Czy dwulatek musi koniecznie spać w ciągu dnia?

Dziecko nie rodzi się z umiejętnością samodzielnego zasypiania. Musi się jej nauczyć, podobnie jak chodzenia i mówienia. Monika Huntjens, ekspertka od snu dziecka, autorka książki „Dobry sen maluszka” , krok po kroku pomaga rodzicom zmierzyć się z tym wyzwaniem. Podaje szczegółowy plan działania, który pozwoli cieszyć się przespaną nocą już po 2 tygodniach, a wyraźną poprawę odczuć po 3-5 nocach! Czy w myśl powiedzenia, że szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko, wyspany rodzic to wyspane dziecko? Monika Huntjens : Tak, ponieważ kiedy dziecko śpi dobrze, na zdrowy sen ma szansę cała rodzina. W przeciwnym wypadku, nikt nie śpi i pojawia się problem ogromnego zmęczenia. A jeśli do tego kolejne, nawet najbardziej oryginalne próby usypiania dziecka zawodzą, to prowadzi to już nie tylko do chronicznego niewyspania i obniżenia jakości życia całej rodziny, ale również do frustracji z powodu tych niepowodzeń. Często towarzyszy im poczucie bezsilności. Idą za tym niepotrzebne nerwy, które nie działają dobrze ani na malucha, ani na jego rodziców. Jakie najbardziej szalone bądź oryginalne sposoby usypiania dziecka pani spotkała? Te historie to tak naprawdę mój chleb powszedni. Jednocześnie to kluczowa kwestia przy przygotowywaniu zaleceń dla rodzin, z którymi współpracuję, ponieważ to nasza sytuacja wyjściowa. Bardzo ważne jest, by zidentyfikować, jakie dziecko ma swoje rozwiązanie na sen, a zazwyczaj jest ich kilka. Na przykład wieczorem maluszek zasypia kołysany na rękach, w nocy potrzebuje do zaśnięcia mleka, a drzemki udają się tylko na spacerach. Zdarzają się jednak dużo bardziej oryginalne, ale też wyczerpujące i rodzica, i dziecko sposoby. Kiedyś pracowałam z chłopcem, który miał prawie 2 lata i wiele razy budził się w nocy. By znowu zasnąć musiała przyjść do niego mama, wziąć go na ręce i pójść z nim do salonu. Tam stało radyjko, na które...

Dziecko rodzi się z jeszcze nie w pełni wykształconym ośrodkowym układem nerwowym, dlatego docierające do niego bodźce są przez układ nerwowy przetwarzane w niedoskonały sposób. Kiedy maluszek śpi, jego umysł odpoczywa, a ciało... rośnie. Rytm dziecka Przez pierwsze miesiące Twoje maleństwo funkcjonuje w charakterystycznym, trójdzielnym rytmie. Co dwie lub trzy godziny kolejno następują fazy: czuwania, snu aktywnego i snu głębokiego. Faza czuwania to czas, kiedy niemowlę nie śpi . Wyraźnie odbiera bodźce wzrokowe, kieruje główkę w stronę światła, jest względnie spokojne, niezbyt często porusza rączkami i nóżkami. Jeśli Twój maluszek nie lubi, gdy w pokoju jest ciemno, przez pierwsze trzy lub cztery miesiące zostawiaj na noc zapaloną lampkę. Gdy po przebudzeniu dziecko zobaczy światło, a nie będzie głodne, prawdopodobnie po chwili ponownie zaśnie. W fazie snu aktywnego maluszek się wierci, posapuje, rusza powiekami i gałkami ocznymi. Często podkurcza i prostuje nóżki, szuka najwygodniejszej pozycji. To zupełnie normalne. Nie musisz od razu wyjmować dziecka z łóżeczka i próbować go utulać czy karmić. W ten sposób tylko wybijasz go ze snu i zaburzasz naturalny rytm. Sen głęboki charakteryzuje się tym, że niemowlę przyjmuje najdogodniejszą dla siebie pozycję, śpi z lekko rozchylonymi ustami, oddycha regularnie, ma miarowe, spokojne tętno. Nie wolno wtedy wybudzać dziecka, gdyż przerywanie tej fazy powoduje rozregulowanie całego cyklu. Maluch może stracić apetyt, stać się płaczliwy i drażliwy . Przywrócenie poprzedniego rytmu wymaga później wiele cierpliwości. Dlatego nawet jeśli malec ma mokrą pieluszkę lub wydaje Ci się, że powinien coś zjeść albo wyjść na spacer, poczekaj, aż sam się wybudzi i przejdzie do fazy czuwania bez płaczu, przetrze oczka, poziewa, poprzeciąga się… Dzień czy noc? Trudno wymagać od noworodka, by nocą ładnie spał, nie...

  Po obiedzie dziecku kleją się oczka? Nic dziwnego. Jego układ nerwowy nie jest jeszcze dojrzały. Maluch bombardowany w ciągu dnia rozmaitymi bodźcami, zwłaszcza gdy chodzi do przedszkola, potrzebuje odpoczynku i regeneracji. Wiele przedszkoli, zwłaszcza tych niepublicznych, rezygnuje z leżakowania po obiedzie i przedstawia to rodzicom jako zdecydowany atut. Poobiednia drzemka jednak bardzo przydaje się zmęczonym maluchom. Bez niej zasypiają w drodze do domu lub wieczorem są rozdrażnione i wyczerpane. Jeżeli zauważysz, że dziecko pokłada się lub, przeciwnie, jest pobudzone, rozdrażnione albo marudne w porze popołudniowej – zadbaj, by mogło wyciszyć się i odpocząć. Organizm kieruje się dobowym rytmem, który, choć różni się nieco u poszczególnych dzieci, jest mniej więcej stały. Około godziny 14–15 zwykle spada aktywność, zwłaszcza u tych przedszkolaków, które wcześnie wstały, dodatkowo po jedzeniu wszystkie siły kierowane są na trawienie. Dlatego poobiednia drzemka lub odpoczynek są jak najbardziej wskazane. Leżakując, malec uczy się odczytywać i respektować potrzeby swego ciała. Jeśli dziecko nie chodzi jeszcze do przedszkola, czas jego snu możesz przeznaczyć na domowe obowiązki lub chwilę relaksu dla siebie. Jeżeli zaś jedno z rodziców wraca do domu dopiero wieczorem, to popołudniowa drzemka pozwoli przedłużyć wieczorną aktywność malucha, by mógł nacieszyć się mamą lub tatą. Jak postępować, gdy dziecko nie chce już sypiać w ciągu dnia? Najważniejsza rzecz to nie zmuszać do snu. Warto natomiast tak zorganizować maluchowi czas, w którym do tej pory sypiał, by mógł się wyciszyć, np. podczas spokojnej zabawy, słuchania muzyki lub książki, którą czyta mama lub tata. Telewizor w takim momencie powinien być wyłączony. Może zdarzyć się tak, że zrelaksowany maluch uśnie, a jeśli nie, to po prostu odpocznie i zregeneruje siły do...