Kiedy kilka lat temu urodziłam pierwszą córeczkę, poczułam się bardzo nieszczęśliwa. Płakałam, nie miałam na nic siły, wszystko wydawało mi się bez sensu, jakby moje życie właśnie się skończyło. Dlatego, wszystkie smutne mamy, tak dobrze was rozumiem. Wasze łzy to nie lekki spadek formy, nie maluteńka chandra, którą wystarczy przeleżeć z książką w ręku. Poporodowy smutek (tzw. baby blues) trwa dłużej, jest znacznie bardziej intensywny i czasem, niestety, może przerodzić się w depresję. Lepiej więc nie zostawiać mu wolnej ręki i nie pozwolić się rozpasać, zawładnąć sobą (a przy okazji całym otoczeniem). Tylko jak tego dokonać, kiedy brakuje sił nawet na to, by powstrzymać łzy? Posłuchaj rad, które mi pomogły.
Pierwszy stereotyp to wizerunek Matki Boskiej i Matki Polki, która z największym poświęceniem i oddaniem, bez słowa skargi opiekuje się dzieciątkiem. Drugi stereotyp jest uwspółcześniony i przedstawia macierzyństwo jako okres szczęśliwości, spełnienia, a jednocześnie umiejętnego pogodzenia opieki nad dzieckiem i swoich życiowych planów. Wystarczy poczytać o wszystkich aktorkach lub modelkach, które są wzorowymi matkami, nadal robią karierę, mają wspaniałe ciało, wyglądają kwitnąco... Na ich tle my – zwykłe matki wypadamy, delikatnie mówiąc, blado. Pamiętaj jednak, że oba stereotypy w świecie realnym po prostu nie istnieją!
Zobacz też, jak mamy z Babyonline.pl pokazują swoje ciała po ciążach i porodach
Mamy wolą odsuwać od siebie myśli, że coś z ich psychiką jest nie tak. Pewnie dlatego, że nie mają wiedzy na temat okołoporodowych zaburzeń nastroju. Jak wygląda matka z baby bluesem?
Odnajdujesz się w tym opisie?
Prawda jest taka, że baby blues dotyka według niektórych źródeł nawet 80% wszystkich mam! No właśnie! Nie ma co się zapierać, nie jesteś wilkiem w stadzie owiec. Pamiętaj, że bez powiedzenia jasno: „tak, mam baby blues" niemożliwa jest szybka pomoc samej sobie. Taki smutek może minie, ale będzie trwał dłużej albo skończy się depresją poporodową.
Podkreślam: dla siebie. Czyli robisz wtedy to, na co masz ochotę, co lubisz, co cię relaksuje, a nie sprzątasz, gotujesz i pierzesz. Do tego jednak potrzebne jest wsparcie bliskich. Na początek wystarczy zaledwie 10–15 minut. Ważne, byś mogła wtedy zostać bez dziecka. Najlepiej, gdy jest ono na spacerze z tatą albo ty sama wyjdziesz do sąsiadki. Czasem matki są na początku bardzo nieufne, boją się powierzyć dziecko komuś innemu (nawet jego tacie). Zatem nic na siłę. Ja na początek poprosiłam partnera, żeby wyszedł z dzieckiem do drugiego pokoju. Wtedy da się trochę odpocząć, a i niepokój związany z brakiem kontroli nad sytuacją jest jakby trochę mniejszy. Powolutku powinnaś jednak wydłużać czas dla siebie, próbować wyjść na dłużej.
Rozwiąż test: Czy jesteś dobra dla siebie?
Poproś, żeby przypomniał sobie dzień, w którym miał chandrę. A potem wyobraził sobie, że ty czujesz to samo, tyle tylko że non stop, dzień w dzień, nie mając zbytnich nadziei, że coś się zmieni. A potem wyjaśnij, że może ci pomóc. Czasem wyręczając cię, innym razem przytulając i pozwalając się wypłakać. Mężczyźni często myślą, że muszą dopingować, tłumaczą: „weź się w garść", „nie ma o co płakać". A to niedobre słowa. Kobieta w smutku oczekuje pocieszenia, akceptacji i zrozumienia. I tego twój partner powinien się trzymać!
