– Od razu muszę ci przerwać, bo to nie jest książka dla rodziców 6-latków, a w każdym razie nie tylko dla nich. ”Misja: szkoła” to książka dla rodziców, których dziecko idzie do szkoły. To dziecko może mieć lat 5, 6, 7, a nawet 8, jeśli rodzice odraczali jego początek edukacji szkolnej.
– Najważniejsze informacje o rozwoju dziecka i dużo podpowiedzi, jak ten rozwój można wspierać. Do tego piszę w niej, jak rozwijać zmysły dziecka, jego naturalne kompetencje i naturalną ciekawość świata. Szukałam takiej książki na naszym rynku i nie znalazłam – a skoro ja nie, to rodzice pewnie też nie znajdą. Szkoda, żeby byli skazani tylko na informacje z internetu, poszarpane, a często też na różnych portalach – sprzeczne same ze sobą.
Rodzice kilkulatków są przekonani, że już wszystko wiedzą. Przekonałam się o tym kilka lat temu, kiedy wchodziła w życie reforma "Sześciolatki do szkoły". Wtedy dla wielu rodziców stałam się wrogiem numer 1, bo głośno mówiłam, że dziecko w wieku 6 lat ma wszelkie kompetencje, żeby podjąć naukę szkolną. Ci, którzy się ze mną nie zgadzali, argumentowali, że tylko oni są w stanie stwierdzić, na jakim etapie rozwoju są ich dzieci.
Uważam, że większość rodziców nie ma kompetencji, żeby ocenić rozwój własnego dziecka. Owszem, świetnie znają swoją córkę czy syna, ale nie są w stanie porównać ich na tle rówieśników. Nie mogą więc stwierdzić, czy dana umiejętność ich dziecka jest adekwatna do jego wieku czy nie. Czy np. jeśli ich dziecko umie narysować kółko, to jest to dużo czy mało.
Dlatego, że przez lata często robiłam rodzicom takie ćwiczenie: brałam z podręcznika psychologii rozwojowej 10 zdań dotyczących 3-latka i 10 zdań dotyczących 6-latka. I prosiłam, żeby rodzice wybrali z tej dwudziestki te zdania, które dotyczą ich dziecka. I bardzo często było tak, że rodzice 3-latka wybierali "na wyrost" zdania, opisujące umiejętności dziecka 6-letniego, albo też tak – niestety! – że rodzice 6-latków wybierali zdania,opisujące dziecko w wieku 3 lat! Bo byli przekonani, że 6-latek ma umieć tyle – i nic więcej.
Myślę, że może im pomóc spojrzeć na dziecko jak na komputer, który jest już zaprogramowany i włączony, ale żeby działać, potrzebuje jeszcze danych. I rodzice muszą te dane dostarczyć. Chciałabym zachęcić rodziców, żeby pokazywali swojemu dziecku świat i nie bali się poszerzać jego wiedzę. Uważam, że marnujemy pierwsze lata naszych dzieci. Wśród rodziców pokutuje myślenie, że na naukę przyjdzie czas dopiero, gdy dziecko pójdzie do szkoły i zaprzepaszczają jego najlepsze lata na nicnierobienie.
Coraz częściej widzę, że do 1. klasy przychodzą dzieci – i te 6-, i te 7-letnie, które nie wiedzą kompletnie nic o świecie. Nie są w stanie złożyć poprawnie zdania, nie umieją powiedzieć, jak mają na nazwisko, albo jakie miasto jest stolicą Polski. A to naprawdę jest wiedza na poziomie przedszkolaka!
Przede wszystkim za mało ich słuchamy. Dzieci same chcą wiedzieć więcej, trzeba tylko usłyszeć ich pytania. Wyrastałam w domu, gdzie było bardzo dużo dorosłych: babcia, ciocie, znajomi rodziców i pamiętam, że zawsze, gdy o coś pytałam, oni, pochylali się nade mną z wielka uwagą. Dzięki temu miałam poczucie, że to, co mówię i o co pytam, jest ważne. Takie pochylanie się dorosłych nad dzieckiem nie tylko pomaga mu poszerzać wiedzę, ale też świetnie wpływa na jego poczucie własnej wartości – szalenie istotną cechę w rozwoju i jednocześnie szalenie niedocenianą przez rodziców. Bez niej dziecko nigdy nie wykorzysta potencjału, jaki ma w genach.
