Zależnie od okoliczności te odczucia i zachowania mogą się bardziej lub mniej uzewnętrzniać, np.
Większa wrażliwość
Prawdopodobnie będzie to pierwszy objaw tego, że obudziły się w Tobie nowe hormony. Może się zdarzyć, że będziesz bardziej wrażliwa na to, co dzieje się w Twoim otoczeniu, że będziesz spontaniczniej reagowała, łatwiej Cię będzie doprowadzić do śmiechu lub płaczu, że silniej będziesz przeżywała radość, zdziwienie, strach... Wszystkie te odczucia są jak najbardziej normalne, logiczne i zrozumiałe, tylko musisz pozwolić sobie na ich wyrażenie.
Spełnienie
Być może początkowo trudno Ci będzie uwierzyć w to, że jesteś w ciąży. Będziesz codziennie oglądała się w lustrze, sprawdzając, czy "już coś widać" albo czy już powiększyły Ci się piersi. Pewnego jednak dnia spojrzysz sobie w oczy, głęboko odetchniesz, uśmiechniesz się i pomyślisz: "Będę mamą!".
Więzi
Jeśli Twoje relacje z rodzicami, a zwłaszcza z matką, do tej pory nie były zbyt bliskie, może się okazać, że właśnie ciąża zbliży Was do siebie. Niewykluczone też, że jeśli jedno z Twoich rodziców już nie żyje, nastąpi w Tobie swego rodzaju pogodzenie się z losem (wiele dzieci "wini" swoich rodziców o to, że umierając, opuścili je).
Lęki
Mówi się, że strach jest uczuciem silnie związanym z wyobraźnią, gdyż "cierpi się" z powodu sytuacji, która jeszcze nie zaistniała. W ciągu tych dziewięciu miesięcy Twoja wyobraźnia i wynikające z niej lęki nieraz spłatają Ci figla. Na początku, gdy się dowiesz, że jesteś w ciąży, może Cię ogarnąć wiele wątpliwości. Zaraz potem pojawią się różnorakie obawy: przed porodem i bólem (i wszystkim, co się z tym wiąże), o Twoje umiejętności i matczyną odpowiedzialność ("czy będę umiała?", "czy zrobię to dobrze?" albo "co zrobię, jeśli...?"), o stan zdrowia dziecka, jak zmieni się Twoje życie po porodzie, jak to wpłynie na Twoje stosunki z partnerem, czy odzyskasz figurę... Dodatkowo, Twoje lęki w różnych sytuacjach mogą się mnożyć, np. wtedy, gdy oczekujesz więcej niż jednego dziecka, gdy straciłaś poprzednią ciążę, gdy Twój poprzedni poród był trudny albo gdy jesteś samotną matką. Czasami te odczucia, spychane do podświadomości, znajdują ujście w snach, więc możesz budzić się w dziwnym nastroju. Bardzo pomaga zapisywanie rano takich zapamiętanych marzeń sennych.
Czuję silny przymus, żeby zrobić to właśnie teraz – opowiada Kasia, która za półtora miesiąca urodzi córeczkę. Od kilku tygodni towarzyszy jej silna potrzeba wysprzątania każdego zakamarka domu, garażu, a nawet ogrodowej szopki na narzędzia. To czysta postać syndromu wicia gniazda , nazywanego również instynktem gniazdowania , który daje o sobie znać w końcówce ciąży. Czy wszystkie przyszłe mamy odczuwają go w ten sam sposób, czy powinny ulegać temu, co dyktuje, co powinny sądzić, jeśli się nie pojawia? Oto niezbędne wyjaśnienia. Skąd się bierze instynkt gniazdowania? Przez całą ciążę w twoim organizmie zachodzą zmiany, które przygotowują cię do porodu. Szalejące hormony (sprawdź, jak wygląda ciążowa huśtawka hormonalna ) sprawiają, że zmienia się hierarchia wartości. Na znaczeniu tracą sprawy zawodowe, spotkania ze znajomymi, czy nawet to, co dzieje się między tobą a partnerem. Zaczynasz skupiać się na dziecku, na tym, by po jego przyjściu na świat żyło się wam wygodnie. Pojawiają się wątpliwości, czy w tym domu, mieszkaniu, pokoju maleństwu będzie tak dobrze, jak wcześniej sądziłaś. Koniecznie musisz coś zrobić, by coś zmienić. Właśnie teraz, bo potem nie będzie już czasu. Instynkt gniazdowania zwraca cię od świata ku dziecku. Do czego może cię popychać? Do wszystkiego, co sprawi, że dziecku będzie lepiej na świecie. Najczęściej syndrom wicia gniazda widać w gorączkowym przygotowywaniu rzeczy dla dziecka , gromadzeniu ubranek, praniu, prasowaniu, układaniu w szafkach, żeby były gotowe i pod ręką. Niektóre przyszłe mamy zaczynają pod koniec ciąży pedantycznie podchodzić do kwestii higieny, skupiają się na detalach, które kiedyś nie miały dla nich znaczenia. Jeśli z zapałem szorujesz szczoteczką do zębów fugi między glazurą w łazience lub...
