Dna moczanowa w ciąży zdarza się rzadko - zaledwie u ok. 1 proc. kobiet. Niestety, nie można wtedy stosować klasycznych leków, gdyż mogą one zaszkodzić dziecku. Ból zwykle trzeba przetrwać i robić wszystko, by się nie powtórzył.
Zobacz film: Jak stosować leki w ciąży
Dna moczanowa (podagra) jest rodzajem zapalenia stawów (artretyzmu). Zwykle objawia się bólem stawu: silnym, palącym. Pojawia się obrzęk i sztywność stawu. Ból jest często tak silny, że w nocy nie można spać, a jego nasilenie powoduje nawet dotyk czy ucisk pościeli. Skóra wokół bolesnego stawu jest czerwona, wręcz purpurowa.
Najczęściej jest to ból dużego palca u nogi (podagra), jednak dna moczanowa może też zaatakować inne stawy, np. kostek, nadgarstków. Dna moczanowa może też prowadzić do zapalenia torebek stawowych, szczególnie w łokciu i kolanie (zapalenie kaletki). Pierwsze objawy dny moczanowej mogą też najpierw wyglądać jak guzki na rękach, łokciach lub uszach.
U niektórych osób ataki bólu są nagłe i bardzo silne, u innych - nie tak silne, za to występują przewlekle.
- U chorych na dnę stwierdza się podwyższony poziom kwasu moczowego w surowicy, w wyniku czego wytrącają się sole kwasu moczowego w stawach, a także w innych tkankach i narządach. Może dochodzić do zmian narządowych, zwłaszcza w nerkach, co bywa przyczyną kamicy nerkowej i niewydolności nerek. Najczęściej zajęty jest staw śródstopno-palcowy palucha. Dolegliwości nie pozwalają na założenie buta, chodzenie. Objawy ataku ustępują zwykle po kilku-kilkunastu dniach, ale kolejne napady dny mogą dotyczyć innych stawów. Niewłaściwie leczona dna prowadzi do odkładania się moczanów w okolicach stawów w postaci guzków prześwitujących przez skórę - mówi dr n. med. Ewa Stanisławska-Biernat, reumatolog.
Dna moczanowa najczęściej występuje u mężczyzn po 40-50. roku życia oraz u kobiet po menopauzie, jednak może też zdarzyć się we wszystkich grupach wiekowych, nawet u dzieci. Może też ujawnić się w ciąży.
Dna moczanowa jest spowodowana zbyt dużą ilością kwasu moczowego we krwi. Może on tworzyć kryształki, które odkładają się w stawach, co powoduje ból, obrzęk i sztywnienie stawu.
Dna moczanowa jest obecnie uważana za jedną z chorób cywilizacyjnych, gdyż występuje częściej niż przed laty. Czynnikami ryzyka są:
Czytaj też: Dieta na dnę moczanową - co jeść, a czego nie?
Bez konsultacji z lekarzem nie przyjmuj żadnych leków.
Unieś bolesną kończynę do góry, możesz zrobić zimne okłady (z wody, lodu).
Konieczna jest konsultacja z ginekologiem, być może także z reumatologiem.
Przewlekła dna moczanowa w ciąży oraz jej ciężki przebieg może zakończyć się przedwczesnym porodem. Wiele kobiet w ciąży z dną moczanową ma wskazania do wykonywania cesarskiego cięcia przed terminem.
Czytaj też: Czy grozi ci poród przedwczesny?
Słyszałam, że małe dzieci bardzo często zakażają się lambliami. Skąd się to bierze i jak się leczy? Odpowiedź: Lamblie to rodzaj pasożytów. Szczególnie narażone są na nie małe dzieci, które bawią się w piaskownicach albo przebywają w miejscach, w których nie przestrzega się higieny osobistej (maluchy najczęściej zakażają się, zjadając niedokładnie umyte owoce lub wkładając do buzi zabawki, na których są cysty lamblii). Większość zakażeń nie daje żadnych objawów. Dzieci są jedynie nosicielami pasożytów i mogą „przekazać” je innym. W sprzyjających warunkach lamblie przywierają do śluzówki jelita, drażnią i uszkadzają nabłonek. Ich obecność w konsekwencji może doprowadzić nawet do częściowego zaniku kosmków jelita cienkiego, zapalenia jelit oraz zaburzeń trawienia. Aby stwierdzić obecność lamblii w organizmie, konieczne jest badanie kału na obecność cyst. Leczenie lambliozy powinno być prowadzone pod kontrolą lekarza. Dziecku podaje się odpowiednie antybiotyki. Zwykle zaleca się powtórzenie kuracji po 7–14 dniach przerwy, by usunąć wszystkie pasożyty obecne w przewodzie pokarmowym. Zaleca się także zbadanie całej rodziny. W przypadku potwierdzenia lambliozy powinno się leczyć jednocześnie wszystkich zarażonych, niezależnie od tego, czy mają objawy, czy nie. Zadbaj, by dziecko umyło ręce zawsze po zabawie w piaskownicy najczęściej występujące pasożyty u dzieci . Najczęściej występujące pasożyty u dzieci RODZAJ OBJAWY DROGA ZAKAŻENIA Lamblie Bóle brzucha po posiłku, odbijanie, wzdęcia i nudności, chudnięcie, biegunki, nietolerancja laktozy (cukru mlecznego), niedokrwistość, żółtaczka. Połknięcie cyst znajdujących się na rękach, owocach, naczyniach i sztućcach. Owsiki...