Wielu rodziców uważa, że lepiej dziecko ganić niż chwalić, bo to pierwsze wychowuje, a to drugie – rozpieszcza. Zwracają bardziej uwagę na jego błędy niż na jego osiągnięcia, tymczasem przecież podstawowa zasada wychowania dziecka brzmi: "Rzecz, na którą patrzymy, rośnie". Pamiętajmy: chwalenie, tak samo jak ganienie dziecka, sprowadza się do jednego: "Rodzice zwrócili na mnie uwagę", a uwaga rodzica to dla dziecka największa nagroda. Jeśli będziemy patrzeć tylko na to, co dziecko robi źle, to ono nie zacznie wzmacniać swoich pozytywnych zachowań! Bo po co, skoro i tak nikt tego nie docenia?
Co roku, podczas naszej wakacyjnej akcji nad Bałtykiem: "Przytulmy lato" obserwuję, jak rodzice nie doceniają i nie szanują swoich dzieci. Przez dwa wakacyjne miesiące prawie codziennie mieszkam w innym hotelu i jem śniadanie w innej hotelowej restauracji, ale wszędzie widzę to samo.
Kliknij: „Przytulmy lato 2016” – darmowe warszaty Doroty Zawadzkiej. Sprawdź, gdzie ją spotkasz!
Na przykład, że dziecko przy śniadaniu samodzielnie nakłada sobie z bufetu rzeczy na talerz i zamiast usłyszeć słowa uznania od rodziców, słyszy tylko: "Czemu wziąłeś to a nie tamto? Czemu tego za mało, a tego za dużo?" I okazuje się, że co by dziecko nie zrobiło, to jest źle. A potem dziwimy się, że nasze dzieci boją się podejmować własnych decyzje. Na każdej plaży widzę, jak rodzice nie szanują swoich dzieci: jak machają im palcem tuż przed oczyma, jak na nie krzyczą, jak swobodnie przy nich przeklinają...
Często podchodzę i pytam grzecznie: "Przepraszam, czy państwo myślą, że wasze dziecko nie słyszy, jak przeklinacie?" I nieraz takie pytanie pomaga im się otrząsnąć, ale nieraz też usłyszę za plecami: "Ta baba z telewizji się czepia". Bo są i tacy rodzice, którzy są przekonani, że ich dziecko to ich własność i nikomu nic do tego, jak je traktują.
I to kolejny dowód na to, jak mało rodzice wiedzą o rozwoju swoich dzieci. Często przychodzą do mnie matki dwulatków i już od progu mówią: "Dziecko mi się zepsuło, bo przestało być posłuszne". To mit, z którym walczę od 30 lat – dzieci nie mają być posłuszne! Psy mogą być posłuszne, ale nie dzieci! Wychowanie to nie tresura, to proces, dzięki któremu nasze dzieci mają rozumieć czemu mamy takie a nie inne prośby i polecenia. Mają rozumieć, że gdy mówimy: "Czas do łóżka", to nie mówimy tego, ot, tak sobie, ale że naprawdę jest czas do łóżka. Takie dzieci kończą zabawę nie dlatego, że są posłuszne, tylko dlatego, że rozumieją, że tak trzeba.
Oczywiście, że jako rodzice musimy nie jeden raz zdecydować za dziecko, ale powinniśmy też w tych naszych decyzjach brać pod uwagę to, czego ono chce – i rozmawiać z nim. Tłumaczyć mu, czemu robimy tak, a nie inaczej, a nie kwitować jego pytania i bunty zdaniem: "Bo ja tak mówię".
W młodości często jeździłam jako wychowawczyni na kolonie i pamiętam taki turnus, że wszystkie dzieci na potęgę kupowały te wszystkie kolorowe napoje w woreczkach i inne słodycze i tylko jedna kolonistka, mała Ola – nie. Kiedyś nie wytrzymałam i zapytałam ją: "A ty, Olu, nic sobie nie kupujesz" i ona ze spokojem odpowiedziała: "Nie, ja piję tylko wodę, a ze słodkich rzeczy jem jabłka". I ona wcale nie czuła się jakoś pokrzywdzona, bo po prostu dzięki temu, że rodzice z nią szczerze rozmawiali, ona uwewnętrzniła sobie ich zasady.
To znaczy, że przyjęła zasady rodziców jako swoje własne. Rodzice nie musieli stać nad nią i jej pilnować – zaszczepili w niej wartości, które były dla nich ważne. Ale to na pewno nie udało się im przez zakazy i nakazy, ale przez rozmowy i własny przykład. Właśnie o takie przekazanie zasad chodzi w wychowaniu.
