Podwórkowy savoir-vivre

Nie daję ci prawa do zwracania uwagi mojemu dziecku Tylko ja mogę krzyczeć na moje dziecko. Tak wiem, nie powinnam podnosić na nie głosu, ale święta nie jestem. Ja nie powinnam, ale tobie z pewnością tego nie wolno! Każdy wychowuje dziecko zgodnie z własnymi przekonaniami. Ja nie wtrącam się do grubej czapki, którą twoje dziecko ma na głowie w ciepły dzień, nie każę mu dzielić się jego zabawkami i nie pouczam, więc ty też nie rób tego! - Podziel się łopatką. Grzeczne dzieci tak robią. Chyba chcesz być grzeczną dziewczynką! - mówi jedna z piaskownicowych mama do mojej córki. Może, gdyby mała potrafiła mówić, odpowiedziałaby owej mamuśce, że dzielić można się, jeśli łopatek jest kilka, a oddanie własnej to zupełnie coś innego.  Kto dał prawo tej zupełnie obcej kobiecie do pouczania mojego dziecka?! Rozumiem reagowanie i zwracanie dzieciom uwagi w niebezpiecznych sytuacjach. Jeśli coś zagraża zdrowiu dziecka, oczywiście powinnyśmy reagować, bez względu, czyje to dziecko. W kwestiach wychowawczych radzę trzymać się od mojego dziecka z daleka. To ja decyduję o tym, na jakiego człowieka chcę wychować swoje dziecko, jakie wartości mu wpoję. Ja mam prawo oceniać, czy dane zachowanie jest niegrzeczne, czy może jest jedynie obroną własnych granic .  Prawo do dyscyplinowania obcego dziecka Nie raz widzę zachwiania innych dzieci, które mi nie odpowiadają i chętnie przywołałbym te maluchy do porządku, ale nie robię tego, bo... nie są to moje dzieci. Jeśli dziecko przekracza  pewne granice, zwracam uwagę jego mamie, a nie dziecku. Nie przemawia do mnie prawo do dyscyplinowania obcego dziecka, jeśli źle się zachowuje, bo co znaczy "źle"? Dla piaskownicowej mamy moja córka, która nie oddała własnej łopatki, ewidentnie źle się zachowywała, a według mnie miała pełne prawo, by jej nie oddawać. Bicie, kopanie, krzywdzenie drugiej osoby jest absolutnie...

Chwila powrotu z placu zabaw, od babci albo od znajomych wygląda zawsze tak samo? Malec protestuje, krzyczy, zapiera się nogami, a twoja frustracja sięga zenitu? Ten tekst jest więc dla ciebie. Gdy dziecko nauczy się chodzić, odkrywa niezależność. Większość scysji w tym wieku wynika z tego, że malec chce wykorzystać nowe możliwości – przemieszczania się, poznawania świata, wyrażania swoich pragnień. Każda przeszkoda (także mama i tata, którzy coś uniemożliwiają) denerwuje dziecko. Plac zabaw z drabinkami, piaskiem, huśtawkami, podobnie jak dom cioci pełen nieznanych pomieszczeń i tajemniczych szuflad, to miejsca atrakcyjniejsze niż własne mieszkanie. Jeśli twoja pociecha buntuje się przeciw powrotom, nie oznacza to, że w swoim domu czuje się źle. Chce jeszcze przez jakiś czas bawić się w nowym, atrakcyjnym miejscu. Twoim zadaniem jest spokojne i konsekwentne postawienie dziecku granic i wyegzekwowanie tego, o co prosisz. Aby obyło się bez krzyków i wyrywania się, uprzedź malca jakiś czas przed planowanym wyjściem od babci albo z placu zabaw, że zbliża się pora powrotu. Dziecko w tym wieku nie rozumie jeszcze, ile to kwadrans czy pięć minut. Możesz powiedzieć np.: „Postawimy jeszcze dwie babki i wracamy” albo „zjemy ciasto, pożegnamy się z babcią i pojedziemy do domu spać”. Potem musisz wykonać to, co zapowiedziałaś. Jeżeli pozwolisz na jeszcze jedną babkę, jeszcze chwilkę na kolanach cioci, malec będzie zdezorientowany i następnym razem znów zaprotestuje, w nadziei, że też mu się uda odwlec powrót. Cierpliwość wygrywa Gdy puszczają ci nerwy – głęboko odetchnij, zignoruj przez kilka chwil krzyki dziecka, a potem wróć do niego i wyjaśniaj, że trzeba już wracać. - Nie ustępuj „dla świętego spokoju” – w ten sposób tylko pokażesz, że krzykiem da się wymusić na tobie ustępstwa. - Opowiedz dziecku,...

Do tragicznego wypadku doszło w centrum handlowym w Ganganagarze w Radżastanie. Kobieta jadąca ruchomymi schodami straciła równowagę. Mimo że została złapana przez męża córeczka, którą trzymała na rękach, wpadła w lukę między balustradą a ruchomymi schodami . Dziewczynka upadła na posadzkę trzy piętra niżej. Nieodpowiedzialne zachowanie Przyczyną wypadku była prawdopodobnie skrajna nieodpowiedzialność rodziców. Świadkowie twierdzą, że mężczyzna poprosił żonę o zdobienie selfie na ruchomych schodach. Niestety ta straciła równowagę i upuściła dziecko , które zmarło natychmiast po uderzeniu w ziemię. Nagraniu z monitoringu umieszczono w sieci. To kolejne doniesienie mediów o wypadku na ruchomych schodach . Miesiąc temu pisałyśmy o sytuacji, do której doszło w warszawskim centrum handlowym. Podczas jazdy w dół, mechanizm ruchomych schodów wciągnął nogę dziewczynki jadącej z mamą. Gdy kobieta zorientowała się co się dzieje, wyszarpnęła nogę dziewczynki. Sekundę później bucik dziecka był zmiażdżony przez płyty schodów. W ubiegłym tygodniu natomiast mężczyzna potrącił 6-letnie dziecko na schodach metrze. - "W dniu 26 kwietnia 2018r. około 15.00 mój syn razem z babcią podróżował metrem do stacji metro Centrum (przejazd w stronę Kabat). Po wyjściu z metra udali się do wyjścia w stronę Alej Jerozolimskich (na tzw. „Patelnię”). Wjeżdżając schodami ruchomymi Janek został potracony przez mężczyznę przepychającego się na schodach w stronę wyjścia. Na skutek potrącenia spadł ze schodów. Jaś ma złamany nos i mocno zadrapaną twarz (...)" - pisze na Facebooku Paulina Banasińska, mama chłopca. Kobieta szuka sprawcy, który uciekł z miejsca zdarzenia. Jak zadbać o bezpieczeństwo dziecka na ruchomych schodach? Te wydarzenia powinny nam przypomnieć, że ruchome schody, choć są wielką frajdą dla dzieci, mogą być dla nich...