Farby

Czapeczka dla niemowlaka latem to temat licznych sporów. Nie brakuje zwolenników teorii, że niemowlę musi mieć na głowie czapkę o każdej porze roku, nawet w domu. Inne mamy z kolei sądzą, że czapeczka na upał to przesada, ale latem trzeba chronić głowę niemowlaka przed słońcem. Zapytaliśmy o zdanie  dr Małgorzatę Czyżewską, neonatologa z Kliniki Ginekologii, Położnictwa i Neonatologii we Wrocławiu. Spis treści: Czapeczka na upał dla niemowlaka: zakładać czy nie? Czapka na słońce dla niemowlaka Czy zakładać niemowlakowi czapkę w domu? Kiedy jeszcze wkładać dziecku czapkę? Czapeczka dla niemowlaka w upały: zakładać czy nie? Noworodek na spacerze  nie powinien być bez czapeczki, niezależnie od pogody. W ciągu pierwszych tygodni życia noworodek, także ten urodzony o czasie, uczy się utrzymywać stałą temperaturę ciała. W brzuchu mamy nie musiał sobie tym zawracać głowy – wody płodowe miały zawsze ok. 37°C. Ale już starszemu niemowlakowi nie trzeba zakładać bawełnianej czapki latem, tym bardziej w upały. Czapka na słońce dla niemowlaka Czapeczkę, kapelusik lub chustkę trzeba zaś założyć dziecku, gdy świeci słońce. Ochrona przed słońcem jest bardzo ważna, bo niemowlęta przegrzewają się o wiele szybciej niż dorośli. „To dlatego, że mechanizmy termoregulacji nie działają jeszcze wystarczająco sprawnie. Gdy głowa nie jest osłonięta, błyskawicznie może dojść do bardzo niebezpiecznego udaru cieplnego ” – tłumaczy dr Czyżewska.   Czy zakładać niemowlakowi czapkę w domu? Wiele osób uważa, że niemowlę powinno nosić czapeczkę nawet w domu. „To nieprawda, w domu nie trzeba jej zakładać nawet noworodkowi” – mówi dr Czyżewska. „Robi się to tylko po kąpieli i nie na długo: wystarczy kwadrans do pół godziny.” Nadal jednak trzeba uważać, by nie przegrzać maluszka. Czapeczka „po...

Do powrotu do pracy po urlopie wychowawczym musisz przygotować się nie tylko logistycznie (kto zaopiekuje się dzieckiem, czy opiekunka będzie przychodziła do domu, czy dziecko pójdzie do żłobka, kto będzie je tam odwoził, a kto odbierał – spraw do ustalenia jest mnóstwo), ale i psychicznie (jak ono zniesie rozłąkę ze mną, jak ja ją zniosę, czy dam sobie radę w pracy, czy nie zapomniałam już wszystkiego?). Jeśli łapie cię panika, że za tobą tyle miesięcy w domu – macierzyński, wychowawczy , a ty nic nie zrobiłaś, żeby lepiej przygotować się do powrotu na rynek pracy, nie katuj się takim myśleniem – zacznij działać! Urlop macierzyński – czas dla ciebie i dziecka Podczas urlopu macierzyńskiego jesteśmy naturalnie tak skupione na dziecku, że nie ma nic złego w tym, że na inne sprawy brakuje nam czasu i siły. Nie powinnyśmy tego od siebie oczekiwać:  – Na macierzyńskim trudno mówić o rozwoju osobistym, oprócz odpoczynku i regeneracji – uważa Adriana Klos, psycholog . -  Warto po prostu zadbać o swój odpoczynek. Jeśli ktoś może pójść z dzieckiem na spacer, nawet na pół godziny, a my w tym czasie się zdrzemniemy, to będzie dobrze. Ten okres to taki czas, żeby kobieta mogła myśleć o sobie, ale w sensie odpoczynku, dzielenia się pracą. Ważne, żeby mogła prosić o pomoc przyjaciółki, męża, rodzinę. Urlop wychowawczy – można się rozwijać Urlop wychowawczy to już inna sprawa, jest więcej czasu, lepiej się czujemy, dziecko jest starsze, można pomyśleć o tym, żeby zrobić coś dla swojego rozwoju zawodowego , jeśli mamy taką możliwość. Może to najlepszy moment, żeby zdobyć odkładane na przyszłość uprawnienia lub poprawić znajomość języka obcego? - Jeśli w tym czasie wszystko się dobrze układa i możemy sobie to dobrze ułożyć, żeby wygospodarować dla siebie trochę czasu, to warto o tym pomyśleć – uważa psycholog,...

Gdy matka musi pożegnać się ze zmarłym dzieckiem, trudno wyobrazić sobie jej smutek, żal i rozpacz. Tym bardziej, gdy wie, że jest współodpowiedzialna za to, co się stało... Przeczytajcie tę historię! "Byliśmy tak blisko domu" "Niedawno straciłam swojego najmłodszego syna. - pisze Ashley Grimm. - Mieliśmy straszny wypadek samochodowy , ja byłam kierowcą. Wracaliśmy do domu ze stacji benzynowej. Droga do domu prowadzi wśród gór. Syn robił wszystko, byle tylko wyswobodzić się z pasów. Próbowaliśmy już wszystkich możliwości, fotelików z 5-punktowymi pasami , siedzisk, wszystkiego. Niestety, zawsze w czasie podróży on się odpinał, a my musieliśmy zatrzymywać się po kilka razy, by go przypiąć ponownie. Tym razem byliśmy już tak blisko domu...  Wielki odłamek skały spadł prosto na mój pas. Co mogłam zrobić? Miałam do wyboru 3 opcje: zjechać na przeciwległy pas i zderzyć się czołowo z nadjeżdżającym samochodem, wjechać do rzeki, albo uderzyć w skałę. Wybrałam skałę i okazało się, że wybrałam źle. Syn zdążył się już odpiąć z pasów... "Nie mogłam wydostać go spod samochodu" Po zderzeniu koziołkowaliśmy w stronę urwiska. Gdy się ocknęłam, byłam uwięziona pomiędzy kierownicą a siedzeniem, udało mi się jednak wydostać. Pomogłam wysiąść z auta mojej piątce dzieci, które były ze mną. Nie mogłam jednak wydostać Titusa. Nie dałam rady unieść naszego vana, który przygniatał ciało mojego maleńkiego syna . Moje maleństwo zostało mi odebrane w kilka sekund. Dziękuję Bogu, że umarł od razu i nie cierpiał.  Wszystkie dzieci zabrała karetka,  ja cała byłam we krwi z moich licznych skaleczeń, ale nie chciałam żadnej pomocy medycznej . Czekałam, aż pozwolą mi wziąć go w ramiona... 2 dni później zobaczyłam te wszystkie wpisy w internecie. O tym jak złą i beznadzieją jestem matką , nie potrafiącą właściwie przewozić...