Nie zamykaj się w sobie, tylko znajdź pomocną dłoń. Może podać ci ją nie tylko twój partner, lecz także:
Uwaga! Pomoc możesz także znaleźć w internecie (np. na stronie: www.stopdepresji.pl) lub internetowych forach, na których na temat depresji poporodowej wypowiadają się mamy i tatusiowie.
A tak na zakończenie ciekawostka, która powinna cię przekonać, że warto sięgać po pomoc. Baby blues nie istnieje w kulturach pierwotnych. Bo tam kobietę, która właśnie urodziła dziecko, traktuje się jak królową. Wtedy inne kobiety (z bliższej i dalszej rodziny) opiekują się jej dzieckiem, pomagają w gospodarstwie, gotują, zajmują się dochodzącą do siebie po porodzie mamą. A my chcemy być takie samodzielne... I to nas gubi!
Zrób test i przekonaj się: Czy umiesz dzielić się obowiązkami
Choć kobiety są dziś silne i zaradne, nadal pragną, by ich mężczyźni rozumieli je i je wspierali. Tuż po porodzie potrzebują tego najbardziej, zwłaszcza jeśli dopada je baby blues czyli poporodowy smutek . Jak możesz pomóc mamie swojego dziecka? Zobacz także: Oko w oko z noworodkiem Nie obwiniaj jej - baby blues to nie fanaberia! Baby blues , czyli trwające do 6 tygodni poporodowe obniżenie nastroju, przytrafia się aż 80 proc. młodych mam, a więc jest czymś bardzo powszechnym. Główni winowajcy? Szalejące po porodzie hormony (są jak tsunami: trudno się im przeciwstawić), zmęczenie, ból, lęk związany z wchodzeniem w zupełnie nową rolę… Spróbuj zrozumieć Dotknięte baby bluesem mamy są smutne i rozdrażnione . Czują się zagubione, mogą sądzić, że są złymi matkami, bo nie kochają dziecka tak, jak sobie wyobrażały. Mają huśtawkę nastrojów . To wszystko jest naprawdę bardzo trudne do zniesienia. Nie bądź jak Wujek Dobra Rada Twoja ukochana nie potrzebuje teraz ekspertów, którzy sypią radami w stylu „Weź się w garść” i załamują ręce nad jej bezradnością. Nie potrzebuje krytyki ani pytań w rodzaju „Ciekawe po co kupiliśmy te wszystkie poradniki?”. Ona i tak czuje się pewnie najgorszą mamą na świecie. Dodaj jej pewności siebie. Wysłuchaj Przytul ją i pozwól jej się wygadać , a jeśli trzeba wyjęczeć, wypłakać i wykrzyczeć. Nie naciskaj jednak, jeśli nie będzie chciała powiedzieć, co czuje. Zdarza się, że młodym mamom trudno zaakceptować własne uczucia. Czasem też po prostu trudno je nazwać. Nie bierz wszystkiego do siebie Może się zdarzyć, że usłyszysz coś, czego byś nie chciał: żale, pretensje, rzeczy w rodzaju „Po co ja cię w ogóle poznałam?” czy „Sam jesteś jak dziecko!”. W emocjach mówi się różne rzeczy. Ona tak nie myśli. Pomagaj bez proszenia Świeżo...
