Całkiem nowa Ty - życie po urodzeniu dziecka

"Jestem po 30. i chociaż czasem tęsknię za bajeczną wolnością poprzedniej dekady, muszę przyznać, że życie nie jest takie złe. Właściwie,  uwielbiam życie po 30. " – pisze Julia, mama 2 dzieci. Przeczytajcie, dlaczego: 1. Mówisz, co myślisz Kiedy masz 30 lat, wiesz, co to wolność słowa. Możesz mówić to, co naprawdę myślisz. Nie przejmujesz się, czy ktoś cię lubi, czy nie. Wiesz, że nie każda nowo poznana osoba musi być twoim przyjacielem. Kiedy jesteś mamą, nie masz zbyt wiele wolnego czasu. 2. Znasz priorytety Kiedy jest się rodzicem, rodzina jest zawsze na pierwszym miejscu. To, co kiedyś spędzało sen z powiek, przestało mieć znaczenie. Rachunki, pranie, zajęcia dodatkowe – to prawdziwe problemy, z którymi musisz się zmierzyć. 3. Umiesz śmiać się z siebie Kiedy umiesz śmiać się z siebie i swoich błędów, życie jest łatwiejsze. Niestety, to umiejętność, która przychodzi z czasem. Wiesz, że jesteś kim jesteś, lubisz siebie i nie musisz niczego udowadniać. 4. Wiesz, co to wdzięczność Wdzięczność jest uczuciem, do którego trzeba dojrzeć. Kiedy masz 30 lat, przeżyłaś wiele załamań i trudnych chwil, potrafisz docenić pomoc i wsparcie. Nie tylko najbliższych, ale również zupełnie obcych osób. 5. Odcinasz się od porażek Nie skupiasz się już na porażkach, zaczynasz dostrzegać więcej pozytywnych stron. Wiesz, że jesteś silna i nawet z trudnej sytuacji wyjdziesz obronną ręką – w końcu masz dla kogo walczyć. Zobacz także: Tak wygląda macierzyństwo bez lukru 6. Jesteś kreatywna Nie masz ograniczeń. Możesz mówić to, na co masz ochotę (patrz wyżej), więc nie boisz się wyrażania opinii i emocji. Malujesz, piszesz dziennik albo bloga, gotujesz, czytasz  - robisz to, co chcesz, z wielką pasją. 7. Cieszysz się z małych rzeczy Gdy słyszysz śmiech swoich pociech, które wspólnie się bawią, sama zaczynasz się...

Mamy na forum babyonline.pl piszą, że pierwsze dziecko wychowują rodzice, a drugie rodzeństwo i przyznać trzeba, że sporo w tym prawdy. Wychowując kolejne dziecko korzystamy z doświadczenia zdobytego przy pierworodnym. Czy popełniamy te same błędy? Czy podchodzimy tak samo do czystości, porządku czy chorób? Sprawdź, co się zmieni, gdy urodzisz kolejne dziecko. Świętowanie z okazji narodzin dziecka Pierwsze dziecko - Gdy podzieliłaś się wiadomością o pierwszej ciąży, wszyscy świętowali, jakbyś była pierwszą kobietą na świecie, która urodzi. Rodzina, przyjaciele od początku ciąży kupowali prezenty dla dziecka, dopytywali się o twoje zdrowie i samopoczucie. Po narodzinach wszyscy niemalże ustawiali się w kolejce, by odwiedzić ciebie i maleństwo. Następne dziecko – Gdzie się wszyscy podziali? Dokumentacja ciąży i kolejnych chwil z życia dziecka Pierwsze dziecko - Od momentu zobaczenia na teście dwóch kresek minimum raz w tygodniu robiłaś zdjęcia swojemu brzuszkowi, mimo że jeszcze nie był widoczny. Po narodzinach dziecka systematycznie eksploatowałaś aparat kilkanaście razy dziennie. Następne dziecko – Zrobiliście kilka zdjęć pod koniec ciąży, by mieć dowód, że w niej byłaś. Podejście do chorób pierwszego a następnego dziecka Pierwsze dziecko – Każde pociągnięcie nosem uważałaś za wielką chorobę wymagającą konsultacji lekarskiej. Następne dziecko – Katar to nie choroba, a "glut zwisający do pasa" jest waszą codziennością (jeśli starsze dziecko jest już przedszkolakiem ). Konsultacji lekarskich wymagają jedynie wysokie gorączkowanie i nagłe wypadki. Zarządzanie czasem przy dzieciach Pierwsze dziecko – Permanentny brak czasu . Wyjście na spacer wymagało starannego zaplanowania. Nie mogłaś się zobowiązać, że stawisz się na jakiekolwiek spotkanie, bo nigdy nie wiadomo, czy dziecko nie zmieni swojego...

Niektórzy sądzą, że opieka nad kilkutygodniowym bobasem jest źródłem nieustającej satysfakcji, a czasu na urlopie macierzyńskim ma się – ho, ho! – tyle, że wystarcza go na odświeżenie francuskiego czy przekopanie się przez stertę książek. Jak jest naprawdę? Jeśli jesteś statystyczną polską matką, to rano czujesz się zmęczona, wieczorem padasz z nóg, a przez całą okrągłą dobę nic tak cię nie wyprowadza z równowagi jak hasła pracujących koleżanek: „Nie nudzi ci się tak siedzieć bezczynnie w domu? Przecież to twoje dziecko tylko je i śpi”. Ale z drugiej strony... rzeczywiście ono niewiele więcej robi! Zastanówmy się więc razem, co tak naprawdę nie pozwala ci odpocząć? Nadmiar oczekiwań (wobec siebie) Choćbyś cały dzień sprzątała, gotowała i tuliła płaczącego non stop maluszka, wieczorem i tak masz poczucie, że mogłaś zrobić jeszcze więcej. Do tego twoje wyrzuty sumienia są potęgowane przez babcine wspomnienia: „Dzisiaj to jest łatwo – za moich czasów to się pieluszki gotowało i tarło marchewkę!”. To prawda, dzisiaj opieka nad malcem stała się łatwiejsza, ale z drugiej strony – w naszych czasach oczekiwania wobec matek są o wiele większe niż kiedyś. No i powiedzmy sobie szczerze: babcia wspomina kocioł z pieluszkami, ale czy pamięta, jak po powrocie z pracy siadywała na podłodze z półrocznym oseskiem i czytała mu książeczki? Najpewniej nie: jeszcze kilkadziesiąt lat temu mało kto zawracał sobie głowę takimi sprawami jak wspomaganie rozwoju niemowlęcia albo kształtowanie jego poczucia własnej wartości. A to przecież wcale nie są łatwiejsze zadania niż gotowanie i prasowanie tetry. UWAGA! Zamiast się zadręczać, doceń swoje wysiłki. Opieka nad niemowlęciem to poważne i bardzo trudne zadanie – a tobie przecież się to udaje! Zgubny stereotyp A kto jest winien temu kultowi...