj gromki płacz malucha. Właśnie dlatego jeśli już u dziecka dojdzie do bezdechu, przede wszystkim trzeba je uspokoić. Lekarze zalecają też rodzicom zgłaszającym problem afektywnego bezdechu, by unikali stresujących i rozdrażniających malucha sytuacji.
Przyczyny bezdechu afektywnego wciąż nie są do końca poznane. Lekarze są jednak zdania, że za zaburzenie w dużej mierze może odpowiadać pewnego rodzaju dysfunkcja autonomicznego układu nerwowego (tego, który odpowiada za unerwienie narządów wewnętrznych). Z innych badań wynika, że częste napady bezdechu mogą mieć związek z opóźnieniem dojrzewania układu nerwowego (przede wszystkim w obszarze pnia mózgu). Kolejną przyczyną bezdechu mogą być niedobory żelaza.
Z badań wynika, że bezdech afektywny pojawia się zaledwie u 5% osób z całej populacji. Najczęściej jego pierwszy objawy pojawiają się pomiędzy 6. a 24. miesiącem życia. Czasami (choć zdarza się to jednak bardzo rzadko) napady bezdechu afektywnego można zauważyć już kilka dni po narodzinach dziecka. Częściej problem też dotyczy chłopców niż dziewczynek.
Rodziców ucieszy też na pewno fakt, że wiekiem napady bezdechu afektywnego, nazywane potocznie „zanoszeniem”, ustępują (najpóźniej około 5.-6. roku życia). Zazwyczaj jest tak, że napady występują rzadko, a później pojawiają się coraz częściej. Później napady stopniowo maleją, aż w końcu całkowicie ustępują.
Bezdech afektywny dzielimy na dwa rodzaje:
Bezdech afektywny siny
Pierwszym objawem bezdechu sinego jest płacz dziecka. Później dochodzi do zatrzymania oddychania w fazie wydechu. Nazwa odnosi się do koloru skóry i błony śluzowej malucha, które przybierają siny odcień. Następnie dziecko traci na chwilę przytomność. Jego ciało staje się wiotkie. Na szczęście zazwyczaj maluch bardzo szybko odzyskuje przytomność.
Bezdech afektywny blady
W przypadku odmiany bladej dziecko staje się blade przed utratą świadomości i pozostaje blade także wówczas, gdy jest nieprzytomne. Podobnie jak w przypadku odmiany sinej, po utracie przytomności ciało malucha wiotczeje. Bodźcem, który najczęściej wywołuje blady napad afektywnego bezdechu, jest ból, rzadziej złość lub strach.
Napady powikłane
Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z odmianą siną, czy odmianą bladą, bezdech afektywny może przybierać postać napadów powikłanych (złożonych). Mówimy o nich w sytuacji, gdy poza bezdechem i utratą przytomności u dziecka występują także drgawki. Czasem drgawkom towarzyszy też mimowolne oddanie moczu.
Jeśli dziecko dozna napadu bezdechu afektywnego i straci przytomność, nie zwlekaj z wizytą u lekarza. Sami nie jesteśmy w stanie ocenić, czy faktycznie mamy do czynienia z bezdechem, napadem padaczkowym (napady padaczkowe pojawiają się zazwyczaj niespodziewanie, nie stwierdza się zewnętrznego czynnika wywołującego napad), czy może są to problemy z sercem.
Gdy napady bezdechu się powtarzają, spróbuj zarejestrować ich przebieg (możesz zrobić to, wykorzystując telefon komórkowy). Podczas wywiadu lekarz zbierze dokładny wywiad z rodzicami (może zapytać cię o wszystko, począwszy od ciąży, okresu okołoporodowego do stanu zdrowia malucha) i oceni nagranie. Dopiero później zdecyduje o leczeniu: ewentualnych badaniach i lekarstwach.
