Czekolada i inne słodycze – czy podawać dzieciom?

Dla dziecka: grahamka czy rogalik? I to, i to. Pieczywo ciemne jest zdrowsze (ma najwięcej błonnika i witamin), za to białe jest lekkostrawne. Idealne rozwiązanie: maksymalna różnorodność (tutaj sprawdź nasz ranking najlepszych pieczyw dla dzieci ). Serwuj dziecku grahamki, kajzerki, rogaliki, pumpernikiel, pieczywo chrupkie, pieczywo z różnymi dodatkami – sezamem, suszonymi śliwkami, ziarnami. Unikaj jedynie chleba czy bułek z dużą zawartością konserwantów. Poznasz je po długim terminie przydatności do spożycia i nienaturalnym, jakby „papierowym” smaku. Ze względu na bardzo dużą kaloryczność, ogranicz podawanie dziecku słodkich bułek, np. chałek. Miód lipowy czy akacjowy? Wartościowy jest zarówno jeden, jak i drugi. Najważniejsze, żeby nie był sztuczny (bo to sam cukier). Miodem smaruj dziecku kanapki, ale też osłodź nim ostudzoną do temperatury pokojowej herbatę. Pycha! Rosół czy jarzynowa? Zupa jarzynowa , bo oprócz tego, co zawiera rosół (wywar z mięsa), ma to, co zawdzięczamy jarzynom: błonnik, witaminy oraz sole mineralne. A jaka zupa jest najzdrowsza? Pomidorowa! Zawiera potas, wapń oraz likopen chroniący przed chorobami. Masło czy margaryna? Rocznym dzieciom lepiej służy masło (cholesterol jest im potrzebny do budowy układu nerwowego), przedszkolaka warto przyzwyczajać do smaku margaryny, by wyrobić w nim prawidłowe nawyki żywieniowe (na dłuższą metę cholesterol może być szkodliwy). Póki co, dziecko może jeść i jedno, i drugie na zmianę (jednak z przewagą masła) lub w postaci miksów masła z margaryną. Mleko pasteryzowane czy UHT? Można podawać i jedno, i drugie, jednak pasteryzowane trzeba wcześniej przegotować. Najważniejsze, by dziecko w ogóle je piło. Mleko to cenny skarb. Poza wapniem zawiera także białko i witaminy A i D. Jeśli szkrab kręci nosem na widok mleka, opowiedz mu, kto je pije - Scooby oraz Superman!   Jogurt...

Nie wszystkie produkty, które nadają się dla dorosłych, można dawać do jedzenia małym dzieciom . Nie tylko dlatego, że ich układ pokarmowy jest jeszcze niedojrzały i to, co dorosłemu nie zaszkodzi, u dziecka może być przyczyną kłopotów. Niekorzystne składniki mogą się też kumulować w organizmie dziecka i być przyczyną problemów w przyszłości. Miód Miód składa się głównie z cukrów, ale zawiera też korzystne składniki w przeciwieństwie do oczyszczonego białego cukru . Jest w nim trochę składników mineralnych i witamin, zawiera kwasy organiczne, które nadają mu właściwości hamujące rozwój bakterii, dlatego mówi się, że działa jak naturalny antybiotyk . Dzieci mogą jeść miód już po skończeniu 1. roku życia –wcześniej lepiej nie, bo zawiera on pyłki roślin, może więc wywołać biegunkę lub alergię. Zobacz też: Czym zastąpić biały cukier w diecie dziecka? Czarna herbata Dzieci nie powinny pić czarnej herbaty , bo zawiera sporo teiny, która działa pobudzająco, a także utrudnia przyswajanie witaminy C, żelaza i wapnia. Podobnie działają herbaty zielona, czerwona czy biała. Dla dzieci najlepiej wybierać naturalne herbatki owocowe lub ziołowe. Mogą być tzw. ekspresowe, w torebkach, ale możesz też kupić susz owocowy i po zaparzeniu po prostu przecedzić napar do kubeczka. Zwróć uwagę na etykietę – czasem na opakowaniu jest napisane „herbata owocowa”, a w składzie jest czarna herbata. Unikaj herbatek aromatyzowanych . Najlepiej, by w składzie był tylko susz z owoców lub ziół. Po zaparzeniu możesz podawać ją również na zimno. Czekolada Trochę kakao znajduje się w niektórych gotowych kaszkach dla niemowląt. Jednak kawałeczek czekolady możesz zaproponować dopiero półtorarocznemu dziecku. Czekolada to najwartościowszy łakoć, m.in. dlatego że zawiera żelazo, magnez, a mleczna także wapń. Jednak przyjemność jej...

Boisz się nadwagi i próchnicy, podajesz więc dziecku do picia tylko wodę, a na przekąskę batonik light. I... popełniasz błąd. Dlaczego? Dziecko potrzebuje węglowodanów, by mogło się prawidłowo rozwijać. Potrzebna mu energia aż w 50–60% pochodzi właśnie z nich. Reszty dostarczają mu białka i tłuszcze. Który cukier jest dla dziecka najzdrowszy? Cukry dzielą się na proste i złożone. Pełnią podobną funkcję, ale działają odmiennie. Proste cukry szybko się rozkładają, powodując gwałtowny wzrost glukozy we krwi (ale też jej szybki spadek). Zbyt częste ich podawanie (np. w formie soków owocowych) może rozregulować wydzielanie insuliny w trzustce i powodować uczucie głodu, choć organizm nie potrzebuje „doinwestowania”. Natomiast cukry złożone zaspokajają uczucie głodu na dłużej i dlatego nazywa się je dobrymi. Dziecku potrzebne są w odpowiednich proporcjach zarówno jedne, jak i drugie. Zawartość cukrów w mleku mamy (a także modyfikowanym) jest początkowo wystarczająca dla malucha. Jednak już od 6.–7. miesiąca życia powinno dostawać węglowodany także z innych źródeł, głównie z kaszy i warzyw. Po co niemowlęciu tak dużo węglowodanów? Przez pierwsze dwa lata maluszek przede wszystkim rośnie (w pierwszym roku życia nawet o 24 cm!). Zapotrzebowanie energetyczne jego organizmu jest więc ogromne. Nie znaczy to, że może bez umiaru jeść łakocie. Węglowodanów dostarcza mu zupa z marchwi i ziemniaków, banan, a nawet niesłodzona kasza z mlekiem. To ostatnie danie jest doskonałe na kolację, bo pomoże przespać mu całą noc bez uczucia głodu. Starszemu dziecku najlepiej wieczorem podać dwie kanapki z masłem (z żółtym serem oraz chudą szynką) i kubek kakao z 3,5% mlekiem. Czy czekolada jest lepsza od herbatnika? Zależy od sytuacji. Na spacerze, gdy dziecko dużo biega, możesz mu dać wafelek z czekoladą. To dobre...