Co powinien umieć przedszkolak? Literki to nie wszystko!

U małych dzieci   niezdarność nie jest niczym niezwykłym,  bo przecież dopiero wszystkiego się uczą. W każdej grupie maluchów w tym samym wieku są jednak i takie, którym szczególnie często coś się przydarza. To właśnie one najczęściej się przewracają, dostają w nos piłką i strącają łokciem kubek. To one najsłabiej radzą sobie na placu zabaw i nie nadążają za kolegami... Niezdarne dziecko  często unika ruchu, ale może być i tak, że rusza się niemal non stop, robi to jednak chaotycznie i przez to często pakuje się w tarapaty (bo np. nie wyciąga odruchowo rąk przy upadku). Skąd te kłopoty?  Jak pomóc małemu niezdarze i dlaczego warto zrobić to jak najszybciej?  Zapytaliśmy o to Annę Marczewską-Stręk, psychologa.   Polecamy: Kalendarz rozwoju dziecka Przyczyny niezdarności Dziecko może być niezdarne z wielu różnych powodów, np. dlatego że:  Nie miało okazji ćwiczyć.  Chodziło na krótkie spacery (albo ciągle siedziało w wózku), rzadko bywało na placu zabaw, spędzało dużo czasu przed telewizorem albo bawiąc się na siedząco. We wszystkim je wyręczano. Chciało zabawkę? Dostawało ją do ręki. Mocowało się z kapciami? Zakładano mu je. Przyzwyczaiło się, że nie musi wkładać w nic wysiłku i straciło wiele okazji do trenowania precyzji i planowania ruchów. Boi się.  Niektóre dzieci tak często są napominane („Nie biegaj!”, „Nie ruszaj!”, „Uważaj!"), że stają się nadmiernie ostrożne.  Po prostu takie jest. My, dorośli, także różnimy się sprawnością.  Kiedy do lekarza? Jeśli dziecko często się przewraca,  choć już dawno nauczyło się chodzić,  porusza się dziwacznie (jego ruchy są bardzo spowolnione, zbyt szybkie albo niezborne i chaotyczne), bardzo odstaje od rówieśników (np. ma trzy lata i nie potrafi trafić łyżką do buzi), warto wybrać się z nim do lekarza. W grę może...

Co powinien umieć siedmiolatek? Badacze z Niemiec próbowali znaleźć odpowiedź na to pytanie. Przez trzy lata zadawali je naukowcom, specjalistom z różnych dziedzin, pedagogom, rodzicom, dziadkom, ludziom bezdzietnym. Wśród ich rozmówców byli i znany psycholog, i turecka analfabetka, i generał.  Lista, która dzięki temu powstała nie jest spisem tego, co dziecko "musi". To raczej  propozycje, pomysły, możliwości, tego, co warto zaproponować dziecku. To także zwrócenie uwagi na fakt, że ważna jest nie tylko umiejętność czytania czy liczenia, a na rozwój wpływa o wiele więcej doświadczeń i przeżyć . Właściwie wszystko, co na niej jest,  wiąże się z doznawaniem, doświadczaniem, przeżywaniem, a nie przyswajaniem sobie książkowych wiadomości. Oto jej fragmenty. Czego powinno doświadczyć dziecko w ciągu pierwszych siedmiu lat życia? Oto garść propozycji: Odczuwać własną obecność jako coś dobrego.   Chcieć wygrywać i umieć przegrywać . Nie mylić głodu z gniewem, zmęczenia za smutkiem, znać opisy stanów emocjonalnych takie jak  "gotuje się we mnie", "jestem w skowronkach." Widzieć radość innych, gdy robi postępy w nauce. Doświadczyć tego, że ciało ludzkie unosi się na wodzie. Umieć się huśtać (a wiec czuć,  co ciało robi z huśtawką,  a huśtawka z ciałem). Ulepić bałwana, zbudować zamek z piasku i tamę na strumieniu. Rozpalić i zgasić ognisko. Zobacz też : 23 pomysły na szalone zabawy ruchowe.   Poznać podstawy sztuki kulinarnej: mieszać, kroić, obierać, rozumieć różnicę między tym, co surowe a tym, co gotowane, chrupiące a przypalone itd. Zobaczyć rodzinę, rodziców w innym otoczeniu. Doświadczyć różnicy: komfort/prymitywne warunki. W domu/w podróży. Tęsknić za domem, nocować u innej rodziny. Mieć kontakt z innymi modelami rodzinnymi, innymi zasadami. Znać jakiś zwyczaj obowiązujący tylko...

" Czy świeżo upieczony przedszkolak ma sam zakładać kapcie? Czy fakt, że zabiera innym dzieciom zabawki, to problem? A co z rysowaniem, samodzielnym jedzeniem i siusianiem w pieluszkę? Oto są pytania! Martwisz się, że Twój maluszek nie poradzi sobie sam w przedszkolu ? Spokojnie! Wcale nie wszystko musi umieć. W końcu przedszkole jest także po to, by dzieci nabywały w nim nowych umiejętności i ćwiczyły samodzielność. Ważne rzeczy przyjdą z czasem, zobaczysz... A na razie podpowiemy Ci, co lepiej by było, żeby już umiał, a jakie sprawy mogą jeszcze poczekać. I co robić, jeżeli sobie z czymś ważnym nie radzi. Pamiętaj przy tym, że maluch maluchowi nierówny. Dzieci rozwijają się w różnym tempie, niektórzy przedszkolni debiutanci mają już ponad trzy i pół roku, inni tylko dwa latka i dziewięć miesięcy, a bywają i młodsi. Taka różnica to szmat czasu dla dzieciaczków! Weź więc poprawkę na wiek i tempo rozwoju pociechy. I nie denerwuj się, ale – w razie potrzeby – mądrze działaj. Czytaj też: Rozwój trzylatka - 5 dowodów, że przebiega prawidłowo Rozstaję się z mamą (choć mogę rozpaczać) Pożegnanie z mamą to nie koniec świata, po kilku godzinach znowu można się do niej mocno przytulić. Na początku września jednak większość maluchów płacze (niektóre nawet z rozpaczą łapią się futryn drzwi albo kurczowo czepiają nogi mamy!), a większość mam ma łzy w oczach. Nie przerażaj się tym – to minie. Panie w przedszkolu wiedzą, w jaki sposób postępować w takich sytuacjach. Wiele zależy również od Ciebie. Co możesz zrobić? Jeśli dotąd byliście nierozłączni, czas to zmienić. Zanim poślesz malca do przedszkola, zostawiaj go na trochę pod opieką np. dziadków. Dzięki temu zrozumie, że zawsze po niego wracasz. Ty również zyskasz – przywykniesz bowiem do myśli, że dzieckiem zajmuje się ktoś inny, i we wrześniu nie będziesz go...