W przypadku stwierdzenia bezdechu afektywnego lekarstwa stosowane są niezwykle rzadko. Lekarze podkreślają, że podczas napadów najważniejsze jest zachowanie spokoju. Możemy też pomóc dziecku domowymi sposobami:
Takie małe rzeczy potrafią zdziałać prawdziwe cuda! Na szczęście napady bezdechu afektywnego ustępują zazwyczaj samoistnie i bardzo szybko. Same w sobie nie stanowią zagrożenia dla życia dziecka.
Pacjenci, u których w dzieciństwie wystąpiły napady bladego bezdechu afektywnego, w dorosłym życiu są bardziej narażeni na omdlenia.
Bibliografia:
Zobacz też:
Rabat 20% na biżuterię Artelioni dostępne w salonach i na apart.pl. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat do -40% na wszystkie buty i torebki z kodem: ZAKUPY. Oferta dostępna sklep.carinii.com.pl. Szczegóły na stronie.
Najniższa cena produktu ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 649 zł.
Cena produktu po zastosowaniu rabatu - 519,20 zł
Moda ORSAY oferuje każdej kobiecie możliwość poczucia się sobą niezależnie od sytuacji, nastroju czy rozmiaru ubrania. Skorzystaj z dodatkowej 20% zniżki na wszystko w sklepach stacjonarnych i na orsay.pl. Zniżka nie dotyczy bonów podarunkowych. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Rabat do 40% na sprzęt, odzież i akcesoria sportowe dostępny w sklepie stacjonarnym i na Sportano.pl. Szczegóły w sklepie i na stronie.
Rabat 20% na cały asortyment z wyłączeniem kolekcji Sablewska x Gabriella. Oferta dostępna na gabriella.pl. Nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie.
Najniższa cena produktu ze zdjęcia 30 dni przed obniżką - 16,90 zł.
Cena po zastosowaniu rabatu - 13,52 zł.
Rabat 20 % na jeden nieprzeceniony artykuł dostępny w sklepach stacjonarnych i na VANGRAAF.COM. Z rabatu można skorzystać tylko jeden raz i nie można go łączyć z innymi promocjami. Wypłata w gotówce, zakup karty podarunkowej lub zwrot za dotychczas zakupione artykuły są wykluczone. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Każdy rodzic powinien wiedzieć, czym jest SIDS. Choć wciąż nie znamy przyczyny występowania śmierci łóżeczkowej, jest wiele rzeczy, które możemy zrobić, aby zminimalizować ryzyko jej wystąpienia. Sprawdź, czy SIDS to choroba, i które dzieci są szczególnie zagrożone. Co to jest SIDS? SIDS (z ang. Sudden Infant Death Syndrome ) nazywany także „cichą śmiercią” lub „śmiercią bez patologii”, to zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt. SIDS nie jest chorobą. Jest diagnozą, którą lekarze stawiają w szczególnych okolicznościach nagłej, nieoczekiwanej śmierci dziecka poniżej pierwszego roku życia, które uważane było przez rodziców i lekarzy za zdrowe. Trzeba jednak pamiętać, że SIDS zdarza się wyjątkowo rzadko. Szacuje się, że w Polsce śmierć łóżeczkowa dotyka około 60 niemowląt rocznie. Nie myl SIDS z SUDI (ang. Sudden Unexpected Death in Infancy ). To drugie pojęcie oznacza wszystkie przypadki niespodziewanej śmierci w trakcie snu dziecka poniżej 1. roku życia. 44% przypadków SUDI stanowi nagła śmierć łóżeczkowa (SIDS). SIDS: do kiedy występuje? Śmierć łóżeczkowa występuje u niemowląt do 12. miesiąca życia, najczęściej między 2. a 6. miesiącem życia (zdarza się wtedy 80-90 proc. przypadków SIDS), później jest coraz rzadsze, a po pierwszym roku życia ryzyko praktycznie zanika. Zwykle zdarza się w nocy i wczesnym rankiem, sporadycznie we śnie w ciągu dnia. Jest częstsza u chłopców niż u dziewczynek. W skali światowej częstotliwość występowania SIDS waha się od 0,1 do 6 na 1000 żywych urodzeń. Najwyższy współczynnik występowania SIDS zaobserwowano w Australii i Nowej Zelandii. Czy wiadomo, jakie są przyczyny śmierci łóżeczkowej? Nie wiadomo, jakie są przyczyny występowania SIDS, a sama diagnoza...
