Chłopiec przemycony w walizce. Mandat zamiast zrozumienia?

4-letnia Sophie ma ADHD. Kiedy coś ją zdenerwuje, traci kontrolę – wtedy tylko sen lub jakiś silny bodziec odwróci jej uwagę i uspokoi. Mama Sophie, Taylor Myers, opublikowała na Facebooku poruszający wpis, w którym wyjaśnia, dlaczego czasem opada z sił i płacze. W takich chwilach nawet miłe gesty przypadkowych osób nie pomagają. "Nikt nie ma prawa mnie osądzać" Taylor była z dziećmi w supermarkecie. Gdy stała w kolejce do kasy, 4-letnia Sophie obraźliwie ją nazwała. Wtedy Taylor wyjęła z koszyka paczkę chipsów, które miała kupić córce. Dziewczynka wpadła w szał. Stanęła w sklepowym wózku i zaczęła przeraźliwie płakać. Nie pomogły żadne prośby ani wyjaśnienia. Dla Taylor to nie był pierwszy raz. Choć w podobnych sytuacjach bierze dzieci na ręce i ucieka, tym razem postanowiła, że zostanie. W pewnym momencie usłyszała za sobą kobiecy głos. "Na litość boską, daj jej ciastko, to się zamknie!" – powiedziała nieznajoma kobieta. Taylor nie wytrzymała. "Mogłam jej odpowiedzieć uprzejmie. Mogłam jej wyjaśnić, że moja córka ma ADHD , że samotnie wychowuję dzieci. Że się staram, ale czasem nie mam wyboru. Zamiast tego powiedziałam, że ma zająć się własnymi pie*rzonymi sprawami" – napisała Taylor. "Straciłam kontrolę. Jestem zła, zraniona, urażona i jestem chole*nie smutna, że chociaż raz podczas zakupów z dziećmi nie może być normalnie. Kiedy kasowałam produkty przy kasie samoobsługowej, jakaś kobieta zaczęła rozmawiać z Sophie. Chciała odwrócić jej uwagę, zadawała pytania, ale Sophie cały czas marudziła o tych chipsach" – dodała. Taylor przyznała, że jest niezwykle wdzięczna za ten jeden miły gest i próbę odwrócenia uwagi Sophie. Wyjaśniła jednak, że nikt nie wie, z czym zmaga się każdego dnia i nikt nie ma prawa jej osądzać. Doświadczyłyście podobnych sytuacji? Zwrócił wam ktoś kiedyś uwagę, kiedy wasze dziecko dostało ataku...

Celnicy z Izby Celnej we Wrocławiu przestrzegają rodziców przed kupowaniem toksycznych zabawek , które zagrażają zdrowiu dzieci. Coraz częściej przechwytują na granicy podróbki zabawek dla dzieci , które zawierają szkodliwe ftalany i kleje , których stężenie jest tak wysokie, że są one toksyczne dla dzieci. Jakie zabawki zagrażają naszym dzieciom? Rodzice powinni zwrócić szczególną uwagę na zabawki z miękkiego plastiku, w tym produkty do pływania : zabawki nadmuchiwane: piłki, nadmuchiwane zwierzątka i baseny nadmuchiwane zabawki ruchowe przeznaczone do wspinania lub skakania zabawki nadmuchiwane przeznaczone do używania w płytkiej wodzie: małe materace, małe łódki, koła do pływania. Zabawki te mogą zawierać wysokie stężenie ftalanów , czyli estrów kwasu ftalowego, które nadają im większą elastyczność. Dopuszczalne stężenie ftalanów w tych wyrobach to 0,1 proc. w stosunku do masy materiału z dodatkiem plastyfikatorów. Wyższe stężenie niż dopuszczalne jest niebezpieczne dla dzieci i ma negatywny wpływ na gospodarkę hormonalną , w szczególności na rozrodczość. Produkty te mają intensywny zapach kleju, który może zaniepokoić rodziców. Polecamy:   Plażowe zabawki dla przedszkolaka Jak rozpoznać, czy zabawka jest bezpieczna dla dziecka? Zabawki powinny być odpowiednio oznakowane, w większości przypadków znakiem CE (deklaracja producenta, że wyrób spełnia wymagania dyrektyw unijnych w zakresie bezpieczeństwa użytkowania, ochrony zdrowia i ochrony środowiska) oraz posiadać wymagane ostrzeżenia , np. "Do używania jedynie w wodzie na głębokości, na której dziecko wyczuwa dno pod nogami oraz pod nadzorem osoby dorosłej" lub ostrzeżenie: "Wyłącznie do użytku domowego" - w przypadku nadmuchiwanych zabawek ruchowych. Zabawki, które zawierają małe elementy , które mogą być brane przez dzieci do ust, oprócz tego, że nie powinny...

Pierwsza osoba stojąca w kolejce do kasy pierwszeństwa z pewnością nie jest w ciąży (jej wiek cię o tym zapewnia), druga może oczekuje narodzin potomka, ale na pewno nie ma go w swoim brzuchu (gwarantuje ci to jej płeć), trzecia przypomina pierwszą, a czwarta drugą. Na końcu kolejki  za bezdzietnymi kobietami w starszym wieku, ich matkami, braćmi i ojcami stoi młoda kobieta z pustą spacerówką obok. Pustą, bo niecierpliwe małe dziecko , jakby zrozumiało, że bierze udział w wyścigu do kasy i liczy, że jego płacz zapewni mu nie tylko znalezienie się w ramionach mamy (co się udało), ale również fory w wyścigu (marne szanse). Kasy pierwszeństwa okiem mamy Oczywiście wszyscy wiedzą, że ci się należy, ale nikt nic z tym nie robi. Myślisz, że sama sobie poradzisz? Ja tek myślałam i wybito mi to boleśnie z głowy. Doskonale pamiętam (i chyba nigdy nie zapomnę), jak z kilkumiesięczną córką na ręku stanęłam na końcu długiej kolejki do kasy pierwszeństwa w jednym z warszawskich hipermarketów . Powiesz, że mogłam nie zabierać dziecka na zakupy – nie mogłam, a ten sklep znajdował się najbliżej mojego domu. Powiesz, że mogłam poprosić o przepuszczenie – tak też zrobiłam. Wierzę w ludzkie dobro. Kilka osób z kolejki utwierdziło mnie w słuszności mojej wiary, przepuszczając mnie w kolejce. Stanęłam więc na pozycji nr 2 (pierwsza osoba już była obsługiwana) i czekałam. Niestety doczekałam się ... awantury. Pani znajdująca się tuż poza podium uznała bowiem, że nie podda się bez walki. - Dlaczego pcha się Pani z tym dzieckiem do przodu? - rozpoczęła atak, nie owijając w bawełnę.  - Moja córka płacze, więc chciałabym szybko zrobić zakupy. Mam tylko kilka rzeczy - wywołana do tablicy zaczęłam się tłumaczyć. - Do sklepu z dzieckiem zachciało się przychodzić! - wrzasnęła już jakby nie do mnie, lecz by zyskać aprobatę otoczenia. Otoczenie...