Dieta podczas choroby

Jak podać dziecku antybiotyk? To problem wielu rodziców niemowlaków i kilkulatków. Lek ma zwykle ostry, gorzkawy i nieprzyjemny smak, dlatego dziecko może go wypluć, zwymiotować albo odmówić przyjęcia. Podpowiadamy, z czym można podać antybiotyk, a z czym nie wolno go mieszać. Wyjaśniamy, jakie są najlepsze sposoby, by bezpiecznie podać dziecku antybiotyk w formie zawiesiny, syropu lub nebulizacji. Jak podać antybiotyk niemowlakowi, żeby nie wymiotował? Istnieją różne sposoby, by podać dziecku antybiotyk. Niemowlęta i małe dzieci do ok. 5. roku życia nie są w stanie przyjąć leku w postaci tabletki, antybiotyk więc podaje im się w formie: zawiesiny; kropli; syropu; czopka; nebulizacji; dożylnie (w szpitalu). Podanie dziecku antybiotyku to ogromny stres dla rodziców, bo dawka musi zostać przyjęta w całości, a maluszek często wymiotuje lub pluje niesmacznym płynem i stanowczo odmawia przyjęcia. Aby dziecko nie wymiotowało, spróbuj podać antybiotyk: W strzykawce. To najlepszy sposób na podanie antybiotyku niemowlakom i małym dzieciom. Strzykawkę (bez igły) z odmierzoną dawką leku skieruj na wewnętrzną stronę policzka dziecka (jest wtedy mniejsze prawdopodobieństwo wyplucia czy zwymiotowania).  W specjalnej butelce, aplikatorze lub smoczku. Produkty do podawania dzieciom leków cieszą się coraz większą popularnością, bo pozwalają na precyzyjne odmierzenie dawki antybiotyku, a ponadto, jak zapewniają niektórzy producenci, płyn w większości omija kubki smakowe dziecka. Warto więc wypróbować taki gadżet, zwłaszcza jeśli maluch nie lubi smaku leków. Jeśli mimo twoich starań dziecko odmawia przyjęcia leku lub wypluwa antybiotyk, wykorzystaj sprawdzone sposoby doświadczonych mam. Możesz: opowiedzieć dziecku historię o lekarstwie (można wymyślić imię leku), które marzy o tym, żeby jechać na...

Co dziś podasz malcowi do jedzenia? Zanim zaczniesz przygotowywać posiłki, przekonaj się, jak to, co smyk zje, wpłynie na jego zachowanie. Są rzeczy, które sprawią, że będzie „niegrzeczny” (czytaj: niespokojny). I takie, po których zacznie się ładnie bawić. Ciasto czy płatki Dziecko uwielbia to, co słodkie (wszyscy mamy to zapisane w genach). Tyle, że dwieście lat temu słodkie potrawy jadało się głównie od święta, a teraz podajemy je dzieciom nawet kilka razy dziennie (cukier to przecież nie tylko ciastka i czekoladki, ale też słodki jogurt, kaszki, napoje). Wszelkie słodkie przysmaki zawierają węglowodany proste – są bardzo szybko wchłaniane przez organizm i szybko podnoszą poziom glukozy we krwi. To sprawia, że energii przybywa, a dziecko ma siłę do zabawy. Słodycze powodują też wydzielanie się w organizmie endorfin, zwanych hormonami szczęścia. To dlatego po zjedzeniu czegoś słodkiego maluszek jest zadowolony. Niestety, poziom glukozy we krwi po zjedzeniu słodkości najpierw gwałtownie rośnie, a potem równie szybko spada. Podobnie spada poziom endorfin. Efekt? Organizm znów domaga się czegoś słodkiego, bo słodycze są jak narkotyk – uzależniają. Częste jedzenie słodyczy może powodować u dziecka huśtawki nastrojów: najpierw jest radosne, mocno pobudzone, potem zaś – gdy poziom cukru spada – znów domaga się zjedzenia czegoś słodkiego. A gdy tego nie dostaje, wpada w złość. Zupełnie inaczej na poziom glukozy we krwi wpływają węglowodany złożone (czyli te zawarte np. w kaszach, razowym pieczywie, płatkach owsianych, ryżu i wszelkich warzywach). Te rozkładają się stopniowo i powodują równie stopniowy, lecz stały, wzrost poziomu glukozy we krwi. Wspomagają też transport do mózgu tryptofanu – to aminokwas, z którego powstaje serotonina (poprawia nastrój). Jeśli chcesz, by twoje dziecko było spokojne, uśmiechnięte i...

Jako mama niejadka przyznaję: zdarzało mi się czasem dać synkowi  batonika, jajko niespodziankę czy parówkę, gdy nie chciał zjeść normalnego obiadu. Albo powiedzieć, że jarzynkę może zostawić, byleby zjadł mięsko... No cóż, chciałam, żeby cokolwiek zjadł, nie chudł i miał siłę do walki z zarazkami. Można dziecku ustąpić, ale... tylko czasami. Bo przecież dla jego zdrowia nie kalorie są najważniejsze, tylko to, co w produktach najcenniejsze, czyli witaminy, składniki mineralne, przeciwutleniacze. To one wzmacniają jego układ odpornościowy. Właśnie dlatego grubaski, które jedzą więcej, a więc teoretycznie powinny mieć dużo witamin i być zdrowsze, z reguły chorują częściej. Zwykle bowiem sięgają po fast foody i słodycze. Lepiej, jeśli dziecko zje mniej, za to rzeczy wartościowe. Zobacz, jak zdrowo karmić malca. Na początek: najlepsza pierś W mleku mamy znajdują się przeciwciała odpornościowe oraz prebiotyki – rodzaj węglowodanów, które są pożywką dla dobrych bakterii jelitowych. Ważne dla odporności składniki to też lizozym (zapobiega przenikaniu chorobotwórczych bakterii do krwi) oraz laktoferyna (ułatwia przyswajanie żelaza, hamuje rozwój bakterii). Dzieci karmione piersią rzadziej chorują na zapalenie ucha środkowego, oskrzeli, płuc, oskrzelików. Warto karmić jak najdłużej, bo np. ilość lizozymu wzrasta w miarę czasu trwania laktacji. Postaw na owoce i warzywa lata Cenne dla układu odpornościowego są: truskawki, maliny, czerwone i czarne porzeczki, grejpfruty, czarne jagody, morele, brzoskwinie. W jabłkach znajduje się kwercyna (ma właściwości przeciwzapalne). Pamiętaj też o brokułach, pomidorach, marchwi, dyni. Zawierają karotenoidy (barwniki), które nie dopuszczają do uszkodzenia tkanek przez wolne rodniki. Podawaj kapustę: są w niej antyutleniacze oraz związki niszczące bakterie i wirusy. Zachęcaj do ryb Zwłaszcza morskich,...