Tego słowa rodzice używają zbyt często!

Pępkowe to mały element ojcostwa Dla wielu mężczyzn ojcostwo zaczyna się z dniem narodzin dziecka i tradycyjną imprezą tzw. pępkowym , zazwyczaj w męskim gronie. Warto przypomnieć, że więź między ojcem a dzieckiem nawiązuje się 9 miesięcy wcześniej. To wtedy w mężczyźnie powinna narodzić się świadomość nowej życiowej roli i obowiązków które są z nią związane. Okres ciąży i sam poród to etap w którym ojcowie powinni aktywnie uczestniczyć. To czas na wsparcie partnerki w codziennych aktywnościach i wspólne wizyty u lekarza. To także doskonały okres na budowanie bliskości z nienarodzonym dzieckiem poprzez mówienie do niego czy dotyk brzucha partnerki . Tego typu postawy korzystnie wpływają na poczucie bezpieczeństwa partnerki, wysyłają także pozytywny, ojcowski sygnał do otoczenia – członków najbliższej rodziny czy przyjaciół. - Powinniśmy skończyć z myśleniem, że ojciec w okresie ciąży i zaraz po porodzie jest aktorem drugiego planu - komentuje Halina Biedroń, położna, ekspert kampanii społeczno-edukacyjnej „Położna na medal". - Najwyższy czas, żeby zacząć uświadamiać, ale także doceniać znaczenie jakie odgrywa ojciec w życiu dziecka i przyszłej matki. Czytaj też: Dlaczego warto być tatą. Pięć korzyści które mogą was zaskoczyć   Nie warto czekać na „odpowiedni moment" Podstawowym błędem jaki popełniają młodzi ojcowie , jest oczekiwanie na odpowiedni moment, w którym należy włączyć się w wychowywanie dziecka. Stereotypowo, okres niemowlęctwa zarezerwowany jest dla matki, której przypisuje się wyjątkową bliskość i czułość w stosunku do maluszka. Tatusiowie zazwyczaj rezygnują z czynności opiekuńczych tłumacząc się brakiem doświadczenia i predyspozycji – nieporadność, niezgrabne ręce i za dużo siły. Nic bardziej mylnego, nawet w tym okresie ojcowie mają szansę się wykazać. Pielęgnacji, przewijania czy...

Jeszcze niedawno o depresji mówiło się tylko w odniesieniu do dorosłych. Dziś już wiadomo, że zachowania depresyjne ma ok. 20 proc. nastolatków . Problemy pojawiają się u coraz młodszych dzieci, nawet u kilkulatków. Większość przypadków nie jest nawet diagnozowanych – w Polsce dramatycznie brakuje psychiatrów dziecięcych i kompleksowej opieki psychologicznej nad dziećmi: mówi prof. Małgorzata Janas-Kozik, psychiatra i psychiatra dziecięcy. Pani profesor, czy to prawda, że obniża się wiek, w którym dzieci zaczynają mieć problemy z psychiką? Coraz młodsze dzieci trafiają po pomoc do psychiatry. Te porady obejmują nie tylko samo dziecko, ale i rodzinę. Z jednej strony rośnie świadomość społeczna: rodzice, których niepokoi zachowanie dziecka , mogą się skonsultować na portalach społecznościowych albo poszukać informacji u dr. Google. Z drugiej strony zmieniło się tempo życia, pewne wymagania stawiane dzieciom i młodzieży, sposób komunikowania się. Zmienił się też model rodziny – z rodziny wielopokoleniowej na rodzinę „nuklearną” , która zwykle ogranicza się do rodzica i dziecka. Ani dziecko, ani rodzic nie mają wsparcia wielopokoleniowej rodziny. Dlatego szuka się pomocy u profesjonalistów. Gdy 20 lat temu zaczynałam pracę jako psychiatra dziecięcy, to głównymi moimi pacjentami były nastolatki . Obecnie pierwsze epizody ciężkich zaburzeń psychiatrycznych zdarzają się już w wieku 12, 13 lat. Ciężkie zaburzenia odżywiania zdarzają się u 11-latków. Rodzice mają trudności wychowawcze , nie radzą sobie z frustracją dziecka, z odmawianiem mu czegokolwiek. To widać już u kilkulatków.  Jakie frustracje może mieć tak małe dziecko? Np. to, że rodzice czegokolwiek mu odmawiają, nie chcą mu czegoś kupić w sklepie. Rodzice nie stwarzają dziecku sytuacji frustrujących i nie uczą oczekiwania na nagrodę. Trzeba czasem powiedzieć: „Teraz nie mam...

Myślisz, że nie poświęcasz swojemu dziecku wystarczająco dużo czasu? Okazuje się, że spędzasz z nim więcej czasu, niż twoi dziadkowie z twoją mamą, gdy była dzieckiem... Współcześni rodzice spędzają z dzieckiem więcej czasu Badacze z Uniwersytetu Kalifornijskiego postanowili sprawdzić, kto spędzaj więcej czasu z dziećmi: współcześni rodzice czy rodzice w latach 60. Autorka badania, dr Judith Treas, przyznaje, że wyniki okazały się zaskakujące. Wydawałoby się, że dzisiejsi rodzice są lepiej wykształceni, bardziej skoncentrowani na karierze i mają więcej pieniędzy, dzięki którym mogą opłacać opiekunki, przez co spędzają z dziećmi mniej czasu. Nic bardziej mylnego! Według badań przeprowadzonych na grupie ponad 68 tys. kobiet, w 1965 roku mamy spędzały z dziećmi średnio 54 dni minuty dziennie. W 2012 roku spędzają aż 104 minuty! Współcześni ojcowie spędzają z dziećmi 59 minut dziennie, w 1965 roku spędzali zaledwie... 16 minut. Czy mimo wszystko nie dziwi was ta dysproporcja? Dzisiejsze kobiety pracują tak samo, jak mężczyźni, a jednak poświęcają dzieciom prawie 2 razy więcej czasu. Zobacz także: Tata na 1 dzień przejął obowiązki mamy i... ma dość Czas spędzony z dzieckiem to nie tylko zabawa W czas poświęcony dziecku wlicza się nie tylko wspólną zabawę czy czytanie książki przed snem. "Czas spędzony z dzieckiem to czas przygotowywania posiłków i przekąsek, czas karmienia, kąpania, przebierania pieluch, układania do snu, wstawania w środku nocy, opiekowania się, zabawy, zapewniania opieki medycznej, pomagania przy odrabianiu pracy domowej" – wyjaśnia dr Treas. Ile czasu spędzasz z dzieckiem? Według autorów badania, na takie wyniki ma wpływ wykształcenie obecnych rodziców. Im rodzice są lepiej wykształceni i bardziej świadomi, tym więcej czasu poświęcają dziecku. My jednak wierzymy, że to nie edukacja rodzica wpływa na czas...