Chłopcy z Placu Broni – recenzja audiobooka

Trudno nie zacząć od pytania o gender. Nadal błędnie odczytujemy to słowo. Gdy dziecko przychodzi na świat, to rodzice zwykle wiedzą, czy urodziła się dziewczynka, czy chłopiec. To płeć biologiczna. Oprócz niej jest jeszcze płeć społeczno-kulturowa, czyli właśnie gender (z ang. płeć). Gdy kobieta jest w ciąży, często odpowiada na pytanie, czy spodziewa się córki czy syna. Te niewinne pytanie jest emanacją oczekiwań społeczeństwa, które płciom przypisuje konkretne role. Zresztą różne badania potwierdzają, że rodzice, gdy dowiedzą się, jakiej płci będzie dziecko, inaczej zwracają się do przyszłej dziewczynki, a inaczej do chłopca. Gender pokazuje, że kobiety nie rodzą się z naturalnymi skłonnościami do sprzątania i gotowania, a mężczyźni – do polowania czy majstrowania w aucie. Te role narzuca nam społeczeństwo. Oczywiście jest część dziewczynek i chłopców, którym to się podoba, ale nie jest tak, że wszyscy chłopcy kochają auta, a wszystkie dziewczynki lubią różowy. To dorośli mówią dzieciom, że mają się tak a tak zachowywać i że taki a taki kolor przypisany jest do danej płci. Zresztą to się zmienia, bo kiedyś niebieski był dziewczyński, a różowy chłopacki. Dzieci tego nie wiedzą, ale szybko od nas to przejmują. Ograniczając dzieciom wybór, działamy na ich niekorzyść.  Ma Pani na myśli wybór zawodu? Chętniej uczymy się, gdy mamy motywację, jak coś nas pasjonuje. Jeżeli dziewczynka interesuje się motoryzacją, mogłaby rozwijać się w tym kierunku i w przyszłości zostać np. projektantką samochodów. Jeśli jednak usłyszy, że to zajęcie nie jest dla dziewczynek, to może się zamknąć na to, co ją interesowało. Tak samo jest z chłopcami. Być może dlatego nie narodził się jeszcze drugi Janusz Korczak, bo chłopcy słyszą, że zajmowanie się dziećmi jest niemęskie, to zadanie kobiet. Kto studiuje na kierunkach humanistycznych? Kobiety!...

Choć nie wszystkie dziewczynki zaczynają mówić szybciej niż ich koledzy z piaskownicy, zazwyczaj właśnie tak się dzieje. Nie tylko prędzej wymawiają pierwsze wyrazy, ale mają także większy zasób słów i lepiej radzą sobie z budowaniem zdań oraz zawiłościami gramatyki. Gdy podrosną, szybciej uczą się czytać i pisać. Robią mniej błędów ortograficznych, łatwiej też uczą się języków obcych. Wcześniej niż ich koledzy zaczynają posługiwać się liczbami, lepiej dodają, odejmują, mnożą... Czy to oznacza, że dziewczynki są zdolniejsze niż chłopcy? Nie, po prostu każda z płci rozwija się trochę „po swojemu”. Chłopcy, choć więcej czasu zajmuje im oswojenie się z cyferkami, z czasem (na ogół) zaczynają bić na głowę swoje koleżanki w zadaniach wymagających rozumowania matematycznego. Przeważnie mają także bardziej rozwiniętą wyobraźnię przestrzenną, lepiej radzą sobie z pojmowaniem pojęć abstrakcyjnych i łatwiej dostrzegają relacje między nimi. Są również odważniejsi w podejmowaniu nowych wyzwań. Ale spokojnie: jeśli chodzi o pamięć i inteligencję, nie stwierdzono między płciami istotnych różnic. Skąd się to bierze Jak wyjaśnić te różnice? Zdania badaczy są podzielone. Jedni uważają, że są one wrodzone i wynikają z odmiennej budowy mózgu i innego działania hormonów. Świadczy o tym według nich to, że ujawniają się zbyt wcześnie, by wpływ środowiska mógł mieć jakieś znaczenie. Inni twierdzą, że – niezależnie od różnic biologicznych – ogromne znaczenie ma właśnie środowisko, które w zależności od płci maluszka wzmacnia albo zaniedbuje rozwój jego poszczególnych umiejętności. Zauważono na przykład, że opiekunowie, zajmując się dziewczynkami, częściej czule do nich gruchają (a one dzięki temu będą sobie w przyszłości lepiej radziły z mówieniem), natomiast chłopców starają się zainteresować...

Gdy pół roku temu Małgorzata Rozenek (35) i Radosław Majdan (42) zdali sobie sprawę, że to, co ich łączy, jest czymś więcej niż przyjaźnią, Perfekcyjna Pani Domu na początku zastanawiała się, czy jej synowie: 4-letni Tadeusz i 8-letni Stanisław zaakceptują fakt, że w życiu ich mamy pojawił się nowy mężczyzna . Małgosia postanowiła, że powoli będzie oswajać chłopców z myślą, że jej cała uwaga nie będzie skupiona wyłącznie na nich. Synowie Rozenek uwielbiają Radka Majdana Ona i Radek również spędzili długie godziny, rozmawiając o tym, że dla niego także czasem może brakować czasu, że Małgosia nie zawsze będzie mogła spotkać się z nim wieczorem czy wyjechać na romantyczny weekend tylko we dwoje. – Majdan całkowicie rozumiał punkt widzenia Rozenek, bo wiedział, że wiąże się z kobietą, dla której dzieci są najważniejsze – mówi jego znajoma. Obawy, że synowie będą zazdrośni o ukochanego, okazały się niepotrzebne, bo chłopcy od pierwszych chwil, polubili Radka . I to z wzajemnością. – Nic dziwnego, że Majdan stał się ulubieńcem Stasia i Tadzia. On zawsze miał wyjątkowe podejście do dzieci – zdradza znajoma byłego piłkarza i dodaje ze śmiechem: – Tadzio do tego stopnia pokochał Radka, że ostatnio przy całej rodzinie powiedział, że tylko Majdan może budzić go rano, szykować mu śniadanie i ubierać do przedszkola. Takie słowa bardzo wzruszają Radka, bo jego marzenia o dużej rodzinie właśnie się spełniły! Nowa, większa, szczęśliwa rodzina? Nie potrzeba było wyjątkowo długiego czasu, żeby chłopcy zaczęli traktować Majdana jak członka rodziny. Radek w okamgnieniu stał się kompanem ich  zabaw. – Staś jest wielkim fanem piłki nożnej , dlatego odkąd dowiedział się, że Radek był niegdyś jednym z najpopularniejszych piłkarzy w naszym kraju, traktuje go jak idola – przyznaje znajoma byłego bramkarza....