Szczepienie na różyczkę jest obecnie obowiązkowe dla dzieci. Pierwszą dawkę podaje się w 13-15. miesiącu życia, natomiast drugą w 6. roku życia. U dziecka różyczka może powodować poważne powikłania, np. zapalenie mózgu. Różyczka najbardziej niebezpieczna jest, gdy zachoruje kobieta w ciąży. Może to prowadzić do poważnych i nieodwracalnych wad wrodzonych u dziecka, dlatego tak ważne jest szczepienie dzieci już w dzieciństwie, by w przyszłości nie doszło do komplikacji u ciężarnych. Spis treści : Szczepienie na różyczkę - dostępne szczepionki Szczepienie na różyczkę - w jakim wieku? Szczepienie na różyczkę - przeciwwskazania Niepożądane odczyny poszczepienne po szczepionce przeciw różyczce Co to jest różyczka? Jakie są objawy różyczki? Różyczka - możliwe powikłania Szczepienie na różyczkę - dostępne szczepionki Wszystkie dostępne w Polsce szczepionki przeciw różyczce zawierają żywy, atenuowany (osłabiony) szczep wirusa. Nie ma dostępnych szczepionek jednoskładnikowych przeciw różyczce - dzieci w Polsce szczepione są skojarzonymi szczepionkami przeciwko różyczce, odrze i śwince ( szczepionka MMR ). Szczepienie na różyczkę - w jakim wieku? Zgodnie z obowiązującym w Polsce kalendarzem szczepień, szczepienie przeciw różyczce, odrze, śwince jest szczepieniem obowiązkowym . Zgodnie z kalendarzem szczepień , MMR szczepione są dzieci w 13-15. miesiącu życia, a następnie w 6. roku życia otrzymują dawkę przypominającą. Szczepienie na różyczkę - przeciwwskazania Nie powinno się szczepić przeciw różyczce dzieci , które są uczulone na którykolwiek ze składników szczepionki, w tym neomycynę. Przeciwwskazaniem do szczepienia jest też: reakcja nadwrażliwości po wcześniejszym szczepieniu, przyjmowanie leków zmniejszających aktywność...
Przyczyną dny moczanowej jest nadmiar związków purynowych, których organizm nie jest w stanie wydalić z organizmu. Ich nadmiar trafia m.in. do stawów, powodując stan zapalny: zaczerwienienie, obrzęk, gwałtowny ból. Konieczne jest schudnięcie ( nadwaga i otyłość to czynnik ryzyka dny moczanowej), odpowiednia dieta i ograniczenie w niej puryn. Czytaj też: Dna moczanowa w ciąży: skąd się bierze, jakie są objawy i leczenie Co jeść, jeśli masz dnę moczanową Dieta powinna być lekkostrawna, z dużą ilością warzyw i owoców, chudego nabiału, produktów węglowodanowych. Jedz produkty, które zawierają mało związków purynowych : buraki, cebula, chrzan, cukinia, kapusta, marchew, ogórki, pomidory, owoce: agrest, brzoskwinie, czereśnie, wiśnie, gruszki, jabłka, maliny, porzeczki, truskawki i winogrona, pieczywo, przetwory zbożowe, ryż, kasze masło, maślanka, sery i jajka, orzechy chude mleko, jogurt o niskiej zawartości tłuszczu, ziarna słonecznika, sezamu, orzechy laskowe, ziemne i włoskie, oleje roślinne, np. rzepakowy Uwaga: Produkty powinny być gotowane, duszone, nie smażone. Czytaj też: Dieta, która sprzyja nowotworom Tego nie jedz, jeśli masz dnę moczanową Te produkty zawierają dużo związków purynowych, które nasilają objawy dny moczanowej: podroby (np. wątroba, nerki), mięso, zwłaszcza czerwone, dziczyzna, tłuste sosy, alkohol (także piwo), wywary kostne i mięsne, produkty bogate w tłuszcze zwierzęce Uwaga: ogranicz ryby . One również zawierają dużo związków purynowych, np. dorsz, karp, łosoś, makrela, pstrąg, sandacz, sola, szczupak, szprotki wędzone, sardynki, śledzie, krewetki. Ogranicz: kawę, mocną herbatę, czekoladę. Czytaj też: Dieta na każdy trymestr ciąży