Amerykańska Akademia Pediatryczna (AAP) zwraca baczną uwagę na bezpieczeństwo niemowląt w trakcie snu. W swoich wytycznych zaznacza, by dzieci nie spały ze swoimi rodzicami w jednym łóżku. Ostatnie badania pokazują jednak, że ryzyko śmierci dziecka we śnie jest znacznie bardziej zależne od czynników takich jak, np. palenie papierosów przez któregokolwiek rodzica, spanie z dzieckiem na sofie/kanapie, czy spanie z dzieckiem rodzica znajdującego się pod wpływem substancji odurzających. Najnowsze doniesienia naukowców, przekonują, że spanie z dzieckiem w łóżku wcale nie jest niebezpieczne. Najnowsze badania Zdaniem ekspertów z ABM Academy of Breastfeeding Medicine informacje, które obecnie posiadamy na temat bezpiecznego spania z dzieckiem, należy doprecyzować. Wzywają także do dalszych badań i bardziej zindywidualizowanego doradztwa dla rodziców w tej sprawie. ABM skupiło się na sposobie karmienia niemowląt. Badania wykazały, że w przypadku niemowląt, które są karmione piersią i nie występują u nich inne czynniki ryzyka, spanie w jednym łóżku z rodzicami w żaden sposób nie wpływa na zwiększenie ryzyka wystąpienia SIDS , a wręcz przeciwnie, może to ryzyko nawet obniżyć. Autorzy badania twierdzą, że dzielenie łóżka z rodzicem może być korzystne dla niemowląt karmionych tylko piersią, a nawet zapobiegać SIDS. „Kiedy matki karmiące piersią śpią ze swoimi dziećmi, chronią je przed potencjalnymi zagrożeniami m.in. zakryciem dróg oddechowych czy przegrzaniem, a wszystko dzięki charakterystycznej pozycji do spania w kształcie litery C (mama jest jakby zwiniętą wokół niemowlaka, tworząc ograniczoną przestrzeń do spania swoim ciałem)”, twierdzą eksperci. Zbyt głęboki sen Badania wykazały także, że dzieci karmione sztucznie, a także niemowlęta karmione naturalnie śpiące w łóżeczku budzą się w nocy rzadziej, a także trudniej jest dobudzić,...
Badania ostatnich lat dowiodły, że ssanie smoczka może zapobiegać śmierci łóżeczkowej (SIDS). Ssanie smoczka niekiedy okazuje się pożyteczne. Dotyczy to głównie niemowląt w okresie ponoworodkowym, a zwłaszcza dzieci między 2. a 6. miesiącem życia, bo ten okres niesie ze sobą ryzyko wystąpienia tzw. śmierci łóżeczkowej. Celowość podawania smoczka w „wieku zagrożenia” potwierdziła między innymi Amerykańska Akademia Pediatrii. Decydując się na dawanie smoczka, trzeba przestrzegać jednak pewnych zasad: podać go nie wcześniej niż w drugim miesiącu, gdy karmienie piersią już się ustabilizuje, nie wkładać smoczka powtórnie do buzi, gdy śpiące dziecko przestało już go ssać. Kiedy minie czas zagrożenia SIDS (na ogół powyżej 6. miesiąca życia) trzeba dziecko stopniowo odzwyczajać od smoczka – po ukończeniu pierwszego roku życia nie powinien go już ssać.
