Dzieci brudzą się, bo mają ku temu ważne powody. Jakie?

Złość nie jest niczym złym, pod warunkiem, że nie towarzyszy nam nieustannie i nie pozwalamy jej przejąć nad sobą kontroli. Kiedy młode mamy złoszczą się najczęściej i co mogą wtedy zrobić? Za chwilę stracę nad sobą kontrolę... Staraj się zapanować nad sobą, zanim złość osiągnie apogeum, bo wtedy będzie ci znacznie trudniej. Gniew zaślepia, sprawia, że można zrobić coś, czego się długo żałuje. Odsuń się od malca. Jeśli masz z kim zostawić dziecko, wyjdź na chwilę do drugiego pokoju albo na spacer, wyżal  się koleżance itp. Włóż ręce do kieszeni.   To, że trzeba czasem tupnąć nogą nie oznacza, że można pójść na całość i dać dziecku klapsa. Ugryź się w język.   Słowa także mogą ranić.   Nigdy nie mów dziecku rzeczy godzących w jego poczucie własnej wartości ("Ty niezdaro", "Jesteś okropny" itd.). Policz do dziesięciu i...  umyj twarz chłodną wodą, weź kilka głębokich oddechów. Gdy ochłoniesz, przyjrzyj się swoim uczuciom. Spróbuj się zorientować, w jakich sytuacjach wściekasz się najczęściej i co tak naprawdę doprowadza cię do takiego stanu. Może jesteś wyczerpana , znudzona siedzeniem w domu albo się czegoś boisz? Gdy wiadomo,  w czym rzecz, łatwiej  zmierzyć się z problemem. UWAGA! Jeśli złość ogarnia cię coraz częściej, a ty nie wiesz dlaczego tak się dzieje, rozważ wizytę u psychologa. Po co się męczyć, skoro problem da się rozwiązać? Coś ze mną nie tak, skoro złoszczę się na własne dziecko? Nie obwiniaj się .  Jeśli to teściowa zwraca ci uwagę, to pewnie już zapomniała, jak to jest być młodą mamą. Nie zaprzeczaj własnym uczuciom... Złość nie jest niczym złym,  nie ma więc sensu udawać,  że nie istnieje. Nieustanny trening robienia dobrej miny do zlej gry to nieporozumienie: tłumione uczucia lubią się kumulować i wcześniej czy później wydostają...

Czy to nie złośliwość? Gdy mu na coś nie pozwalasz, dziecko potrafi cię boleśnie ugryźć. Albo strąca jedzenie z talerzyka i powtarza to, gdy zorientuje się, iż to cię denerwuje . Przysięgłabyś, że robi to specjalnie... Kilkunastomiesięczne dziecko w swych poczynaniach kieruje się chęcią poznawania świata , potrzebą eksperymentowania, sprawdzania, także twoich reakcji. Nie jest jeszcze w stanie wczuć się w sytuację drugiej osoby i nie rozumie, że sprawia komuś przykrość. Ból , którego dziecko samo nie odczuwa, jest dla niego abstrakcją. Nie gryzie więc, żeby ci przysporzyć cierpień. Robi to, by zobaczyć, jak krzykniesz – bo to zabawne, ciekawe i jakże skuteczne. Dziecko uświadamia sobie, że swym postępowaniem można skłonić cię do określonego zachowania. „Czy jak ugryzę, to mama krzyknie?” – dziecko patrzy, co się zdarzy. A następnym razem znowu gryzie, by sprawdzić, czy zareagujesz w podobny sposób. Czasem kieruje nim też potrzeba wyładowania złości . Roczne dziecko ma niewiele możliwości, by wywierać wpływ na rodziców. Jeśli nie chcesz dać mu telefonu do zabawy, nie jest w stanie ci go wyrwać, nie umie argumentacją przekonać, że powinien go dostać. Zostaje mu krzyk, a złość wywołana bezradnością musi znaleźć ujście: dziecko gryzie , bije. Jest w tym też troszkę próbowania sił: „Jak głośno muszę krzyknąć, żeby mama uległa?”. Zrzucając jedzenie, dziecko także... poznaje prawa grawitacji. Gdyby nie eksperymentowało w ten sposób, nie mogłoby się prawidłowo rozwijać . Złośliwe dziecko - jak reagować? Większość zachowań dziecka spowodowana jest ciekawością świata , której zaspokajanie jest potrzebne do prawidłowego rozwoju. Mów jasno i prosto: „Widzę, że podoba ci się zrzucanie jedzenia, ale tak nie wolno robić. Jedzenie trafia do buzi, a nie na ziemię”. Odwróć uwagę dziecka, np. podaj mu ciekawą...

Deszczowa jesień jest dla dzieci ciekawą i pełną odkryć porą roku. Wprost zachęca do eksperymentów . Nie musisz czekać, aż przestanie padać, wystarczy, że ubierzesz dziecko odpowiednio do pogody. Maluchy nie boją się deszczu, a kałuże po prostu uwielbiają! Wreszcie można robić coś innego niż zbieranie kolorowych liści czy kasztanów. Chlapanie się w wodzie to wielka frajda. Może twój maluch zechce sprawdzić, jaki będzie plusk, gdy wrzuci do wody kamyk, albo wskoczy w sam jej środek bosymi stopami. Trudno mieć pretensje do dziecka, gdy tak się bawi, nie zważając, że na nogach ma lekkie, zamszowe buciki. Lepiej od razu przed spacerem załóż kalosze maluchowi i sobie – i razem zobaczcie, jak świetnie można się bawić deszczową wodą. Nie bój się, że twój mały eksperymentator się pobrudzi, błoto łatwo się spiera. A jeśli zamoczy ubranko? Trudno, trochę wilgoci jeszcze nikomu nie zaszkodziło. Zadbaj tylko, żeby było mu ciepło . Jeśli po mokrej zabawie naprawdę jest przemoczony, zabierz go do domu i przebierz . Z tego powodu na deszczowe spacery lepiej nie wybieraj się zbyt daleko od domu. Zasady zabaw z dzieckiem w deszczu Musisz jednak pamiętać, żeby jasno wytłumaczyć dziecku, że nie zawsze i nie do każdej kałuży może wchodzić. Zabawa „w kałuże”, jak każda inna, powinna mieć swój czas i miejsce . Kiedy wybieracie się do babci czy do lekarza, nie chcesz przecież, by maluch dotarł tam ubłocony. Ustal więc jasne zasady: do kałuży można wchodzić tylko w kaloszach i jedynie wtedy, gdy mama lub tata na to pozwoli. Na początku z pewnością nie będzie łatwo przekonać małego wodniaka, że dziś musi omijać błoto, skoro wczoraj pozwoliłaś mu w nim brodzić do woli. Jeśli będziesz konsekwentna , mimo początkowych protestów w końcu zrozumie, że chodzenie po kałużach to zabawa, a nie norma. Jakimi słowami tłumaczyć dziecku, nie powodując zamętu...