Ciążowe powikłania

Emocje w ciąży bywają trudne, a psychologowie potwierdzają, że kobiety spodziewające się dziecka, oprócz zadowolenia i pełnego radości oczekiwania na narodziny, przeżywają typowe dla swojego stanu kryzysy – smutek, lęk, a nawet depresję. Płaczliwość i stres mogą pojawiać się zwłaszcza w pierwszym trymestrze ciąży i bezpośrednio przed porodem. Spis treści: Emocje w ciąży: dlaczego pojawia się płacz i stres? Płacz w ciąży: co sprzyja negatywnym emocjom? Smutek w ciąży: co może pomóc? Emocje w ciąży: dlaczego pojawia się płacz i stres? Smutek w ciąży pojawia się dość często:  na początku ciąży przyszłe mamy bywają nadwrażliwe , zbyt pobudliwe i mogą nie radzić sobie ze swoimi ciągle zmieniającymi się emocjami. Ciążowe niepokoje i lęki związane są przede wszystkim z przebiegiem ciąży i porodu, natomiast poczucie niepewności co do wywiązania się z roli matki bywa przyczyną depresji . Depresja ciążowa dotyka ok. 10 proc. ciężarnych, a aż jedna na cztery kobiety miewa problemy ze zdrowiem psychicznym w ciąży. Depresja ciążowa może być mylona z typowymi dla ciąży zaburzeniami nastroju. Ważne jest jej wczesne rozpoznanie, które pozwoli w porę otoczyć kobietę odpowiednią opieką i zapobiec wystąpieniu depresji poporodowej  – groźnej i dla mamy, i dla dziecka.  Wcześniejsze badania potwierdzały, że trudne emocje w ciąży rzadziej występują u dojrzałych kobiet o dobrej samoocenie i zadowolonych z relacji z partnerem. Nie jest to jednak regułą.  Płacz w ciąży: co sprzyja negatywnym emocjom? Silne emocje w ciąży mogą zdarzyć się nawet wtedy, gdy ciąża przebiega bez powikłań. Płacz w ciąży może wywołać np. konflikt z partnerem, trudności materialne czy brak wsparcia ze strony otoczenia, a także to, że ciąża była nieplanowana . Ale jeśli przyszła mama ma jakieś problemy ze zdrowiem, swoim lub...

Mój mąż nie chce być przy narodzinach synka. Twierdzi, że nie jest w stanie przewidzieć swojej reakcji na widok krwi, mojego bólu itd. W pewnym sensie go rozumiem i nie chcę do niczego zmuszać. Ale nie chcę też być podczas porodu sama. Poprosiłam więc moją przyjaciółkę, by pojechała ze mną do szpitala. Czy dobrze zrobiłam? Małgosia z Olesna Jasne stanowisko męża w sprawie porodu Świetnie, że Pani mąż jasno określił swój stosunek do uczestniczenia w narodzinach synka. To ważne, bo osoba towarzysząca przyszłej mamie podczas porodu ma zwiększać poczucie bezpieczeństwa, kontroli nad sytuacją, mobilizować przyszłą mamę do korzystnego dla siebie i dziecka zachowania. Ma być wsparciem, a nie źródłem dodatkowego niepokoju czy obaw. A tak mogłoby być, gdyby wbrew swoim obawom mąż towarzyszył Pani przy narodzinach dziecka. W takiej sytuacji najlepiej jest, gdy przyszły tata zostanie w domu, mimo że porody rodzinne są ostatnio popularne. Przyjaciółka przy porodzie to dobry pomysł Ponieważ nie chce Pani rodzić sama, dobrze stało się, że poprosiła Pani przyjaciółkę, by towarzyszyła Pani podczas porodu w szpitalu . Druga kobieta może tak samo dobrze pomóc jak młody tata. Zwłaszcza że taka praktyka jest usankcjonowana tradycją. Jedne z pierwszych badań, które dostarczyły wiedzy o zaletach obecności przy porodzie osób spoza personelu medycznego, wcale nie dotyczyły zresztą przyszłych tatusiów. Analizowano wtedy rolę tzw. douli – kobiety bez przeszkolenia medycznego, która była z rodzącą przez cały poród, wspierając ją swoim zainteresowaniem, rozmową i dotykiem. Okazało się, że kobiety, którym towarzyszyła doula, rodziły krócej, a po porodzie chciały dłużej pozostać z dzieckiem. Jej obecność zmniejszała lęk i ułatwiała kobiecie dostosowywanie się do wskazówek położnych i lekarzy. Wyniki badań dotyczących douli pokazują, że obecność...

Wciąż zastanawiam się, czy mąż powinien być razem ze mną, gdy będę rodzić. Wiem, że wiele młodych mam chwali to sobie, ale nie mam pewności, czy to właśnie obecność przyszłego taty tak pomaga. A jeśli przeważą złe wspomnienia? I wpłyną niekorzystnie na nasze relacje. Wciąż mam wiele wątpliwości. Marianna z Koszalina Nie tylko przyszłe mamy – tak, jak Pani – zastanawiają się nad konsekwencjami porodu rodzinnego. Psycholodzy również. Odpowiadając na Pani wątpliwości, posłużę się wynikami badań. Grupę przyszłych mam, zdecydowanych na rodzenie z mężem, oraz tych, które zaplanowały poród bez partnera, pytano o to, jakie mają oczekiwania wobec tego wydarzenia. Później proszono o relacje z jego przebiegu. Okazało się, że w ostatnim trymestrze ciąży oczekiwania obu grup były podobne (to może dziwić, bo większość kandydatów do porodu rodzinnego chodzi do szkół rodzenia , co polepsza stosunek do porodu). Takie nastawienie oddziałuje na ocenę porodu – bez względu na obecność partnera, jeśli kobieta spodziewała się pozytywnych przeżyć związanych z rodzeniem, to właśnie takie odczucia miała podczas niego. Poród rodzinny i poród solo - różnice Między kobietami rodzącymi samotnie i razem z mężem były jednak różnice, gdy porównano opisy ich przeżyć w kilka tygodni oraz kilka miesięcy po porodzie. Mamy rodzące samotnie coraz bardziej negatywnie oceniały swoje zachowanie podczas porodu. Natomiast oceny rodzących z mężem były z reguły pozytywne. Obie grupy kobiet podobnie – a więc coraz bardziej negatywnie wraz z upływem czasu – oceniały zachowanie personelu medycznego. Zmieniły się też relacje z samego porodu. Pół roku po porodzie opisy były krótsze, z mniejszą liczbą szczegółów, a informacje dotyczące bólu uwzględniały raczej ocenę jego intensywności niż rodzaju. Obecność męża lub partnera przy porodzie Kobiety...