Biedna współczesna matko, nic ci nie wolno! - felieton matki, która narażała życie dzieci

Wiecie o czym marzę? Chciałabym zaprosić was, czytelniczki, na rozmowę/pogaduchy/zwierzenia... Usiadłybyśmy naprzeciwko siebie i każda opowiedziałaby o swoim macierzyństwie . O tym, kiedy zaczęła myśleć o dziecku, jak wielka jest jej miłość do niego i jak może ona boleć. Ale także o tym, że czasami tej miłości musiała się nauczyć, a myśl o narodzinach malucha, owszem, doprowadzała do łez, ale ze złości czy gniewu. A może niektóre z was przyznałyby, że instynkt macierzyński omija je szerokim łukiem i że nie chcą mieć dzieci? Każda z was to inna historia, wzruszenia, szczęście, radość, lęki i obawy... Wszystkie opowieści są bardzo, bardzo ważne. Kiedy dopada Instynkt macierzyński chodzi różnymi drogami. Czasami budzi się naprawdę bardzo wcześnie (przynajmniej tak się mówi, że to instynkt). Pewnie każda z was zna takie kobiety, które myślały o dziecku już jako nastolatki. Dla nich bycie mamą to sens życia , o niczym innym nie marzyły. I jeśli los nie pokrzyżował ich planów, bardzo szybko je realizowały. Młoda mama pisze na forum internetowym: „Mam dwuletnią córeczkę. Urodziłam ją, mając 19 lat. I nie żałuję tej decyzji! Macierzyństwo to wspaniała rzecz”. Instynkt pojawia się też, gdy kogoś mocno kochasz . I całą sobą czujesz, że tak, z TYM człowiekiem chcę żyć, chcę się zestarzeć i chcę mieć dzieci. Bez cienia wątpliwości. Znacie tę oszałamiającą radość, gdy nagle przychodzi ta pewność? To tak, jakby po burzy wpłynąć statkiem do spokojnego i bezpiecznego portu. Wiem, brzmi to pompatycznie, ale jakież to prawdziwe! Oczywiście zanim urodzi się dziecko, może minąć wiele lat, ale myśl o nim została zasiana. I od tej pory w tym domu, w tej rodzinie czeka się na nie bardzo, bardzo mocno. „Dopadł mnie instynkt macierzyński. Od jakiegoś czasu marzę o tym, by być w ciąży . Wybierać ubranka, czuć ruchy dziecka , szykować...

Przez pięć lat powadziła magazyn „Zdrowie” i program „Młodsza, piękniejsza, szczęśliwsza” w TVN Style . Zasiada w kapitule akcji „Hotel przyjazny matce i dziecku”, która przyznaje certyfikaty potwierdzające, że w danym miejscu każdy maluch jest mile widziany. Magda Klimkowska: Moja pierwsza myśl, gdy dowiedziałam się, że jestem w ciąży... Marta Kuligowska: Zastanawiałam się, jak to będzie, gdy urodzi się dziecko. I czy sobie poradzę? Magda Klimkowska: Poczułam się mamą, gdy... Marta Kuligowska: Po raz pierwszy wzięłam moje maluchy na ręce. Magda Klimkowska: Zaskoczyło mnie, że moje dzieci... Marta Kuligowska: Tak bardzo się różnią między sobą, choć są bliźniakami, i to, że potrafią tak długo spać! Magda Klimkowska: Nie miałam pojęcia, że bycie mamą... Marta Kuligowska: Zmienia całe życie. Magda Klimkowska: Najbardziej się bałam, gdy... Marta Kuligowska: Dowiedziałam się, że jestem w ciąży bliźniaczej i że będę rodzić wcześniej. Magda Klimkowska: Najpiękniejsza chwila... Marta Kuligowska: Pierwsze minuty, gdy już byliśmy razem. Magda Klimkowska: Chciałabym, żeby moje dzieci... Marta Kuligowska: Były przede wszystkim mądre, odważne, dobre, wrażliwe i miały w sobie dużo empatii. Magda Klimkowska: Często mówię do nich... Marta Kuligowska: Ciężko mi cokolwiek wybrać, gdyż w ogóle często i dużo mówię do moich dzieci. Magda Klimkowska: Gdy moje dzieci będą duże... Marta Kuligowska: Będą już samodzielne, a ja będę panią w średnim wieku. Magda Klimkowska: Najgłupsza rada, jaką dostałam... Marta Kuligowska: Nie przyzwyczajaj do noszenia na rękach. Magda Klimkowska: ...i najlepsza: Marta Kuligowska: Kochaj i przytulaj. Magda Klimkowska: Kiedy patrzę na inne dzieci... Marta Kuligowska: Zastanawiam się, w jaki sposób wychowują je rodzice, i...

Pierwszą córkę urodziłam w wieku 30 lat Agnieszka, mama Mai (4 lata), Marysi (2 lata), Patryka (10 miesięcy) Gdy wyszłam za mąż, miałam 22 lata. Wszyscy myśleli, że jestem w ciąży, stąd decyzja o ślubie. Trudno się dziwić – wszyscy moi znajomi studiowali i nikt nie myślał o zakładaniu rodziny. My też. Chcieliśmy skończyć studia, znaleźć dobrą pracę, by żyć na własny rachunek, mieszkanie… Zresztą w wieku 22 lat nie byłam gotowa na macierzyństwo. Dzieci mnie denerwowały. Myślałam nawet, że jestem pozbawiona instynktu macierzyńskiego. Jednak z biegiem lat coraz częściej zaglądałam do dziecięcych wózków, życzliwiej patrzyłam na biegające maluchy, aż wreszcie poczułam, że jestem gotowa. Po siedmiu latach zdecydowaliśmy się z Łukaszem na dziecko. Czuliśmy, że nie zagrozi ono naszej wolności, bo już z niej skorzystaliśmy. Podróże, znajomi, czas tylko dla siebie… Staliśmy się też sobie bardzo bliscy. Zdałam sobie sprawę, że mogę wziąć odpowiedzialność za drugiego człowieka, że jestem wyciszona, spełniona... Jestem osobą, która robi plany. Skoro zdecydowałam się na dziecko, chciałam się do tego przygotować jak najlepiej. Wizyta u ginekologa, badania, kwas foliowy, dieta… Zawsze marzyłam o trójce dzieci. Planowałam, że będę je miała do 35. roku życia, by różnica między nimi była jak najmniejsza. Ba! Zaplanowałam nawet, kiedy chciałabym urodzić pierwsze dziecko – na przełomie marca i kwietnia, by urlop macierzyński wypadł na letnie miesiące. Oczywiście myślałam o tym, czy w ogóle mogę mieć dzieci. Czy to, że czekałam na nie tak długo, nie okaże się dla mnie zgubne. Dużo czytałam o ciąży, macierzyństwie. Wiedziałam, że mam rok, półtora roku na próby. Że dopiero po tym czasie powinnam zacząć się denerwować. Nie zdążyłam, bo po czterech miesiącach okazało się, że będę miała dziecko. Druga...