Nie zmuszajmy dziecka, aby się dzieliło czekoladą, ale tłumaczmy mu, dlaczego dzielenie się jest fajne – i pokazujmy, że sami umiemy się dzielić. Nie popychajmy dziecka, żeby pocałowało ciocię na powitanie, ale tłumaczmy, dlaczego warto mówić "dzień dobry" dorosłym – i sami mówmy to "dzień dobry" sąsiadom. Nie musimy jakoś specjalnie się starać, żeby wychować nasze dziecko. Wystarczy, że będziemy mówić w domu o tym, co jest dla nas ważne i wartościowe, tłumaczyć, jakich wyborów w życiu dokonujemy i dlaczego właśnie tych. Rozmowa, ale taka prawdziwa, bez połajanek, pogadanek, przeklinania, naprawdę wystarcza, żeby rozwiązać większość problemów z dziećmi.
Sprawdź także:
Rabat do 40% na sprzęt, odzież i akcesoria sportowe dostępny w sklepie stacjonarnym i na Sportano.pl. Szczegóły w sklepie i na stronie.
Rabat do -30% na wybrane nowości z kolekcji Wiosna/Lato 2024 i wiele więcej! Oferta dostępna w sklepach stacjonarnych i na gomez.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Produkt widoczny na zdjęciu nie jest objęty rabatami.
Rabat 30%* od 299 złotych i prezent** od 499 złotych w salonach Estēe Lauder oraz na www.esteelauder.pl. *Wykluczenia: linia AERIN, Luxury Collection, Re-Nutriv, zestawy, nowości, produkty mini i przecenione. Nie łączy się z innymi rabatami. **Oferta ważna do wyczerpania zapasów. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat 20% na produkty marki Rituals przy zakupach za min. 100 zł. Kod promocyjny obowiązuje w sklepach Rituals, aplikacji oraz na naszej stronie internetowej rituals.com. Z rabatu wyłączone są inne promocje, edycje limitowane oraz kalendarze adwentowe. Szczegóły u Partnera.
Rabat 25% na zakupy za minimum 499 zł w sklepie internetowym www.karcher.pl. Oferta dotyczy produktów nieprzecenionych z kategorii Home&Garden i nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie www.
Rabat na cały asortyment dostępny w sklepach stacjonarnych i na e-clarena.eu. Promocja obowiązuje dla zamówień powyżej 100zł oraz obejmuje produkty nieprzecenione. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Co to jest "Przytulmy lato"? – To akcja, którą wymyśliliśmy z Robertem (Robert Myśliński, mąż Doroty Zawadzkiej – przyp. red.) trzy lata temu. Mówiąc najprościej to wakacyjny cykl bezpłatnych warsztatów dla rodzin z małymi dziećmi, specjalnie mówię: rodzin, a nie rodziców, bo na spotkania przychodzą nie tylko mama i tata, ale też babcie, dziadkowie, ciocie. Każdego wieczoru w innym hotelu czy ośrodku nad Bałtykiem, spotykam się z rodzinami i rozmawiamy o wychowaniu i rozwoju dzieci. Jeśli jest taka potrzeba, to po takim spotkaniu jeszcze zostaję na indywidualne rozmowy, nieraz nawet takie konsultacje ciągną się do północy. Na spotkania ze mną może przyjść każdy, nie tylko gość danego hotelu, i co mnie bardzo cieszy, zdarzyło mi się już kilka razy rozmawiać z rodzinami, które wybierały termin i miejsce urlopu specjalnie ze względu na "Przytulmy lato". Mam też już kilka rodzin, z którymi widzę się już kolejny rok z rzędu – to też bardzo cieszy i pokazuje, że moja akcja ma sens. O czym mówisz w tym roku? – Mam trzy główne tematy. Pierwszy to wakacje z dziećmi. Rozmawiamy z rodzicami, jak zorganizować rodzinny odpoczynek i jak na urlopie zbliżyć się do siebie, a nie kłócić się każdego dnia. Po reakcjach rodzin widzę, że to jest bardzo potrzebny temat: po 10 miesiącach życia w biegu, przyjeżdżają do jednego, wspólnego pokoju i nieraz już na początku urlopu okazuje się, że wszyscy wszystkim działają na nerwy. Drugim i jednocześnie głównym tematem są inteligencje wielorakie. Rodzice są bardzo zdziwieni, kiedy słyszą, że inteligencji jest więcej niż jedna. Rozmawiamy m.in. na co zwracać uwagę, jak wykorzystać potencjał dziecka. Trzecia rzecz to mądre oglądanie telewizji i wszystko, co się wiąże z nowymi technologiami. Pytam rodziców: czy naprawdę na wakacjach muszą mieć telewizor w pokoju? Rozmawiamy, jak na wakacjach obyć...
