Czas taty dla dziecka

Gdy rytm dobowy dziecka unormuje się, maluch zaczyna sypiać w ciągu dnia tylko 2 razy – przed południem i po południu. Początkowo drzemie łącznie 6 godzin, a około pierwszych urodzin nawet o połowę krócej. W tym czasie zwykle maluchy nie korzystają już z przedpołudniowej drzemki . A jak sypia w dzień twoje niemowlę? Chętnie, czy wręcz przeciwnie? Podpowiadamy, jak tę sprawę uporządkować, aby brak snu nie odbijał się źle na rozwoju dziecka. Najważniejsze – nie zmuszaj Potrzeba snu jest sprawą indywidualną. Jeśli twoje dziecko budzi się w świetnej formie po półgodzinnej lub piętnastominutowej drzemce , to znaczy, że tyle snu mu wystarczy. I trzeba się z tym pogodzić. Aby upewnić się, że niemowlę obudziło się na dobre, nie wchodź do pokoju, kiedy tylko je usłyszysz. Może za chwilę zaśnie ponownie? Spróbuj zostawić mu w łóżeczku (ale dopiero jak uśnie) ciekawe zabawki lub książeczki – jest szansa, że zajmie się nimi po przebudzeniu, a ty zyskasz więcej czasu, aby odpocząć. Pamiętaj o spadku formy Staraj się być w domu w porze drzemek . Nawet największe atrakcje na spacerze przestają bawić dziecko, któremu chce się spać. Nie planuj w tym czasie długich zakupów i – jeśli to tylko możliwe – nie umawiaj go do lekarza. Nawet bardzo senny maluch niekoniecznie będzie chciał drzemać w samochodzie lub w koszu na zakupy w hipermarkecie. Wróć do domu na tyle wcześnie, aby spokojnie przygotować go do snu. Nie czekaj, aż zacznie marudzić Kolejny krok do sukcesu to uchwycenie momentu, kiedy dziecko zaczyna być senne – robi się drażliwe, ziewa, trze oczka. To znak, że należy położyć je do łóżeczka. Zmęczenie fizyczne i psychiczne, rozżalanie się z byle powodu utrudnia zasypianie. A przecież chodzi o to, aby drzemka kojarzyła się z miłym odpoczynkiem. Pamiętaj o ruchu i spacerach Maluchy, które dużo przebywają na świeżym powietrzu,...

Jest wiele czynników zaburzających wieczorne kładzenie się do łóżka twojego dziecka. Można do nich zaliczyć niesprzyjające zasypianiu warunki w domu czy pokoju dziecka, niechęć pozostania samemu w ciemnym pokoju czy do rozstania się z rodzicami, a także strach przed zaśnięciem z powodu koszmarów nocnych. Można na pocieszenie powiedzieć, że sytuacje takie nie są wyjątkiem, dotyczą większości dwuletnich dzieci. Najlepiej wykazać się wtedy cierpliwością i konsekwencją w postępowaniu, aby jak najszybciej zmienić sytuację. Daj dziecku czas na zaśnięcie Zwykle niechęć dziecka do pozostania samemu w pokoju i położenia się spać wyrażana jest poprzez nieskończoną ilość próśb o picie, jedzenie, całusa na dobranoc, przeczytanie książeczki, opowiedzenie bajki itp. Celem jest oczywiście przytrzymanie przy sobie mamy jak najdłużej. Prośby dziecka na początku trzeba spełnić, ale pamiętaj, żeby robić to w granicach zdrowego rozsądku i w pewnym momencie zakończyć tę lawinę potrzeb, pocałować na dobranoc, wyjść z pokoju i dać dziecku czas na zaśnięcie .   Zobacz też: Czego boją się małe dzieci? Przytul i wyjdź z pokoju Innym sposobem jest również po przytuleniu na dobranoc  pozostawienie dziecka w pokoju, aby zasnęło, i konsekwentne niereagowanie na ciągłe wołanie z pokoju. Jeśli dziecko jest zmęczone lub z wcześniejszych doświadczeń wie, że mama już wieczorem nie przyjdzie, sposób ten może się okazać skuteczny. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, kiedy dziecko faktycznie samo się boi zostać w pokoju i reaguje strachem i płaczem. W takiej sytuacji obecność mamy przy dziecku do jego zaśnięcia bywa zwykle koniecznością. Poproś, by to tata usypiał Bardzo skuteczna okazuje się również zmiana osoby usypiającej z mamy na tatę. Jego przyjście do pokoju zwykle zmienia nastawienie dziecka i rezygnuje ono z wielu swoich próśb. Okazuje...

Powstanie więzi między matką a dzieckiem jest łatwiejsze do uchwycenia. Dziecko już w brzuchu mamy poznaje jej głos, rytm bicia serca. Dzięki temu tuż po narodzinach to ona staje się dla niego ostoją bezpieczeństwa. Z tatą jest inaczej. Choć psychologowie podkreślają znaczenie więzi między ojcem a dzieckiem, trudno zaprzeczyć, że na początku jest on dla niemowlęcia jedynie intrygującym nieznajomym. Sprawdź, jak rodzi się między nimi miłość i zaufanie . Jak niemowlę postrzega tatę Amerykański działacz na rzecz ojcostwa, psycholog David Blankenhorn, twierdzi pół żartem, pół serio, że gdyby niemowlę umiało mówić, na pytanie: „Kto to jest tata?”, odpowiedziałoby: „To ktoś, kto nie jest ani mną, ani mamą”. Ale myliłby się ten, kto sądziłby, że więź tata–dziecko jest dla niemowlęcia mniej ważna. Kontakty z ojcem są bodźcem do szybszego rozwoju, np. mowy . Niemowlę wie, że to, co mama zrozumiałaby od razu, tacie trzeba wyłuszczyć dokładniej. To mobilizuje do nauki nowych umiejętności. Rada dla taty: Nie bój się, że skrzywdzisz kruche niemowlę – wasz bliski kontakt w pierwszych miesiącach zaowocuje w przyszłości. Tata spokojniej reaguje na płacz dziecka Płacz dziecka wywołuje silne emocje u mamy. Niemowlę odczuwa je i zaraża się maminym stresem, płacze więc coraz głośniej i... spirala się nakręca. Ponieważ więź między tatą a dzieckiem w pierwszych miesiącach jest nieco luźniejsza i dopiero się rozwija, mężczyźnie łatwiej zachować zimną krew np. podczas wieczornych sesji kolki. Niemowlęciu, które czuje, że jego opiekun jest spokojny, łatwiej się uspokoić. Rada dla mamy: Jesteś przekonana, że sama najlepiej dasz sobie radę ze wszystkim? Jeśli tata bez przerwy będzie słyszał od ciebie: „Ja zrobię to lepiej”, wkrótce sam wycofa się na bezpieczne pozycje. Więc… jak najszybciej dopuść męża do wanienki albo...