Jesteś gotowa (-y), by mieć dziecko, jeśli na 22 z tych 36 pytań odpowiesz tak! (Tylko szczerze!)

Dostałyśmy ponad 100 wypowiedzi, z których każda to oddzielna opowieść o życiu po porodzie. Co się zmienia wokół? Co się zmienia w nas samych? Przeczytajcie opowieści trzech mamy i jednego ojca. Edyta Chmura: 1. Nigdy nie czułam w sobie instynktu macierzyńskiego, a po urodzeniu synka okazało się, że doskonale potrafię się nim zająć. 2. Małe dzieci uważałam za hałasujące, egoistyczne, ciągle czegoś potrzebujące szkodniki... teraz w każdym dziecku widzę aniołka. Każdym – nie tylko w swoim. 3. Kolejna zmiana powiązana jest z dwoma poprzednimi, a mianowicie: kiedyś dzieci mnie nie lubiły, bo nie wiedziałam jak się mam wobec nich zachować, co powiedzieć, żeby ich nie wystraszyć... Teraz nie mam obaw i chętnie zabawiam czyjeś dzieci. 4. Marnowałam mnóstwo czasu na siedzenie przed komputerem czy inne niekonstruktywne zajęcia, nieustannie twierdząc, że na nic nie mam czasu... Po urodzeniu dziecka zrozumiałam, czym jest faktyczny brak czasu! 5. Kiedyś najważniejszymi rzeczami w mojej torebce był: puder, błyszczyk, lusterko i szczotka do włosów... teraz w torebce nie może mi zabraknąć: minizabawek, smoczka, ubranka na zmianę i innych dzieciowych akcesoriów   Elżbieta Kmiecik: 1. Przekonałam się na własnej skórze jak w ciągu dnia można od euforii przejść do totalnego załamania nerwowego z powodu przepełnionej pralki, braku snu i płaczącego malucha, a z dołka znów wyjść na prostą, gdy słodko zaśnie nasze młode. 2. Wszystkie złote rady koleżanek i kuzynek nie sprawdzają się ani na jotę, a ja zostałam sama na placu boju z domowym pobojowiskiem. Już teraz wiem, że lepiej zaufać sobie i swojej intuicji. 3. Nigdy nie uwierzę w reklamy z zadbanymi i sztucznie uśmiechniętymi mamuśkami i niemowlakami, bo moja rzeczywistość jest zupełnie inna. 4. Dopiero z dzieckiem w domu zdałam sobie sprawę, że na dobry rok wypadam z towarzystwa i...

Każdy z nas ma idealną wizję rodzicielstwa ... dopóki na świecie nie pojawią się jego własne dzieci. Wszystkie zapewnienia w stylu: "ja nigdy nie pozwoliłabym, aby dziecko mną rządziło" albo "nigdy nie dałabym swojemu dziecku śmieciowego jedzenia, tylko zdrowe produkty" lub " moje dziecko będzie sprzątało po sobie zabawki", po urodzeniu dziecka stają się pustymi sloganami. Życie zwykle weryfikuje nasze poglądy dotyczące wychowania dzieci . Gdy tak się stanie, część osób udaje, że nigdy tak nie mówiło, a część bije się w piersi, mówiąc "kto nie zgrzeszył w ten sposób, niech pierwszy rzuci kamieniem". Podobnie uważa pewna blogerka, matka trójki dzieci,  Meredith Masony, autorka bloga "To niewłaściwe". W swoim poście napisała: " Bycie rodzicem jest niewiarygodnie proste... jeśli nim nie jesteś. Dlaczego? Zanim zostałam mamą, miałam wiele wspaniałych pomysłów dotyczących rodzicielstwa . Gdybym mogła cofnąć czas, roześmiałabym się sobie w twarz. Bycie mamą to najtrudniejsza praca na świecie. Wypowiedziałam wiele śmiesznych rzeczy, zanim nią zostałam". Co znalazło się na jej liście – poniżej kilka wybranych przez nas tematów. Zobacz także: Rodzicielstwo w komiksie. Może być i zabawnie, i strasznie Śmieciowe jedzenie Kto z nas nie deklarował, że jego dziecko nigdy nie będzie jadło śmieciowych dań ( fast foodów , słodyczy)? Kto z nas rzeczywiście się tego trzymał? Ja niestety nie. Zdarzyło się kilka razy, że w drodze na wakacje zatrzymywaliśmy się przy barach szybkiej obsługi i zjadaliśmy hamburgery czy smażone w głębokim tłuszczu kurczaki. Podobnie było z Meredith Masony. Autorka napisała: "Chciałam, by moje dzieci jadły tylko zdrowe, w 100% naturalne posiłki . Niestety nie udało się. Próbowałem – wierzcie mi! Ale ta zasada była zbyt restrykcyjna dla mojej rodziny. Łamię się za każdym razem, gdy w sklepie spożywczym przechodzimy...

Laura Grace Weldon jest mamą, która udowodniła, że za wszelką cenę będzie walczyć o swoje dzieci. Tak było w tym przypadku. Po porodzie była wykończona i obolała , potrzebowała czasu dla siebie i swojej rodziny. Co się stało, gdy ktoś naruszył je prywatność? Przeczytajcie je historię. Co się stanie, jeśli odwiedzisz noworodka bez zgody jego mamy? "Jestem oddana mojej wielopokoleniowej rodzinie. Moja teściowa i mój szwagier mieszkali z nami przez 10 lat, moje dzieci same robią prezenty dla bliskich, a ja organizuję większość świąt. Ale nauczyłam się ostrzegać innych, żeby chociaż przez pierwszy tydzień po narodzinach dziecka dali nam spokój. Stałam się jeszcze bardziej waleczna, kiedy babcia mojego męża zignorowała moją prośbę o zostawienie nas samych. [...] Kiedy przyjechała babcia mojego męża, moje postanowienie nieco przygasło. Kiedy pochyliła się, żeby pocałować policzek naszego maleństwa, jej delikatne zmarszczki poruszyły coś we mnie, w moim sercu... Patrzyła na swojego potomka, chłopca, który dorośnie w świecie poza jej czasem. Moja delikatność odeszła, kiedy ona nagle wzięła go z moich ramion, jak złodziejka. Jej wyperfumowane nadgarstki zaczęły go kołysać. Od razu zaczął płakać, ale ona nie chciała mi go oddać. Powiedziała, że zna się na dzieciach. Nie byłam tego taka pewna. Natychmiast zmrużył oczka. Wciskała go w swoje ramię, jego drogocenną buzię w jej sweter, który, nie żartuję, wyszywany był jakimiś świecidełkami, wbijającymi się w skórę mojego maluszka. Podbiegłam, żeby go złapać, ale zanim zdążyłam, ona odwróciła się i zaczęła go podrzucać do góry i na dół, spacerując z nim po pokoju. Dopiero teraz zaczął płakać tak naprawdę. Darł się. Ten płacz poruszył każdą cząstkę mojego matczynego ciała. Zobacz także:   18 sposobów, by niemowlę przestało płakać Włosy stanęły mi dęba. Otwarłam usta,...