Gdy na świat przychodzi dziecko, cały dom zaczyna się kręcić wokół małego człowieczka. Mama robi wszytko, by dziecko było zadbane, szczęśliwe i kochane, ale opieka nad maluszkiem może być przytłaczająca. Czasami, gdy presja jest zbyt duża, może pojawić się depresja. O tym zbyt mało się mówi Czy wiesz, że nawet 80 proc. świeżo upieczonych mam doświadcza baby bluesa ? Kobieta może mieć wahania nastroju, być drażliwa i płaczliwa. Na ogół oznaki są łagodne i zanikają w ciągu kilku tygodniach. Jadnak, jeśli objawy są poważniejsze lub nie ustępują, może okazać się, że to depresja poporodowa ( występuje raz na każde 15 porodów ). Niestety nadal zbyt mało się o tym mówi i zarówno kobiety, jak i ich rodziny nie wiedzą, na jakie objawy zwrócić uwagę. Co więcej, problem dotyczy nie tylko mam noworodków. Badacze zauważyli, że największe ryzyko wystąpienia depresji występuje w przeciągu pierwszych czterech lat życia dziecka (dotyczy to, co trzeciej mamy). Natomiast jedna na osiem kobiet doświadcza depresji w ciągu całego życia. Badania jasno pokazują, że depresja to nie tylko coś, co niszczy od środka kobietę, także ma olbrzymi wpływ na osoby, które ją otaczają. To choroba całej rodziny. Specjaliści zauważają, że dzieci, które dorastają w środowisku problemów psychicznych, mogą słabiej się rozwijać, mieć problemy z uczeniem się, a także ze zdrowiem fizycznym i psychicznym. Dzieci matek z depresją są często bardziej niespokojne, mają słabsze zdolności poznawcze, zaburzenia zachowania i zaburzenia psychiczne. Najważniejsze jednak, żebyś nie obwiniała się, jeśli zachorujesz na depresję . To leży poza tobą. Jeśli będziesz się obwiniać, nie pomożesz ani sobie, ani dziecku. Jeśli przyznasz przed sobą, że ten problem cię dotyczy i udasz się po pomoc, zasługujesz na brawa. Pogratuluj sobie tego, zanim martwić się, czy nie zaszkodziłaś...
Smutna, bezradna, płaczliwa, rozdrażniona. I przytłoczona nowymi obowiązkami. Czy właśnie tak czujesz się kilka dni po porodzie ? Nie rozumiesz, dlaczego noworodek płacze, nie wiesz, jak je uspokoić, nie radzisz sobie z karmieniem i kąpaniem. W końcu zapłakana dochodzisz do wniosku, że nie potrafisz się nim opiekować. „ Nie nadaję się do tego, by mieć dziecko ” – oskarżasz samą siebie. Czy smutek po porodzie powinien niepokoić? Takiego emocjonalnego rozchwiania krótko po porodzie doświadcza około 80% kobiet . To tzw. depresja dnia trzeciego lub baby blues. Zaczyna się w trzeciej lub czwartej dobie po przyjściu dziecka na świat i jest normalnym stanem kobiety po porodzie , zwłaszcza pierwszym. Powodują go przede wszystkim zmiany hormonalne (spadek poziomu progesteronu i estrogenów – ich poziom w ciąży był bardzo wysoki). Na szczęście baby blues zazwyczaj mija po kilku lub kilkunastu dniach, gdy uspokoi się poporodowa burza hormonalna. Sprawdź też, co się zmieniło po porodzie - mówią facebookowe mamy Co robić, jeśli czujesz smutek po porodzie? Im szybciej odzyskasz równowagę i radość, tym lepiej dla ciebie i twojego dziecka. Po porodzie szukaj wsparcia u partnera i rodziny, wypłakuj się w rękaw przyjaciółce, korzystaj z telefonów zaufania. Po porodzie nie wymagaj od siebie zbyt wiele. Jesteś w zupełnie nowej sytuacji i musisz się jej nauczyć. Do macierzyństwa czasami dojrzewa się pomału. Sprawdź, jak zorganizować pierwsze dni z noworodkiem . Po porodzie nie staraj się być perfekcjonistką. Mieszkanie nie musi lśnić, obiad nie musi składać się z trzech dań, a goście, którzy chcą poznać twoje dziecko, mogą poczekać. Po porodzie dużo odpoczywaj – śpij , kiedy dziecko śpi. Nie rezygnuj z pomocy najbliższych. Po porodzie dbaj o siebie – nie chodź całymi dniami w szlafroku, zrób sobie makijaż, znajdź czas na...