Czy zdarzyło ci się kiedyś obserwować ciężarną kotkę, która nerwowo biega po mieszkaniu, wyrywa sobie futerko i mości z niego legowisko? Zauważyłaś, że gdy już wszystko jest gotowe, uspokaja się, układa w przygotowanym miejscu i zaczyna rodzić? Dzika kobieta mieszka w tobie Trochę podobnie jest z kobietami! To dlatego tuż przed narodzinami dziecka budzi się w tobie pamiętający czasy prehistoryczne instynkt. Czujesz, że musisz zacząć działać. Rozpiera cię energia, wydaje ci się, że teraz mogłabyś góry przenosić. W twoim organizmie zachodzą zmiany przygotowujące cię do porodu . Pod koniec trzeciego trymestru zmniejsza się ilość podtrzymującego ciążę progesteronu, a wzrasta poziom oksytocyny , hormonu powodującego skurcze macicy, oraz adrenaliny, która daje siły do porodu i opieki nad noworodkiem. Natura bierze sprawy w swoje ręce. Zmusza cię do krzątania, organizowania przestrzeni dla dziecka. Dzięki temu wsłuchujesz się w swoje ciało, dystansujesz od rzeczy, które jeszcze niedawno wydawały ci się pierwszoplanowe. A wszystko po to, byś w natłoku spraw, pochłonięta pracą i codziennymi zajęciami, zatrzymała się i przygotowała do porodu oraz przyjęcia dziecka. Energia na miarę potrzeb Instynkt wicia gniazda przejawia się różnie. U wielu przyszłych mam pragnienie to ma charakter dość subtelny i ogranicza się np. do... uzupełnienia zapasu papieru toaletowego na następny rok! Inne kobiety odczuwają wybuch energii i planują poważne remonty, przemeblowania, przeprowadzki, kupują projekt nowego domu. Jeszcze inne potrzebują wyciszenia i ani im w głowie dodatkowe obowiązki. Ale w żaden sposób nie wskazuje to, czy poród będzie lepszy czy gorszy, przebiegnie sprawniej lub będzie skomplikowany, albo że masz silniejszy bądź słabszy instynkt macierzyński . Nie martw się więc, jeśli twoim zdaniem nie doświadczasz syndromu gniazdowania. Chęć odpoczynku przed...
Hormony w ciąży mają wpływ nie tylko na pracę narządów, ale i na to, jak wyglądasz, co czujesz. Bo to od nich (w dużym stopniu) zależy, czy jest ci wesoło, czy zalewasz się łzami, czy żołądek skręcają ci nudności i głód (czasem, o zgrozo, równocześnie), czy z dnia na dzień piękniejesz. Nie jest to żadna magia, a po prostu efekt przepływu substancji chemicznych przez krew. Hormony regulują procesy biochemiczne, które zachodzą w tkankach twojego organizmu. Spis treści: Na co wpływają hormony w ciąży? Zmiana wyglądu na skutek hormonów w ciąży Działanie hormonów podczas porodu Jak hormony wpływają na twój organizm miesiąc po miesiącu? Prawidłowy poziom hormonów: w ciąży, owulacji, menopauzie Na co wpływają hormony w ciąży? Hormony w zwiększonych, „ciążowych” dawkach oddziałują znacząco na organizm przyszłej mamy. To przez nie prawie 90 proc. kobiet odczuwa: poranne nudności (które mogą trwać cały dzień), zmęczenie, głód, zawroty głowy. Wiele przyszłych mam zaczyna tyć już w pierwszych miesiącach ciąży , wcale nie dlatego, że więcej jedzą. Zmęczenie jest jednym z mechanizmów zmuszających ciężarną do zachowania energii i magazynowania jej w postaci tłuszczu. Rosnące dziecko potrzebuje bowiem nieprzerwanych energetycznych dostaw. Za wiele z ciążowych dolegliwości odpowiedzialny jest progesteron . Jest on bardzo ważnym hormonem, ponieważ: przygotowuje śluzówkę macicy na przyjęcie zapłodnionego jaja, sprawia, że nie dochodzi do krwawienia miesiączkowego, umożliwia utrzymanie ciąży. Progesteron razem z estrogenami (estron, estradiol i estriol) podtrzymuje ciążę, pomaga też ciężarnej się wyciszyć, uspokoić, skupić na ciąży. Spory udział ma w tym także prolaktyna , która sprawia, że przestajesz mieć ochotę na seks i skupiasz całą swoją uwagę na...