Czy opóźniony rozwój mowy u 2-, 3- czy 4-latka to powód do zmartwień? Niekoniecznie! Każde dziecko rozwija się w swoim własnym tempie, a zdaniem ekspertów, zdolność mówienia może rozwinąć się dopiero u 6-latków. Poniżej znajdziesz wywiad z logopedą Joanną Wędrychowską, która tłumaczy, jakie mogą być przyczyny opóźnionego rozwoju mowy. Spis treści: opóźniony rozwój mowy u 2-latka opóźniony rozwój mowy u 3-latka zaburzony rozwój mowy przyczyny opóźnienia rozwoju mowy: wady słuchu dwujęzyczność żłobek emocje Opóźniony rozwój mowy u 2-latka W którym momencie rodzice powinni zacząć się martwić, że ich dziecko jeszcze nie mówi? Joanna Wędrychowska: - Rozwój mowy dziecka trwa do 6. roku życia. Malutkie dzieci – 2-3-latki mówią pojedynczymi słowami. Jeżeli dziecko w tym wieku nie mówi jeszcze tych pojedynczych słów, jest to dla rodzica sygnał, że coś się dzieje. Opóźniony rozwój mowy u 3-latka Czyli do 3. roku życia można to dziecko spokojnie obserwować? JW: Tak. Zanim dziecko pójdzie do przedszkola, porozumiewa się prostymi słowami, które zna „z życia”, np. mama, tata, baba, daj, spać. Są one łatwe do zauważenia i wiadomo, jakie powinny one być. Dziecko, które kończy 3 latka, zaczyna te słowa łączyć w proste zdania, 2-3-wyrazowe. Niepokojące może być, jeżeli mowa się nie rozwija w stronę łączenia wyrazów, a zostaje na poziomie 2-latka i pojedynczych słów mówionych w niezrozumiały sposób. Często proszę rodziców, żeby zaobserwowali, czy jest jakaś zmiana. Tak naprawdę nie bardzo mnie interesuje, czy 2-latek nie mówi albo 3-latek mówi bardzo mało. Interesuje mnie, czy na przestrzeni 3-6 miesięcy pojawiają się jakieś nowe słowa albo sposób wymowy . To znaczy, że ten rozwój idzie we własnym tempie i musimy się do tego dostosować. ...
Rodzice trzylatków właśnie wybierają przedszkola, opiekunowie starszych dzieci deklarują kontynuację nauki. Natomiast twardy orzech do zgryzienia mają rodzice 6-latków. Choć obowiązek szkolny został zniesiony, to samorządy starają się, jak mogą, by wypchnąć zerówki z przedszkoli. Można mieć wrażenie, że najlepiej, gdyby te dzieci po prostu zniknęły. Jak niepotrzebny mebel Od 1 września 2017 r. wszystkie chętne 3-latki mają zapewnione miejsce realizacji wychowania przedszkolnego. Dzieci te miały zająć miejsce 6-latków, które objął obowiązek szkolny. Potem ten obowiązek cofnięto i dano rodzicom wybór. To oni mają prawo zadecydować, czy chcą posłać dziecko do zerówki szkolnej, czy jeszcze rok zostawić je w przedszkolu. W tym roku przed takim wyborem stają rodzice dzieci z rocznika 2013 r., tylko że w wielu przypadkach jest to tylko wybór teoretyczny. W poprzednim roku szkolnym (2017/2018) aż 94 proc. 6-latków decyzją opiekunów zostało objęte wychowaniem przedszkolnym. Odsetek ten od kilku lat utrzymuje się na podobnym poziomie. Dla samorządów to duży kłopot, bo zwyczajnie brakuje miejsca w przedszkolnych budynkach dla takiej liczby dzieci. W wielu placówkach sale gimnastyczne zamieniono na sale dydaktyczne. Budynki nie są z gumy, więc przed przyjęciem kolejnego rocznika we wrześniu, samorządy kombinują, jak pozbyć się 6-latków, by zrobić miejsce dla 3-latków . Przedszkole nie w przedszkolu Gdy wycofano się z obowiązku szkolnego dla 6-latków, bardzo się ucieszyłam. Uważam, że dzieci i tak ciężko pracują w przedszkolach, a czas na szkołę i tak poważną zmianę jeszcze przyjdzie. Nie brałam pod uwagę nawet przez chwilę zerówki szkolnej - takie moje prawo. Okazuje się tylko, że wybór zerówki przedszkolnej dla wielu rodziców jest czysto teoretyczny. Reformy ostatnich lat sprawiły, że brakuje miejsc dla 3-latków, które muszą mieć zagwarantowane miejsce w...
