Czy badanie USG jest szkodliwe dla dziecka? Wpływ USG na płód

Dzięki lękowi unikamy niebezpieczeństw (np. groźnego rottweilera, gorącego żelazka). A jeśli to się nie uda, walczymy lub uciekamy. Lęk jest bardzo „praktyczny” u dzieci. Płaczący ze strachu malec zapewnia sobie pomoc; boi się być sam, więc nie oddala się od mamy. A że przy okazji dzieci czują strach przed niegroźnymi rzeczami? No cóż, nie mają wielkiego doświadczenia. Oto czego mogą się bać. Dziecko boi się nieznanych sobie osób Dzieci zaczynają się bać obcych osób około 8. miesiąca życia . Za żadne skarby nie pozwalają wziąć się na ręce mało znanej cioci, wybuchają płaczem na widok listonosza czy sprzedawczyni. Do tego bardzo boją się rozstawać z mamą i urządzają dantejskie sceny, by zmusić ją do pozostania w domu. To bywa kłopotliwe, ale lęk przed obcymi i rozstaniem z rodzicami jest absolutnie normalny. Świadczy o przywiązaniu do najbliższych i dojrzałości dziecka (potrafi odróżnić obcych od „swoich”). Dziecko boi się domowych zwierzaków Roczne dzieci boją się zwierząt . Nic dziwnego: futrzane stwory wyglądają inaczej niż ludzie i nie wiadomo, czego można się po nich spodziewać. Kiedyś ten lęk pomagał nam przetrwać. Nietrudno sobie wyobrazić, jak mogłoby się skończyć głaskanie wilka. Zobacz też: Gdy dziecko boi się psów Dziecko boi się burzy, wiatru i suszarki Dwulatki boją się grzmotów, wycia wiatru itp., bo choć coraz więcej widzą i słyszą, nie rozumieją jeszcze, skąd te dźwięki się biorą. Co im pozostaje? Wiadomo – rozpłakać się i wezwać na pomoc mamę. Współczesnym maluchom przybyło powodów do obaw: przeraża je łoskot tramwaju, warczenie miksera, szum suszarki.   Dziecko boi się tajemniczych, strasznych cieni Mniej więcej w tym samym wieku dzieci zaczynają bać się cieni. Dostrzegają je, ale nie mają pojęcia, jak znalazły się na ścianie...

Podczas ciąży, porodu oraz połogu będziesz odczuwała różnego rodzaju skurcze macicy. Jedne nie będą bolesne, inne dadzą ci się we znaki. O tym, czemu one służą, opowiada dr Artur Kucharski, ginekolog-położnik z Wrocławia . Zobacz też: Symptomy porodu W czasie ciąży – Żaden sportowiec nie pojedzie na olimpiadę bez intensywnego treningu. Także macica musi przygotować się na wysiłek, który ją czeka – tłumaczy doktor Kucharski. – Malec rośnie, a więc włókna mięśniowe, z których jest zbudowana, rozciągają się z tygodnia na tydzień. Gdyby nie skurcze, byłyby coraz dłuższe i coraz słabsze. Dzięki takiemu treningowi zwiększają swoją objętość i stają się silne, podobnie jak bicepsy czy mięśnie łydek dbającego o formę zawodnika. Pierwsze skurcze pojawią się zapewne około 20. tygodnia ciąży . Ostatnie – w połogu. Na długo przed porodem możesz poczuć dwa rodzaje skurczów: Słabe i częste   – niebolesne, nazywana także falami Alvareza oraz Dłuższe i silniejsze – niebolesne i nieregularne, zwane też skurczami Braxtona-Hicksa, opisywane przez przyszłe mamy jako twardnienie, napinanie się, „stawianie się” brzucha; mogą pojawić się w seriach kilka razy dziennie, ale możesz też wcale ich nie odczuwać. Ani jedne, ani drugie nie są jeszcze oznaką rozpoczynającego się porodu. To sygnał, że twoja macica zabrała się do roboty. Poznaj: Oznaki porodu – jak je rozpoznać? Gdy poród jest blisko Trzy–cztery tygodnie przed porodem zaczyna się obniżać dno macicy. Nieregularne, odczuwane jako ciągnięcie albo pobolewanie w podbrzuszu – takie skurcze towarzyszą obniżaniu się dna macicy. Tak powinno być. Pod koniec tego okresu, mniej więcej dwa tygodnie przed porodem, twój brzuch wyraźnie się obniży i będzie ci łatwiej oddychać. Przepowiadające, nadal...

Już niedługo będziesz obserwować, jak twoje dziecko rośnie, raczkuje, stawia pierwsze kroczki i uczy się mówić. Na zawsze zapamiętasz jego pierwszy uśmiech i pierwsze „mama”. Zanim to się stanie, czeka cię niezapomniany, choć – nie oszukujmy się – trudny dzień porodu. Jednak z pewnością dasz sobie radę. Pamiętaj, że po kilkunastu godzinach od pierwszego skurczu maleństwo będzie leżeć obok ciebie, a wtedy ty swoją radością będziesz mogła obdzielić cały świat. Gdy zaczynają się skurcze Na początku poczujesz skurcze tzw. przepowiadające, na szczęście niebolesne i rzadkie. Choć najpewniej zechcesz od razu znaleźć się pod opieką lekarza, postaraj się zostać jak najdłużej w domu. Przejrzyj ostatni raz torbę do szpitala i sprawdź, czy są w niej karta ciąży, dowód osobisty i książeczka ubezpieczeniowa (więcej na temat wyprawy na oddział porodowy przeczytasz na str. 36). Odpoczywaj też „na zapas”. Ten pozytywny bagaż przyda się za kilka godzin. Nie musisz spieszyć się, nawet jeśli poród zacznie się odpływem płynu owodniowego (nazywanego wodami płodowymi). W takim wypadku masz wciąż jeszcze około dwóch godzin, żeby znaleźć się na izbie przyjęć (chyba że płyn będzie miał zielonkawe zabarwienie – wtedy jedź tam od razu!). Gdy skurcze staną się bardzo bolesne i będą powracać co 5–7 minut, poród zaczyna się na dobre. Czas jechać do szpitala. Na izbie przyjęć zostaniesz zbadana przez lekarza (sprawdzi rozwarcie szyjki macicy) i podłączona do KTG. Przed tobą kilka naprawdę niezwykłych godzin.  - Wygodna pozycja. Uklęknij na jednej nodze, drugą ugnij i wysuń przed siebie. Rytmicznie przenoś ciężar ciała na nogę z przodu. Oddychaj spokojnie: wychylenie ciała w przód – wdech, powrót do pozycji wyjściowej – wydech.  - Co się dzieje z dzieckiem? Aby przecisnąć się przez wąski kanał...